Αποψεις και σχόλια

Χρονογράφημα : του Τρύφωνα Τσομπάνη

2019 ευχές χωρίς αγωνίες…

Αναμφίβολα το μόνο παρήγορο και ευχάριστο σήμερα είναι οι ευχές για χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, για υγεία και προκοπή. Αλλά αν πάρουμε μια -μια τις ευχές θα δούμε ότι τίποτα τελικά δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Ο χρόνος είναι στα χέρια του Θεού, η υγεία επίσης και η προκοπή η μεν δική μας είναι στα χέρια μας, της δε πατρίδας στα χέρια αυτών που τάχθηκαν να την υπηρετήσουν. Αλλά μήπως τις ίδιες ευχές δεν κάναμε και πριν από 10-15 χρόνια; Μένει λοιπόν ένα ευχαριστώ στο θεό για τα χρόνια και την υγειά μας και δυστυχώς τίποτα άλλο, γιατί την προκοπή δεν την είδαμε σε κανένα επίπεδο. Όσο κι αν αγωνιστήκαμε για την προσωπική μας προκοπή, αυτή είχε πάντα να αντιμετωπίσει το φρένο του κράτους και με δυσκολία πορευτήκαμε όλοι.Όσο για τον τόπο ; Άστα να πάνε!!! Απ΄το κακό στο χειρότερο. Τα χειρότερα 15 χρόνια της ιστορίας του βίωσε ο τόπος τώρα τελευταία, με ευθύνη όλων όσων διοίκησαν και όλων ημών που έδωσαν την δυνατότητα στους ανίκανους να διοικήσουν!!! Ας μη ξεχνάμε τις ευθύνες, όλοι λίγο ως πολύ βαρυνόμαστε με την «ηθική αυτουργία». Θα μου πείτε δεν ξέραμε! Ναι αλλά και δεν μάθαμε, κι όταν μάθαμε παίξαμε την τύχη του τόπου στα ζάρια! Μείναμε κολλημένοι στις απόψεις και στα κομματικά μετερίζια του 1980, των πράσινων, κόκκινων και γαλάζιων καφενείων, δηλ.το εθνικό ή τοπικό συμφέρον να ταυτίζεται με το ατομικό και άμα εγώ είμαι καλά και βολεμένος, υποθέτω ότι και η πατρίδα μου θα ευημερεί, κι αν δεν ευημερεί σκασίλα μου. «Αν έχω τη στήριξη του κόμματος», μου έλεγε κάποιος υποτιθέμενος παράγοντας, «και το σακάκι μου να βάλω μπροστά θα βγει δήμαρχος»!!! Τέτοιο μεγάλο όραμα για τον τόπο!!! Όμως αυτό είναι αυταπάτη!!! Η ιστορία διδάσκει ανά τους αιώνες ότι όταν η πατρίδα είναι καλά, τότε και ο λαός ευημερεί. Δυστυχώς όμως η πατρίδα έχασε το τρένο της ευημερίας εδώ και χρόνια. Όταν ο διπλανός μου δυστυχεί, εγώ δεν ευημερώ. Τα πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής είτε από τα Ζάπεια, είτε από τα Καστελόριζα, είτε από τις Πρέσπες, είτε από τις Ιθάκες, απεδείχθησαν ανεπαρκή και κακοί διαχειριστές της εξουσίας, ούτε καν σωστοί επαγγελματίες! Ανήμποροι να αναμετρηθούν με την ιστορία, γιατί την αγνοούσαν τραγικά και γιατί δεν διδάχτηκαν τίποτα από λάθη και εμπειρίες. Ο λόγος τους κούφιος και νεκρός, τον ξεστόμιζαν χωρίς να καταλαβαίνουν το βάρος των λέξεων. Ο Ελύτης λέει ότι στην ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό «ο λόγος είναι πράξη». Τόση βαρύτητα έχει! Αλλά ποιος να ακούσει έναν ποιητή; Στην βουλή μας ακούστηκε κάποτε ότι: «οι ποιητές είναι λαπάδες»! Σε μας παρέμειναν λόγια του αέρα ανήμπορα να μετασχηματιστούν σε έργα και πράξεις.

Αναρωτιόμαστε όλοι γιατί οι νέοι φεύγουν από τα χωριά μας και εγκαταλείπουν ακόμα και τη χώρα. Είναι απλό. Γιατί σιχάθηκαν την αναξιοκρατία και τον τσαρλατανισμό, γιατί αισθάνονται ντροπή να αναζητούν «μπάρμπα στη Κορώνη» για να βρουν δουλειά έχοντας δύο πτυχία και 2 ντοκτορά, γιατί βαρέθηκαν να σπουδάζουν για να δουλέψουν με δίμηνα ή οκτάμηνα στον Δήμο και να πληρώνονται όταν θυμηθεί ο δήμαρχος! Γιατί δεν περίμεναν ένα τέτοιο μέλλον, που ετοιμάστηκε από μας, τους γονείς τους και τους «ηγέτες μας», και δεν περίμεναν να τους τσακίσουμε τις φιλοδοξίες και τα όνειρα, γιατί τραγούδησαν κάποτε στις συναυλίες το: «είναι άλλο να πεθαίνεις για την Ελλάδα, κι άλλο η Ελλάδα να σε πεθαίνει», και το τραγουδούσαν με πάθος και φλόγα στα μάτια, όπως και εμείς ίσως, χωρίς να υποπτευόμαστε τι μας περιμένει!!!

Απελπισία ; ΟΧΙ !!! Υπάρχει ελπίδα; ΝΑΙ !!! Τι πρέπει να γίνει;

Να ανασκουμπωθούμε και να στήσουμε τείχος απέναντι στον κομματικό τσαρλατανισμό και τον τυχοδιωκτισμό. Στο χωριό μας, στην πόλη, στην επαρχία μας. Οι κομματικές διχαστικές λογικές που επικράτησαν μετά την απελευθέρωση του 21, έβαλαν τροχοπέδη στην ευημερία σκοτώνοντας ακόμα και τον Καποδίστρια, οι δε κομματικές διχαστικές λογικές μετά το έπος του ’40 έφεραν ένα εμφύλιο και μια καταστροφή που ακόμα πληρώνουμε.

Όμως υπάρχουν ακόμα υγιείς δυνάμεις, νέοι άνθρωποι με ελπίδα, με όραμα, με σπουδές, με κατάρτιση, με μεράκι, με αγάπη που δεν έσβησε ακόμα για τον τόπο, με προσωπικότητα, με χαρίσματα, με διακρίσεις, με ευαισθησίες, με αξιοπρέπεια, με σεβασμό στον πολίτη και στον δημόσιο κορβανά. Ας τους αναδείξουμε και ας τους δώσουμε την ευκαιρία και καινοτομήσουν και να πάνε μπροστά. Δεν μιλώ μόνο γι αυτούς που διαθέτουν πτυχία και μάστερς, αλλά και για τα νέα παιδιά που έπιασαν τον ταύρο από τα κέρατα και τον δάμασαν και διακρίθηκαν ως σωστοί επαγγελματίες, στο χωράφι και στο μαγαζί τους, χωρίς κομματικά εφαλτήρια, χωρίς κλεμμένες επιδοτήσεις, αγωνιζόμενοι νόμιμα, δίκαια και παλικαρίσια.

Αυτούς θέλει ο αιώνας μας και η πόλη, και όχι τις γραφικότητες που μας διοίκησαν χρόνια τώρα για ίδιον όφελος, για επαγγελματική εξασφάλιση και κομματική εξέλιξη, που άλλαζαν παρατάξεις σαν τα πουκάμισα χωρίς καν να προσέχουν το χρώμα που τους έδινε υπόσταση και πρόσωπο.

Συγχωρέστε με που τα λέω τόσο άκομψα, αλλά άκομψα μας διοίκησαν και άκομψα μας πρόδωσαν, χωρίς καν να κρατούν τα προσχήματα.

Θέλω να πιστεύω ότι διερμηνεύω τα αισθήματα πολλών συνδημοτών μου που αγωνιούν για το μέλλον της πόλης και των παιδιών μας. Όλοι λοιπόν ας το παλέψουμε, για να δούμε κάτι να αλλάζει στον τόπο μας.

Καλή και ελπιδοφόρα χρονιά σε όλες και όλους!!!

 

Όταν τα όνειρα καίγονται!!!

Μόνο θλίψη και οργή μπορεί να προκαλεί η φωτιά στο Μπίλλειο Πολιτιστικό Κέντρο. Ας αναλογιστούν κάποιοι τις ευθύνες τους γιατί φτάσαμε ως εδώ. 30 χρόνια στασιμότητας, 30 χρόνια απαξίωσης μιας μεγάλης δωρεάς στον τόπο μας, 30 χρόνια ανικανότητας να ολοκληρώσουν ένα ημιτελές έργο,30 χρόνια ψέματα σε κάθε προεκλογική ομιλία ότι : «πρώτη προτεραιότητα θα είναι το Μπίλλειο». Το Μπίλλειο εδώ και 10 χρόνια μένει αφύλακτο, από τότε που έφυγε από τη ζωή ο φύλακας που συντηρούσε και πλήρωνε ο αείμνηστος Μανώλης Μπίλλης. Στις 4 τελευταίες Δημαρχιακές θητείες προσλήφθηκαν ως εργαζόμενοι στον Δήμο δεκάδες άτομα για εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων και δεσμεύσεων, που μερικοί δεν είχαν και όρεξη για δουλειά. Ένας δεν σκέφτηκε να προσλάβει έναν φύλακα για να ελέγχει τον χώρο. Ο συναγερμός που υπάρχει έχει να λειτουργήσει εδώ και χρόνια, γιατί κανένας δεν ήταν υπεύθυνος ενός κτηρίου 3.500 τ.μ!!! Είναι τραγικό ότι εδώ και τρία χρόνια ο Δήμος πλήρωσε σε τεχνικό γραφείο να κάνει την τελευταία μελέτη για να ολοκληρωθεί επιτέλους το έργο. Η μελέτη βρίσκεται εδώ και δύο(2) χρόνια στα γραφεία της τεχνικής υπηρεσίας του κ.Τζιαμπάζη και του μηχανικού κ.Κ. Σταμπουλή!!! Κανένας δεν λέει γιατί, παρά τις επανειλημμένες ερωτήσεις μας. Πάντως είναι επίσης τραγικό ότι ο Λαγκαδάς μένει χωρίς έναν χώρο πολιτισμού, έστω αυτόν τον ημιτελή με τις πλαστικές καρέκλες. Φέτος παρακολουθήσαμε το β΄ φεστιβάλ θεατρικών ομάδων που διοργανώθηκε με ιδιωτική πρωτοβουλία, και πιστέψαμε ότι οι αρμόδιοι του Δήμου, θα σκύψουν επιτέλους στο πρόβλημα της απουσίας ενός σωστού πολιτιστικού κέντρου, που το ονειρεύτηκε ο Μανώλης Μπίλλης και μετέδωσε τα όνειρά του και σε πολλούς ακόμα ανθρώπους. Οι πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι μάταια περιμένουν χρόνια τώρα τα γραφεία που προβλέφθηκαν γι αυτούς από τον δωρητή.

Οι Σύλλογοι που έρχονται στην πόλη μας βλέπουν μια κατάσταση απελπιστική και αναρωτιούνται γιατί;

Τελικά μάλλον οι μόνοι που δεν έχουν όραμα και όνειρα για τον πολιτισμό είναι όσοι διοίκησαν αυτόν το τόπο τα τελευταία 20 χρόνια. Αλλά γιατί άλλο έχουν όραμα; Αναρωτιόμαστε όλοι εάν έχουν τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό να ζητήσουν ένα συγνώμη, όχι για την φωτιά που κάποιοι αλήτες έβαλαν, αλλά για την εικοσαετή κοροϊδία των διοικούντων ,που έγινε πλέον πολιτική πρακτική και τέλος δεν ξέρουμε από τι να φυλαχτούμε σ΄αυτήν την πόλη από τα αδέσποτα ή από τους διοικούντες τον Δήμο;

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

 

Παραλειπόμενα ενός δημοτικού συμβουλίου

Ή… πάρε με στον γάμο σου, να σου πω και του χρόνου!

Είναι αλήθεια ότι δεν ξέρω πώς να τιτλοφορήσω το κείμενο μου, να το πω επιστολή; Να το πω χρονογράφημα; Απλά φοβούμαι ότι θα παρεξηγηθεί ο κ.Καραγιάννης, γιατί στεντορία τη φωνή στο δημοτικό συμβούλιο της Τετάρτης είπε, κατηγορώντας με, ότι δεν έχω άλλη δουλειά και γράφω χρονογραφήματα!!!! Τα οποία παραδόξως διαβάζει και συγχύζεται, γιατί του ασκούν κριτική. Και… ο άρχοντας δεν σηκώνει κριτική!!! Όχι κ.Δήμαρχε, έχω δουλειά και πολύ μάλιστα, γιατί οι 40 τίτλοι βιβλίων μου και 400 άρθρα ,δεν γράφτηκαν από τεμπελιά ή ανεργία!!!Μου κάνει όμως εντύπωση ότι όταν κάποτε ο Δήμαρχος διάβαζε κείμενα που του έγραφα για συνέδρια, ημερίδες, λόγους (ακόμα και επικήδειους) δεν μου έκανε καμιά αρνητική παρατήρηση. Ακόμα και ο λόγος που εκφώνησε ενώπιον του κ.Παυλόπουλου, ήταν καλός και με τίμησε που τον διάβασε, αν και ήταν προϊόν λογοκλοπής μου!!! Τι να κάνω Δήμαρχε; Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή είναι η δουλειά μου. Είμαι δάσκαλος, διδάσκω ρητορική και αισθητική του λόγου, είμαι ένας απλός γραφιάς-λογογράφος, που άλλοτε σας άρεσα αλλά τώρα όχι. Απλά λυπούμαι που οι δρόμοι μας χώρισαν, γιατί όταν ήμουν άμισθος συνεργάτης σας, ξοδεύοντας αρκετές εργατοώρες για χάρη σας και χάριν της πόλης μας, πίστευα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στον έρμο τόπο μας με έναν νέο άνθρωπο, που υποσχέθηκε πολλά και τον στηρίξαμε πολλοί ακόμα άνθρωποι, με πρώτο τον δωρητή Μανώλη Μπίλλη, αλλά εποίησεν ουδέν. Σε κάποιο ραντεβού μας στα Λουτρά το 2016, μου ζητήσατε να σας πω δυό πράγματα που θέλω να κάνετε για τον τόπο. Σας απάντησα: Λουτρά και Μπίλλειο. Δεν κάνατε τίποτα, μετά από 12 χρόνια εξουσίας και 8 χρόνια σύμβουλος!!!

Η απογοήτευσή μου, σήμερα Τετάρτη 5/6/2018, για το πρόσωπό σας έγινε τραγικότερη, γιατί κάπου πίστευα ότι ίσως διαθέτετε και κάποια αποθέματα πολιτικής ευγένειας ή κατά το κοινώς λεγόμενο τσίπας, που τουλάχιστον θα κινούνταν στα όρια της κοινής ευγένειας ή και της ευγνωμοσύνης για την στήριξη ή και για την ψήφο μας ακόμα.Τί κρίμα! Ποτέ δεν σας άρεσε η κριτική, ακόμα και η καλόπιστη από φίλους, που δεν ήθελαν να σας γλύφουν και να σας ξεσκονίζουν το πέτο. Η λογική σας να επιβιώσετε πολιτικά σε ένα Δήμο που καταρρέει και καίγεται με τρομάζει πραγματικά!!! Μπορεί το Μπίλλειο να καίγεται αλλά εσάς δεν σας καίγεται καρφί κ.Δήμαρχε γιατί φτάσαμε εδώ! Ο εαυτούλης σας και το πολιτικό σας μέλλον!!! Όχι κ. Καραγιάννη, φτάνει! Ως εδώ η απαξίωση ανθρώπων και δήμου! Είχατε το θράσος να με κατηγορήσατε ότι επί Δημαρχίας σας ο σύλλογος που εκπροσωπούσα έπαιρνε την μερίδα του λέοντος στις επιχορηγήσεις, είναι ψέμα και το ξέρετε, ενώ ξέρατε και πόσες φορές ήρθα διαμαρτυρόμενος και με έγγραφα που υπάρχουν, ότι ο σύλλογος που προήδρευα είχε την μεγαλύτερη προσφορά δράσεων στο Δήμο (60 εκδηλώσεις το χρόνο) , με ουσιαστική προσφορά, και συμμετοχές σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ ως μέλος της διεθνούς φολκλορικής οργάνωσης ΙΟΒΕ, που εκπροσωπούσαμε την πόλη μας και τη χώρα ανάμεσα σε 40 άλλες χώρες, δεν επιχορηγούσατε λοιπόν εμένα κ.Καραγιάννη από την τσέπη σας, αλλά τα νειάτα του Λαγκαδά που πρόβαλαν τον Δήμο μας διεθνώς, σε Μεξικό και Μπαχρέϊν, για να μη πω ότι κάποιες επιχορηγήσεις καλύφθηκαν από τον Μανώλη Μπίλλη γιατί ο Δήμος σας μας πλήρωσε μετά από δυόμισι χρόνια, στις δε συμμετοχές αυτές εκπροσωπούνταν και το Δημοτικό Συμβούλιο με δημ. σύμβουλο!!! Αναφερθήκατε ακόμη στις εκδόσεις του συλλόγου που επιδοτήθηκαν κατά 50% , (1.250 ευρώ που τα πήρε ο τυπογράφος σας, αυτά ήταν!) χαρίζοντάς σας μάλιστα τον προσωπικό μου συγγραφικό κόπο για να εκδοθούν με το όνομα του Δήμου, μια και σεις είχατε παντελή αδυναμία να παράξετε τέτοιο έργο, η έκδοση ήταν προσφορά στον Δήμο, και τα 300 βιβλία ακόμα υπάρχουν στη βιβλιοθήκη σας, αναζητείστε τα. Όσο για το αρχείο των καταστατικών συλλόγων που παινευτήκατε οτι μου διαθέσατε και έγραψα το βιβλίο για την «Πολιτιστική ιστορία του Λαγκαδά 1892-2000», ας την γράφετε εσείς αν είχατε τα κότσια κ.Καραγιάννη!!! Πάντως το βιβλίο αυτό δεν επιχορηγήθηκε από τον Δήμο αλλά από το Επαρχείο (800ευρώ). Αντί για ευχαριστώ λοιπόν για την προσφορά μου στην καταγραφή της ιστορίας του τόπου θα με μαλώσετε κι όλας; Δέκα βιβλία γραμμένα από τα χέρια μου για την πόλη μας, τη λαογραφία και την ιστορία της, μπορεί για σας να είναι μηδαμινή προσφορά, όμως πραγματικά δεν με αφορά πλέον η άποψή σας, ποτέ άνθρωποι σαν και σας δεν έχουν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν κάποιες προσφορές. Λυπούμαι απλά που μετά από τόσα χρόνια δείχνετε ένα πρόσωπο που δεν το περίμενα ποτέ. Δεν πειράζει μαθαίνουμε από τις επιλογές μας και γνωρίζουμε καλύτερα τους ανθρώπους, όμως ευτυχώς διαχώρισα τη θέση μου νωρίς. Η πολιτική ζωή μας έχει συνηθίσει σ΄αυτά.

Λυπούμαι που αναγκάζομαι να γράψω όλα αυτά, αλλά τα γράφω γιατί στο Δημοτικό συμβούλιο ο κ.Καραγιάννης αρκετές φορές με διέκοψε ωρυόμενος και μάλιστα απαίτησε σχεδόν να μη μιλήσω γιατί είμαι ένας απλός Τοπικός Σύμβουλος και τίποτα άλλο!!! Φωνάζοντας: Ποιος είστε κύριε; Η αλαζονεία της εξουσίας στο έπακρο!!! Του απαντώ λοιπόν ότι: είμαι ο τελευταίος πολίτης αυτής της πόλης που απαιτεί από τους άρχοντές του να σεβαστούν επιτέλους την λογική και τον ρόλο τους.(αν ξέρουν ποιος είναι).

Τα όσα δε παιδαριώδη είπε για Μπαρέτη και φυσικό αέριο, να ενημερώσω τους πολίτες ότι ο κ.Δήμαρχος «με κάρφωσε» στην ΕΔΑΘΕΣ και μου στείλαν εξώδικο, γιατί είπα τον διευθύνοντα σύμβουλο, εργολάβο, (έσταξε η ουρά του γαϊδάρου!) και ότι δήθεν προβοκάρω το έργο τους,ενώ για το Μπαρέτη εξέφρασα δημοσίως την διαφωνία μου και στο τοπικό συμβούλιο, για τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα.(32 στρέμματα δωρεάν σε μια εταιρεία, χωρίς μελέτες). Άλλωστε η ίδια η πολεοδομία Λαγκαδά επέβαλε πρόστιμο 8.000 ευρώ στην εταιρεία ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ για παραβάσεις των πολεοδομικών κανονισμών!!! Η πολεοδομία εποπτεύεται από τον Δήμο μας και συγκεκριμένο αντιδήμαρχο!!! Όπου σταματάει η λογική, συνεχίζει ο Δήμος Λαγκαδά! Αμφιβάλω αν ξέρουν τι τους γίνεται!

Αυτά προς το παρόν, αλλά να είναι σίγουρος ο κ.Καραγιάννης ότι δε τελειώσαμε εδώ.

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

 

Χρονογράφημα:

Αναζητούνται υπεύθυνοι!!!

To να μιλάς για τα αδέσποτα και μια και δυό φορές, δεν το κάνεις από πείσμα και δεν μειώνεις την αγάπη σου για τα ζώα, αντίθετα δείχνεις πολιτισμό και πρωτίστως σεβασμό στον άνθρωπο που φορολογείται κι όλας, για να έχουν, ακόμα και τα αδέσποτα την φροντίδα που κάποιοι κάποτε ανέλαβαν γι αυτά και μετά την αρνήθηκαν παρατώντας τα όπου να’ναι, στο δρόμο, στην πόλη, στο χωριό. Τα τελευταία κρούσματα επίθεσης σκύλων σε παιδιά, έξω από σχολείο αλλά και στον δρόμο, και η εικόνα της πόλης με τα αδέσποτα να ελέγχουν την πόλη, είναι αποκαρδιωτική και χαρακτηριστική της εικόνας του Δήμου Λαγκαδά. Το Σαββατοκύριακο όπου και να καθόσουν όλοι μιλούσαν για την κατάντια του Δήμου να μη μπορεί να δρομολογήσει λύσεις και φροντίδα για τα ζώα που επιβάλλει ο νόμος 4039 και όλοι αναζητούσαν ευθύνες για το χάλι που βιώνουμε. Δεν ξέρω αν οι αρμόδιοι του Δήμου, ο κ.Δήμαρχος και ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ.Τζιαμπάζης είχαν χρόνο να ασχοληθούν με το θέμα, αλλά κατά νόμον είναι οι μόνοι αρμόδιοι και υπεύθυνοι για ό,τι συμβεί. Φοβούμαι όμως ότι εκμεταλλεύονται την ευγένεια των πολιτών, την λεπτότητα να τους καταγγείλουν επώνυμα, την ατολμία να καταθέσουν μήνυση για την κατάσταση και κυρίως για τους τραυματισμούς, όμως ας έχουν υπ όψιν τους ότι κάποτε και οι υπομονές τελειώνουν όταν βλέπουμε τα παιδιά μας, αλλά και τους δικούς μας ανθρώπους να κινδυνεύουν από τα αδέσποτα, που δεν θα έπρεπε να είναι αδέσποτα.

Η γελοιότητα του επιχειρήματος που ακούγεται μερικές φορές, ότι τα ζώα στειρώνονται και αφήνονται στο φυσικό τους περιβάλλον, θαρρώ πως πάσχει λογικά, αφού κάποιοι κατά παράδοξο τρόπο, θεωρούν φυσικό περιβάλλον την πλατεία, τα πάρκα και τα σχολεία της πόλης!!!

Εγώ όμως δεν θα μείνω εδώ, θα μπω στην ουσία του θέματος που είναι και το «ζουμί»! Με μια απλή αναζήτηση στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ , χωρίς να ψάξω πολύ, εντόπισα κάποια εντάλματα πληρωμών για « παροχή υπηρεσίας, περισυλλογής και προσωρινής φιλοξενίας αδέσποτων ζώων συντροφιάς του Δήμου Λαγκαδά» όπου για ένα διάστημα δύο μηνών ο Δήμος μας πλήρωσε 6.262 ευρώ για αυτή την υπηρεσία, χωρίς να αναφέρεται πόσα ζώα φιλοξένησαν και περιέθαλψαν αυτοί που εισέπραξαν το ανωτέρω ποσόν. Για το διάστημα δε από τον Οκτώβριο του 2017 ως τον Οκτώβριο του 2018 δαπανήθηκαν 30.152 ευρώ!!!!!!!!!! για περίθαλψη και φιλοξενία αδέσποτων. Ρώτησα στα ξενοδοχεία της πόλης μας μήπως φιλοξένησαν τίποτα σκυλιά αλλά χαμογέλασαν και το αρνήθηκαν, γιατί πιστεύω ότι και στο GARDEN η στο ΠΑΡΙΣΙΩΝ εάν φιλοξενούνταν θα στοίχιζαν λιγότερα!! Δεν έκανα τον κόπο να ψάξω για τα άλλα 30 χιλιάρικα που επίσης εγκρίθηκαν γι αυτό το έργο, απλά αναρωτιέμαι, δεν ντρέπονται αυτοί που διαφεντεύουν τις τύχες της πόλης μας και διακινούν αυτά τα ποσά, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, να κυκλοφορούν και να απολαμβάνουν την εξουσία του τίποτα!!! Ένας δεν αισθάνεται την υποχρέωση, Δήμαρχος, Αντιδήμαρχοι, Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, σύμβουλοι, να ζητήσει ελέγχους και εφαρμογή αποφάσεων; Ποίος διοικεί αυτόν το τόπο τελικά ; Γιατί με τόσα χρήματα δεν έχουμε αποτέλεσμα; Πόσες στειρώσεις έγιναν; Πόσες φιλοξενίες και πού; Ποιος διαχειρίζεται τις τροφές που πληρώνονται και ποια αρμόδια υπηρεσία ασχολείται με το θέμα, πλην του γραφείου δηλώσεως προβλημάτων; Πόσα αδέσποτα έχουν καταγραφεί στην πόλη και στα άλλα δημ. διαμερίσματα;

Είναι ερωτήματα απλά από τον κάθε Δημότη που δεν έχει κάτι με τα ζώα, αντίθετα ο πολιτισμός σήμερα επιβάλλει την φροντίδα τους, αλλά από το σημείο που αρχίζει η παρουσία κοπαδιών αδέσποτων να απειλούν τους ανθρώπους, ε!!!! κάτι πρέπει κάποιος να κάνει!!!

Αυτόν λοιπόν αναζητούμε!!!! Υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ;;;;;;;;

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

ΤΟΠΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ

 

2018 μετά Χριστόν,

και αυτή η ημερομηνία σε λίγα χρόνια θα έχει μια δική της ιστορία, όπως όλοι οι αριθμοί, όλες οι ημερομηνίες είναι φορτισμένες με κάποιο νόημα, με κάποια ιστορία, θυμίζουν και επισημαίνουν κάποια γεγονότα που συνέβησαν.Η νέα χρονιά κρύβει το πρόσωπό της. Δεν έχει ιστορία, δεν έχει παρελθόν, έχει μόνο μέλλον. Όμως είναι συνέχεια του χρόνου και σαν χρονική συνέχεια κουβαλά μαζί της την αγωνία, τον φόβο, την προσμονή, την ελπίδα για κάτι νέο και κάτι καλύτερο ή ίσως και κάτι χειρότερο.

Η χρονιά που πέρασε ποτίστηκε κι αυτή με άφθονο αίμα και δάκρυ, με πολύ δυστυχία και πόνο, με πολλά λάθη και περισσή αγωνία. Λες και δεν ήμασταν εμείς που πριν ένα χρόνο ευχόμασταν και ψάλλαμε για «επι γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία»! λες και δεν ήμασταν όλοι εμείς που φτιάχναμε όνειρα για μια καλύτερη χρονιά. Ναι δυστυχώς, εμείς ήμασταν, και ο λόγος και οι ευχές δικές μας ήταν. απλά μείναμε στα λόγια, σε ευχολόγια, οι ευχές δεν έγιναν προσευχές. Όλοι μας μικροί και μεγάλοι, ισχυροί και αδύναμοι, εκφέραμε έναν λόγο που είχε την ατυχία να μείνει άσαρκος, να μείνει γράμμα νεκρό, λόγος του αέρα, χωρίς τη δυνατότητα πραγματοποίησης ούτε κατά μία κεραία σε πράξη και ζωή.

Αστοχία ; ή υποκρισία;

Στα σύνορα του κόσμου καθημερινά τουφεκίζεται η ειρήνη, η αγάπη, η ζωή και στα όρια της ψυχής μας καθημερινά τουφεκίζεται η εικόνα του Θεού, η αξιοπρέπεια, η λογική.

2018 χρόνια μετά Χριστόν και η ανθρωπότητα ζει στην αγωνία της ειρήνης όπως αυτή την φαντάστηκαν και την πραγμάτωσαν οι ισχυροί της γης αλλά και τον φόβο του πολέμου όπως τον προγραμματίζουν οι ίδιοι πάλι παράγοντες, γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για ανθρώπους! Μετατρέψανε και μετατρέπουμε κι εμείς ίσως το χαρμόσυνο μήνυμα της γιορτής της γεννήσεως του θεανθρώπου, σε μια γιορτή φόβου και αγωνίας. Εθιστήκαμε θαρρείς στη λογική αυτή εδώ και χρόνια και ανατρέφουμε ακόμα και τα παιδιά μας σ΄αυτόν τον σκληρό και ανελέητο κόσμο, στην ίδια ψυχρή πραγματικότητα.

Την γλυκιά μαγεία της άγιας νύχτας των παιδικών μας χρόνων και της αθωότητας, δεν τη διδάσκουμε πλέον στα παιδιά. Τώρα τα παραδίδουμε σχεδόν άνευ όρων στη μαγεία του Χαρυ πότερ , του τάμπλετ, της καταθλιπτικής τηλεόρασης, και όλων αυτών των απίθανων τύπων που βάλθηκαν να μας αλλάξουν τον αδόξαστο και όχι να ψάλλουν μαζί μας το «δόξα εν υψίστοις Θεώ», έτσι απλά και ταπεινά όπως τα μαθαίναμε κάποτε.

Σαν άλλοι αυτόχειρες εγκαταλείπουμε την ομορφιά της ζωής και επιλέγουμε να γνωρίσουμε το περιθώριο και τη θανατίλα που προβάλλεται ως τρόπος ζωής. Αφήνουμε τη δημοσιά και μπλέκουμε σε σοκάκια που κανείς δε ξέρει πού οδηγούν. Απλά, φτάνοντας στο τέλος, ζούμε το μέγεθος της πτώσης μας και το βάθος της αγνοίας μας.

Ο κόσμος αυτός, έτσι όπως θέλησαν να τον φτιάξουν για να τον διορθώσουν δήθεν οι ισχυροί της γης, κατάφερε να γίνει η αντι-εικόνα μας, το αντι-είδωλό μας, που μας προκαλεί αναιδώς με την ακοσμία του, μας παγιδεύει στις αδυναμίες μας, μας γελοιοποιεί στις υποδουλώσεις μας και μας ειρωνεύεται στις απελευθερώσεις μας.

Είναι ο κόσμος που αρνείται τη ζωή, ακόμα και στα παιδιά των εχθρών μας, είναι ο κόσμος που αφαγιάζει την ύπαρξή μας, που κενώνει το μυστήριο και το ιερό που κρύβουμε μέσα μας, που συνθλίβει την ωραιότητα μέσα στο εφήμερο αισθησιασμό και πάνω απ΄όλα, διαστρέφει την λογική, την κοινή λογική.

Αλλά ας μην είμαστε σκληροί! Έχω την αίσθηση πως ζούμε σε μια εποχή που περνάει την ίδια κρίση αξιών, δια με εκείνη των προηγούμενων γενεών που κατάφεραν και παρήγαγαν πολιτισμό, σοφία και αγιότητα.

Όμως από τη γενιά μας εξαρτάται πόσο θα αφήσουμε αυτή την κρίση να χτίσει φωλιά πάνω στο κεφάλι μας, να διαιωνιστεί στο μέλλον και πόσο θα την κάνουμε δική μας κρίση, προσωπική, μιας και μας προσφέρεται πόσο προκλητικά!

Ας μην απελπιζόμαστε λοιπόν!

Η ελληνορθόδοξη παράδοσή μας είναι ο έσχατος κόσμος της ελπίδας, που χωράει τα πάντα, εκτός από την απελπισία. Που αντέχει τα πάντα αλλά και τους πάντες χωρίς διαχωρισμούς και διχαστικές λογικές. Έχουμε λοιπόν απάντηση στην αγωνία της εποχής μας, αρκεί να την δεχτούμε ή και να την αναζητήσουμε.

Όμως το παράδοξο των καιρών μας είναι πως μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να δέχεται όλες, μα όλες, τις προκλήσεις που του προσφέρουν αυτοί που μανατζάρουν τη ζωή του και την ιστορία του, αλλά απορρίπτει την μία και ζωντανή πρόσκληση που του προσφέρει ο ουρανός κάθε νύχτα των Χριστουγέννων: «Επι γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία…»

Αν δεν βρούμε την ειρήνη μέσα μας, μάταια θα αγωνιζόμαστε να την επιβάλλουμε στους άλλους. Η ειρήνη δεν επιβάλλεται, γιατί είναι χάρισμα και ευλογία του ουρανού. Ας βρούμε λοιπόν την ειρήνη μέσα μας και τότε χιλιάδες άνθρωποι θα βρουν την ειρήνη κοντά μας. Αυτή είναι η μία και πραγματική πρόκληση του ουρανού.

 

Χρονογράφημα:

Πού πάμε ρε παιδιά;;;

Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στον Δήμο Λαγκαδά το τελευταίο διάστημα και κυρίως από την αρχή του έτους2018. Όλα στον αυτόματο πιλότο, με άγνωστη κατεύθυνση και αβέβαιο τέλος για τον Δήμο. Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τους δημοτικούς συμβούλους είναι να περνάει η χρονιά να τελειώνουν τα βάσανα! Δήμαρχος, αντιδήμαρχοι, πρόεδροι οργανισμών του Δήμου σε μια φοβερή μακαριότητα, ανήμποροι όχι μόνο να λύσουν προβλήματα, αλλά ούτε καν να αντιληφθούν πού οδηγούν τον Δήμο και σε τι κατάσταση τον έχουν φέρει. Καλά τα γλέντια και οι φιέστες, αλλά η καθημερινότητα και τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με φιέστες που εξαερώνονται πιο γρήγορα από το φυσικό αέριο!!! Την περασμένη Δευτέρα(1/10/18) η οικονομική επιτροπή δεν μπορούσε να καλύψει υποχρέωση δανειακής σύμβασης, λόγω οικονομικής αδυναμίας του Δήμου,την επομένη ακριβώς το Δημοτικό συμβούλιο ( με 14 ψήφους έναντι 9, από ένα συμβούλιο 41 ατόμων-πάει κι αυτό διαλύθηκε) αποφάσιζε να μη τηρήσει την νομιμότητα και την εισήγηση του νομικού γραφείου του Δήμου, το οποίο οργανώθηκε για αυτόν το συμβουλευτικό ρόλο, και δέχτηκε μια έωλη πρωτόδικη απόφαση μονομελούς πρωτοδικείου για μονιμοποίηση 28 διμηνιτών και οκταμηνιτών υπαλλήλων, ανοίγοντας την όρεξη σε άλλους 40, και άλλους τόσους σε άλλες υπηρεσίες του Δήμου, επιβαρύνοντας τον Δήμο με υπέρογκα και δυσβάστακτα ποσά, τα οποία θα οδηγήσουν τον Δήμο σε επιτροπεία!!! Να σημειωθεί δε ότι αυτή τη στιγμή ο Δήμος διαθέτει 74 υπαλλήλους καθαριότητας και η πόλη και τα Δημ. Διαμερίσματα πνίγονται στη βρωμιά! Αν αυτό ήταν το νοικοκύρεμα που υπόσχονταν ο Δήμαρχος,τότε μάλλον έχει χάσει την έννοα των λέξεων!

Αντιλαμβανόμαστε ότι σε 8 μήνες θα έχουμε εκλογές, αλλά είναι έξω από κάθε λογική και ηθική, οι Δημότες , με αυξήσεις δημοτικών τελών, να πληρώσουν τα παραταξιακά ρουσφέτια του κ.Καραγιάννη και των συμβούλων του, που κάποιοι-ες μάλιστα σχεδιάζουν να ανεβούν στον Δημαρχιακό θώκο, ολοκληρώνοντας την καταστροφή, και φορτώνοντας τους Δημότες με πρόσθετα οικονομικά βάρη και χρεωκοπία στον Δήμο! Αυτά είναι άραγε τα προσόντα τους; Γιατί δεν ρωτούν την οικονομική υπηρεσία να μάθουν το χάλι των οικονομικών; Γιατί δεν ακούν τον απεγνωσμένο αντιδήμαρχο οικονομικών που τους εξηγούσε τα χάλια τους; Αυτό που τρομάζει όμως τους Δημότες είναι η απίστευτη σιωπή του Δημάρχου Γιάννη Καραγιάννη, που μπροστά στο όνειρο της βουλευτικής καρέκλας είναι έτοιμος να θυσιάσει έναν ολόκληρο Δήμο και να τον ρίξει στη δίνη της χρεοκοπίας, μόνο και μόνο για τις ψήφους των οπαδών του που βόλεψε σε δουλειά,(αφήνοτάς τους και απλήρωτους) και αδιαφορώντας για τις εκατοντάδες των άλλων πολιτών που ψάχνουν κι αυτοί για ένα μεροκάματο αλλά δεν ξέρουν να γλύφουν την εξουσία. Aναμφισβήτητα πολλοί άνθρωποι έχουν ανάγκη εργασίας και μερικοί μάλιστα χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας, υπάρχει δυνατότητα να εξατομικευθούν αυτές οι περιπτώσεις και με νόμιμη διαδικασία να τους προσφερθεί εργασία, αλλά όχι να μονιμοποιούνται άνθρωποι που δεν πάτησαν στη δουλειά ποτέ!

Κυρίες και κύριοι της εξουσίας.

κ.Καραγιάννη, λοιποί υποψήφιοι-ες Δήμαρχοι και σύμβουλοι, η ευθύνη σας βαραίνει όλους όσο δεν μιλάτε, όσο δεν τοποθετήστε και δεν σπάζετε το απόστημα που μολύνει τον Δήμο μας. Σεις εκθρέψατε το αυτό του φιδιού, θα είστε σίγουρα και τα πρώτα του θύματα, εν καιρώ!

Είναι ντροπή εν έτει 2018, και μπροστά στα χάλια της γενικής οικονομίας και των οικονομικών του Δήμου, να κοροϊδεύετε τους ανθρώπους για μονιμότητα, ενώ ξέρετε ότι δεν μπορείτε να τους πληρώσετε! Για πόσο καιρό θα τους κρατάτε απλήρωτους και ομήρους;

Είναι προσβολή στην ανθρώπινη λογική να χρησιμοποιείτε την εξουσία σας για να καλύπτετε την πολιτική σας ανεπάρκεια με ρουσφέτια 8 μήνες προ των εκλογών!

Είναι κρίμα για σας τους ίδιους να ρίχτετε την αξιοπρέπειά σας τόσο χαμηλά για πέντε ψηφαλάκια και προεκλογικές μονιμοποιήσεις!

Είναι τραγική η φιλοσοφία σας:«ας βγω εγώ κι ας βουλιάξει ο Δήμος»!

-Επιτέλους τόσο «φιλόδοξα» ήταν τα σχέδια και τα όνειρά σας για τον Δήμο μας!!!

-Ως εκεί φτάνει η αμετροέπεια και ο αμοραλισμός;

-Δεν σας σταματά τίποτα μπροστά στο ατομικό συμφέρον;

-Γιατί πιστεύετε ότι τα συντρίμμια του Δήμου μας μπορούν να γίνουν εφαλτήριο για ανώτερες θέσεις;

Κρίμα για σας, κρίμα για τον Δήμο, κρίμα για όλους μας!!!

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

ΤΟΠΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ

 

 

« Περί όνου σκιάς» και τείχους

Να λοιπόν που το «τείχος του αίσχους» βρήκε τον συνήγορό του και μάλιστα με νομικές περγαμηνές.

Έτσι λοιπόν κ. Αποστολίδη, « άναρθρες κραυγές επαρχιώτικου σωβινισμού και υπερπατριωτισμού, περί… όνου σκιάς».

Σύνηθες φαινόμενο, των λεγομένων προοδευτικών ανδρών, να χαρακτηρίζουν ό,τι δεν τους πάει,: ΄΄σωβινιστικό , υπερπατριωτικό ΄΄ και τώρα ΄΄επαρχιώτικο΄΄. Για το τελευταίο δεν θα διαμαρτυρηθώ, γιατί το να είμαι επαρχιώτης και μάλιστα της επαρχίας Λαγκαδά, είναι δώρο θεού για μένα. Βεβαίως αντιλαμβάνομαι το υβριστικό του χαρακτηρισμού σας, αλλά είπαμε στην Ελλάδα πια το έχουμε συνηθίσει. Άλλωστε προσωπικά πιστεύω ότι οι ύβρεις δεν χαρακτηρίζουν πάντα τον υβριζόμενο, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Και εγώ μεν χαρακτηρίζομαι «σωβινιστής και υπερπατριώτης», επειδή μίλησα για τον καημό της πατρίδας μου, Σεις άραγε πως θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας, υπερασπιζόμενος την « σκιά του γαϊδάρου» , όπως την αποκαλέσατε ; Γιατί περί αυτού πρόκειται, όντως, δεν μας πρόσφεραν καν έναν γάϊδαρο, αλλά την σκιά του και μεις σπεύσαμε σε πανηγυρισμούς και ευχαριστίες.

Εγώ, όπως θα διαβάσατε, δεν έκανα χαρακτηρισμούς, δεν χαρακτήρισα ας πούμε γερμανοτσολιάδες, όσους έδειξαν να δέχονται το τείχος, αλλά η δική μου ένσταση συμπυκνώνεται σε μερικά ερωτήματα, που όμως μένουν αναπάντητα. Σε πoιά χώρα του κόσμου στήθηκαν μνημεία με αυτό τον συμβολισμό ; σε πιά χώρα παγκοσμίως στήθηκαν μνημεία που θυμίζουν φρικαλεότητες ; βέβαια πρέπει να πούμε πως οι ΄΄φίλοι και σύμμαχοι ΄΄ Γερμανοί, δεν παρέλειψαν από τέτοιου είδους ΄΄μνημεία΄΄ του άθλιου και καταδικασμένου ιστορικού παρελθόντος, να εισπράττουν τουριστικό συνάλλαγμα και αναφέρομαι στα κρεματόρια του Άουσβιτς. Εδώ, υπήρχε ιδιωτικό μουσείο στο Βερολίνο, το 2004 , που βλέποντας την μανία του κόσμου να γκρεμίζει το τείχος, έκανε ένα αντίγραφό του, περί τα 200 μέτρα, για τουριστική εκμετάλλευση, όμως ένα χρόνο μετά από παρέμβαση του κράτους το γκρέμισαν κι αυτό για ευνόητους λόγους.

Και βέβαια ποσώς με ενδιαφέρει , το πώς αντιλαμβάνεται ο Γερμανός την έννοια της λέξης ΜΝΗΜΕΙΟ ,δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό του με τη δική μας φόρτιση, με ενδιαφέρει όμως όταν τα παιδιά μου με ρωτήσουν τι είναι αυτό το «μνημείο ντουβάρι», να έχω μια σοβαρή απάντηση να δώσω. Σίγουρα η συντεταγμένη γερμανική πολιτεία δεν κατάστρεψε το τείχος, αλλά φανταστείτε πως ο λαός που έζησε το δράμα του χωρισμού και των δολοφονιών, από τα 6.500 μετρα ,άφησε μόνο 80 μέτρα σήμερα. Άλλωστε αν οι Γερμανοί είχαν την αίσθηση του μνημειώδους τείχους, δε θα το τεμάχιζαν να μας το χαρίσουν. Φαντάζεστε έναν λαό να τεμαχίζει τα μνημεία του και να τα στέλνει για σουβενίρ; Κάναμε κάτι τέτοιο εμείς για την Ακρόπολη άς πούμε; ( άσχετα αν οι φίλοι και μη επαρχιώτες ευρωπαίοι, γέμισαν τα μουσεία τους με Ελλάδα, τεμαχίζοντας αγάλματα και ιστορία).

Και αναρωτιέμαι, γιατί κάτι που δεν εκτιμούν ούτε αυτοί, εμείς το αναγορεύουμε σε μνημείο ; Ο ίδιος ο κ. Δήμαρχος, στον οποίο δεν επιτέθηκα προσωπικά-όπως λέτε- γιατί η απόφαση βαρύνει όλους τους συμβούλους της πλειοψηφίας και μόνο, το χαρακτήρισε εχθές μόλις « τείχος του αίσχους και του αίματος», «σκοτεινή σελίδα της ιστορίας», «διαχρονικό σύμβολο της πτώσης», « ιστορικό λάθος». Και αναρωτιέμαι, από πότε τα λάθη μας αρχίσαμε να τα κάνουμε και μνημεία ; Φοβούμαι πως μ΄αυτή τη λογική, η ταλαίπωρος Ελλάς θα έχει περισσότερα «μνημεία» παρά πολίτες. Πολλά τα λάθη μας, αγαπητέ κ.Αποστολίδη. Και γιατί, ένα τείχος που δίχασε τη Γερμανία και το λαό της, θα έπρεπε να διχάσει το Δημοτικό Συμβούλιο και το λαό του Λαγκαδά ; Αυτό ήταν που μας έλειπε τέτοιες ώρες ; Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας, πως θα πρέπει σε κάποιους «να υπενθυμίζουμε τα εγκλήματά τους», αλλά γιατί δε θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα μνημείο στην πόλη μας, που να θυμίζει τη Γερμανική κατοχή , την καταστροφή της γέφυρας στις 27-10-44, που απέκλεισε την πόλη από την θεσσαλονίκη για μήνες, ή ένα σοβαρό μνημείο των πεσόντων μας με τα θύματα της κατοχής. Γιατί προείχε αυτό το ψυχρό και αντιαισθητικό κατασκεύασμα, από το μνημείο των θυμάτων του Πόντου , που πριν από 2 χρόνια αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο και οι Πόντιοι ,που χόρεψαν χθες με άλλους από χαρά ίσως, ακόμη περιμένουν;

Ποια λογική υπαγορεύει την ανέγερση μνημείων για να δούμε ΄΄εάν ισχύει΄΄ , όπως λέτε , ΄΄ η καλή σχέση των δύο λαών΄΄; Ξοδεύουμε τα ευρώ του κόσμου, για να κάνουμε τεστ αγάπης; (Προτιμώ μια μαργαρίτα).

Μήπως θα έπρεπε σε καιρούς οικονομικής κρίσης να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί σε ενέργειες που πονούν συμπολίτες μας ; μήπως θα έπρεπε στο χώρο των Λουτρών να στηθεί ένα μνημείο του « ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ» που δουλεύει εδώ και μήνες χωρίς να πληρώνεται; Ξέρετε κ Αποστολίδη πόσοι εργαζόμενοι φέτος θα μείνουν χωρίς πετρέλαιο, ενώ οι Γερμανοί φίλοι μας θα απολαμβάνουν την πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία ; Ρωτήσατε πόσο μας στοίχισε το «μνημείο» ;

Σίγουρα η παρ΄Αρείω Πάγω δικηγορία σας, δεν σας κατατάσσει στη οικτρή θέση αρκετών Λαγκαδιανών.

Και κάτι ακόμη για να συνενοούμεθα επιτέλους μεταξύ μας, από πότε η έκφραση διαφορετικής γνώμης, που δεν συμφωνεί με αυτή του κ. Δημάρχου, θεωρείται «αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση»; Δηλαδή όταν κάνουμε καλές προτάσεις ,και κάναμε πολλές, είμαστε εντάξει, κι όταν διαφοροποιούμαστε είμαστε αντιπολίτευση ;

Υπάρχει δηλαδή αντιπολίτευση στο Δήμο Λαγκαδά ;

Χάρηκα πάντως για την ανταλλαγή απόψεων και για την ασθενή υπερασπιστική σας γραμμή.

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

 

Όταν ο Δήμος μας, πετάει αετό!!!

Η διαχείριση της καθημερινότητας μιας πόλης και ενός Δήμου, σαν του Λαγκαδά με τόσα χωριά, είναι σίγουρα μια δύσκολη υπόθεση, που χρειάζεται γνώση, εμπειρία, ετοιμότητα, σχέδιο δράσης, και αποφασιστικότητα μαζί με ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων. Πιο πολύ όμως απαιτείται σεβασμός στον Δημότη, που εξέλεξε και εμπιστεύτηκε μια αρχή για να διοικήσει και να λύσει προβλήματα και όχι να δημιουργήσει καινούργια. Η εικόνα που εκπέμπει σήμερα ο Δήμος Λαγκαδά και φαίνεται περίτρανα σε όλο της το μεγαλείο στην πλατεία, και είναι ότι «πετάει αετό»!!! Απορώ μερικές φορές με τους δημοτικούς μας άρχοντες, από τον απόντα συνήθως Δήμαρχο μέχρι την πρόεδρο και τα μέλη του Δημοτικού συμβουλίου, που κινούνται μέσα στην πόλη και τα δημοτικά διαμερίσματα, δεν ακούν παράπονα;

-Δεν βλέπουν καταστάσεις εξόφθαλμα ενοχλητικές;

– Δεν τους απασχολεί η αγωνία των δημοτών τι θα γίνει με το νερό που κόβεται;

-Τι θα γίνει με τα σκουπίδια που γέμισαν πλατείες και πάρκα;

-Πώς μπορεί να λυθεί το ζήτημα της αποκομιδής σκουπιδιών από τους κάδους που στάζουν υγρά δύσοσμα και μολύνουν τα απορριμματοφόρα στο πέρασμα τους δρόμους;

– Τι θα γίνει με τα νερά της ΔΕΥΑΛ που τρέχουν εβδομάδες και μήνες χωρίς να υπάρχει καμιά μέριμνα;

-Πόσα λεωφορεία θα πρέπει ακόμα να πέσουν μέσα σε τρύπες για να κινηθούν επιτέλους οι υπηρεσίες του Δήμου μας;

-Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν γίνει κάτι δυσάρεστο;

Σιγή ασυρμάτου!!! Ή αλλιώς πετάμε αετό, και κινέζικο μάλιστα!!!

Στις 29-5-2018 μια ομάδα Δημοτών, φορολογουμένων από τον Δήμο, έστειλε μια ευγενική επιστολή στον Δήμαρχο και τον αντιδήμαρχο καθαριότητας και τους επισημαίνει ότι 20 μέτρα από την κεντρική πλατεία, πίσω από την τράπεζα ALPHA και ένα γύρω καταστήματα διατροφής και εστίασης, υπάρχει μια εικόνα καθόλου κολακευτική για την πόλη. Πέντε κάδοι πάντα ξεχειλισμένοι, δίπλα χόρτα και μπάζα για αρκετές μέρες να στολίζουν το δρόμο και οι αρουραίοι να κάνουν παρέλαση και να τρυπώνουν παντού! Η δημόσια υγεία κινδυνεύει αλλά κανένας δεν νοιάστηκε!

Τι προβλέπει η σχετική νομοθεσία για αποστάσεις κάδων από χώρους εστίασης; (Μήπως πρέπει να υποβληθούν μηνύσεις;)

Σχεδόν 3 μήνες τώρα η αδιαφορία είναι τραγική και η προσβολή στους δημότες ακόμα τραγικότερη, που εισπράττουν και την ειρωνεία τους.

Αν,η λέξη «αιδώς», δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους, τότε πιστεύω πως η λέξη ΝΤΡΟΠΗ σίγουρα θα τους είναι γνώριμη…

Αν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντά τους ας μας το πούνε να το γνωρίζουμε, γιατί σε λίγο καιρό θα τους δούμε και πάλι να χαριεντίζονται ως υποψήφιοι και να υπόσχονται όλα αυτά που είναι ανίκανοι να κάνουν σήμερα.

Τρύφων Τσομπάνης

Τοπικός Σύμβουλος Κοινότητος

Λαγκαδά

 

Ζήτω που καήκαμε!!!

Τελικά για ακόμα μία φορά αποδείχτηκε περίτρανα ότι η χώρα μας είναι ο τόπος «όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα», σύνοψη της γελοιότητας, η χώρα που δεν πρόκειται ποτέ να σοβαρευτεί ακόμα και μπροστά σε μια τραγωδία.Και αυτό γίνεται ακόμα πιο τραγικό, εφιαλτικά τραγικό, όταν έρχονται στο μυαλό σου εκείνα τα παιδικά κορμάκια και τα αγκαλιασμένα ζευγάρια που πυρακτώθηκαν αναζητώντας μια ανάσα δροσιάς, και τη βρήκαν μόνο στο δυνατό σφιχταγκάλιασμα του αγαπημένου προσώπου που το συντρόφευε στον παράλογο και φριχτό θάνατο. Η σιωπή στους αρχαίους και στην παράδοσή μας, ήταν πολλές φορές ο πιο εκκωφαντικός λόγος, γι αυτό στους νεκρούς και τους ήρωες αποτίουμε πάντα αυτόν το φόρο τιμής του «ενός λεπτού σιγή». Αντίθετα τώρα η φλυαρία και γλωσσο-διάρροια καλύπτουν πάντα την κάθε είδους ανοησία αρμοδίων και μη, που ενώ τα τυραννισμένα από τη φωτιά σώματα των ανθρώπων ήταν ακόμα άταφα, και οι φωτιές ακόμα κάπνιζαν στα χαλάσματα, ξεμπροστιάζονταν όλη η «πολιτική γαλαρία» στα κανάλια, προσπαθώντας να αναζητήσουν τις μικρές ή τις μεγάλες ευθύνες τους, προκειμένου να βγάλουν την ουρά τους έξω, όταν κάποτε η φωτιά της δικαιοσύνης πλησιάσει τα κομματικά παλάτια τους. Τι ντροπή!!!

Το 2009 στην Αυστραλία μαίνονταν οι φωτιές για μήνες, κάηκαν μαρτυρικά 170 άνθρωποι, 400 τραυματίες, 2000 σπίτια στάχτη! Τι έγινε; Αγώνας για στήριξη, πρόγραμμα για ανακούφιση, και κυρίως ενότητα, ενότητα και ομόνοια όλων των δυνάμεων μπροστά σε ένα τραγικό φαινόμενο που δεν έφταιγε ούτε ο άθεος πρωθυπουργός, ούτε οι πρώην και οι επόμενοι κυβερνήτες. Άλλωστε γράφτηκε πολύ πετυχημένα ότι «όταν ρίχνεις την ευθύνη του παρόντος στο παρελθόν, στο άμεσο μέλλον θα είσαι ο πρώτος ένοχος»! Ποιός φταίει άραγε; Μα φυσικά όλοι! Όπως στρώνει κάποιος έτσι κοιμάται.Δεν πρόβλεψαν, δεν ετοίμασαν την αντίδραση στα φαινόμενα, δεν δημιούργησαν υποδομές,δεν συντήρησαν τις δομές, δεν οργανώθηκαν καλύτερα. Ποιος να φταίει δηλαδή; Θέλει ερώτημα; Μόλις φέτος οι Σουηδοί βομβάρδισαν τις φωτιές για να τις σταματήσουν, και το πέτυχαν, ενώ εμείς δεν είχαμε καύσιμα για τα αεροπλάνα, ούτε και την δυνατότητα κινητοποίησης μέσω του διεθνούς τηλεφωνικού κέντρου 112!!! Ένα τηλέφωνο αρκούσε για να εκκενώσουν τις περιοχές που πλήττονταν. Αλλά ο χαβάς όλων των αρμοδίων πολιτικών παραγόντων ήταν πού να φορτώσουν τις ευθύνες! Α…ναι ετοιμαζόμασταν για να γιορτάσουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας μας, και την έξοδό μας από τα μνημόνια!!! Πού μυαλό για άλλες προβλέψεις. Άλλωστε οι φωτιές και οι πλημύρες στην χώρα μας είναι σαν να περιμένουμε την γιορτή του δεκαπενταυγούστου ή το πανηγύρι του χωριού μας.Εθιστήκαμε πλέον ή να καιγόμαστε ή να πνιγόμαστε. Τρομάρα μας!!!Την απάντηση βέβαια την είχε δώσει παλαιότερα ο μακαρίτης Λουκιανός Κηλαηδόνης με το : «φταίτε εσείς ,φταίμε κι εμείς, φταίει και ο χατζηπερτής»!!!

Αλλά φίλοι μου, όταν από την οποιαδήποτε διακυβέρνηση λείπουν οι ειδικοί επιστήμονες, λείπει η γνώση και η τεχνολογία, όταν στις κρατικές δομές μπαίνουν άνθρωποι-κομματικοί κράχτες- άσχετοι με την θέση τους, όταν στην αυτοδιοίκηση εκλέγονται τύποι σαν τον Ψινάκη, (φέρνω ένα παράδειγμα μια που ενεπλάκει-και δεν είναι ο μόνος), που η μόνη πρόβλεψη που είχε ήταν να αλλάξει χρώμα στο φουλάρι και να φορέσει μαύρο, ή να βγαίνει φωτογραφίες στις στάχτες κάνοντας δηλώσεις ) επειδή ο λαός έμαθε να ψηφίζει για πλάκα και για να κάνει καζούρα, τότε μην αναρωτιόμαστε για τις ευθύνες! Ζούμε σε μια αγέλη ασυνειδησίας και σε ένα δήθεν κράτος που κάνει τον βίο μας ακόμα πιο τρομακτικό και εφιαλτικό. Μην αναζητάμε τις ευθύνες των παρανομούντων μέσα στις στάχτες,αυτές κάηκαν μαζί τους τραγικά, όμως ας σκεφτούμε ότι όταν η παρανομία γεννιέται, κάποιοι την υιοθετούν και αναλαμβάνουν να την αναθρέψουν και να την μεγαλώσουν ως την αυτοκαταστροφή. Έχει πολλούς πατέρες η παρανομία στην Ελλάδα και μάλιστα την διεκδικούν όλα τα κόμματα και όλοι οι άρχοντες.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το σπίτι μας, από τη γειτονιά μας, από το χωριό μας, την κοινότητά μας, τον Δήμο μας. Τι πρέπει να γίνει για να διώξουμε τον εφιάλτη; Πώς πρέπει να οργανωθούμε για να αποτρέψουμε το κακό; Ποιοι θα αναλάβουν να οργανώσουν τη ζωή και το μέλλον μας σε νέες προοπτικές και σωστές βάσεις; Πώς μπορεί να πάει μπροστά ο τόπος όταν και στις δημοτικές εκλογές πάμε για πλάκα ή για να εκδικηθούμε το αντίπαλο κόμμα ή τον εκάστοτε πρωθυπουργό; Πώς μπορεί ο κάθε γραφικός τύπος να διεκδικεί μερίδιο εξουσίας, επειδή το σόϊ του είναι πιο μεγάλο απ΄το κοπάδι του; Πώς ο κάθε φανφαρόνος θα ρυθμίσει το μέλλον μας όταν η μόνη αγωνία του είναι η καρέκλα και ο μισθός; Πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ένας δημόσιος λειτουργός όταν δεν σέβεται αυτό που κάνει ή κρατά όμηρο και τον θεσμό και τους πολίτες;

Αυτό που μένει λοιπόν είναι να αντισταθούμε στην παρακμή και την τυχαιότητα, να αντισταθούμε στους φτηνιάρικους προεκλογικούς μποναμάδες(όλοι θα φάτε), να απαιτήσουμε σεβασμό στο μέλλον και την αξιοπρέπειά μας, να μαυρίσουμε κάθε επίδοξο σαλτιμπάγκο που έμαθε να κοιμάται δεξιά και να ξυπνάει αριστερά, για να μη φτάσουμε στο σημείο να λέμε αργότερα «ζήτω που καήκαμε»!!!!

Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε και στον Δήμο μας υποδομές που δεν έχουμε, αγροτικούς δρόμους που δύσκολα τους πλησιάζεις, δάση που χρειάζονται τη φροντίδα τους, υπηρεσίες αντιμετώπισης σοβαρών κρίσεων, εθελοντισμό σε μεγαλύτερη βάση, επιστημοσύνη στον προγραμματισμό, εξοπλισμό για κάθε ενδεχόμενο καιρικό φαινόμενο, μηχανική υποστήριξη, καθαρισμούς δασών, μελέτες για διαρκή έλεγχο των δασικών περιοχών. Αυτά πρέπει να γίνουν χθές, όχι αύριο, γιατί θα είναι αργά!!! Δεν μπορεί ο πολίτης να εξαρτάται από λόγια χωρίς αντίκρισμα αντιμέτωπος με το φάσμα μιας επερχόμενης καταστροφής. Δεν θα δαμάσουμε βέβαια τα στοιχεία της φύσης, αλλά μπορούμε να στηρίξουμε τη ζωή των πολιτών με κάθε πρόσφορο μέσο που μας προσφέρει η τεχνολογία και η τεχνογνωσία.Αλλιώς θα λέμε τον σεισμό-σωσμό, και τις φωτιές και τις πλημύρες, αντιμετώπιση της παράνομης οικοπεδοποίησης και ανοικοδόμησης. Δηλαδή, ζήτω που καήκαμε και ζήτω που πνιγήκαμε!!!

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

Αναζητώντας το Θαύμα…

Συγκλονιστικές στιγμές ζει η πόλη του Λαγκαδά αυτές τις μέρες, με την έλευση του Τιμίου Σταυρού στην πόλη μας. Κι άλλες φορές έχουν έρθει εικόνες,λείψανα και σεβάσματα της πίστης μας, αλλά αυτό που βιώνουμε αυτές τις μέρες δεν έχει το προηγούμενό του στην εμπειρία της πόλης του Λαγκαδά. Χιλιάδες κόσμου συρρέουν καθημερινά, από το πρωί ως αργά το βράδυ για να προσκυνήσουν, να προσευχηθούν, να βιώσουν από κοντά το μυστήριο της πίστης μας. Μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα, στο Μητροπολιτικό Ναό της αγίας Παρασκευής, γίνεται η συνάντηση του ανθρώπου με το Θεό, του πόνου με την ελπίδα, της πίστης με την απιστία, της αγάπης του θεού και της ανθρώπινης αυτονόμησης που αναζητά απαντήσεις και λύσεις, από έναν Πατέρα, που συχνά το παιδί λύπησε και πρόδωσε, αλλά τελικά ξαναγυρνά σ΄Αυτόν γιατί υπερισχύει η αγάπη του Θεού που λέει : «Ελάτε σε μένα όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι με βάσανα τη ζωής και Εγώ θα σας αναπαύσω». Το είπε ο ίδιος ο Χριστός, και αφού το είπε δεν παίρνει πίσω τον λόγο Του.Το μεγαλύτερο μυστήριο είναι το μυστήριο της αγάπης και της σιωπής του Θεού, που δεν σπεύδει αμέσως να απαντήσει στα αναρίθμητα ΓΙΑΤΙ που υπάρχουν μέσα μας, για τους πρόωρους θανάτους, τις ασθένειες, τους καρκίνους,τις καταθλίψεις, τους χωρισμούς,τους πολέμους, τις κοινωνικές αδικίες,τις στερήσεις, τους ξεριζωμούς και τόσα άλλα. Όμως ξεχνούμε ότι ο Θεός δεν στέλνει το κακό, ο Θεός δεν είναι πηγή του κακού,αλλά μέσα στην οδύνη και την αγωνία μας, συχνά του φορτώνουμε και ό,τι κακό μας βρίσκει, χωρίς να αναζητήσουμε την αιτία γύρω μας ή μέσα μας.Είναι Αυτός όμως, που τελικά θα σου πεί: «Έλα να ξεπεράσουμε μαζί τις δυσκολίες σου, αρκεί να έχεις πίστη». Πόση πίστη; «Ως κόκκο συνάπεως», μας απαντά, δηλαδή σαν ένα σπόρο σιναπιού, μικρότερη από το σουσάμι!!!. Τόσο λίγη; Ναι τόσο λίγη,αρκεί να του πείς: Πιστεύω Κύριε, βοήθησέ με στην απιστία μου! Ο άνθρωπος της σημερινής εποχής, το βλέπουμε όλοι , έχει ανάγκη από μια σχέση που να τον στηρίζει και να τον αγαπά. Αναζητούμε ίσως ποικίλες σχέσεις, αλλά όχι αυτή με τον Θεό, που προσφέρεται αφειδώλευτα, χωρίς αρνήσεις και προδοσίες εκ μέρους Του. Αναζητούμε τα πάντα στο τίποτα, αλλά όχι στο ΠΑΝ. Βέβαια αυτό προϋποθέτει εκ μέρους μας την αναζήτηση μιας αληθινά ειλικρινούς σχέσης και ενός αιώνιου δεσμού, όπως όλοι ονειρευόμαστε στη ζωή μας. Σίγουρα κάποιοι, και δικαίωμά τους, θέλουν να μείνουν κολλημένοι στη γη στα θέλω τους και στο ΕΓΩ τους, άλλοι όμως αναζητούν τον ουρανό, όπως έλεγε ο Κικέρων, και αυτοί είναι οι αληθινοί άνθρωποι.Κάποια φιλόσοφος έλεγε ότι: «όποιος αναζητά την όντως ΑΛΗΘΕΙΑ, βαδίζει ολόϊσια στην αγκαλιά του Θεού». Η φιλόσοφος που το είπε δεν ήταν χριστιανή, αλλά αναζητούσε την αλήθεια! Όταν το έκανε γνώρισε πραγματικά την ΑΛΗΘΕΙΑ του Θεού και πέθανε χριστιανή.

Αυτό που βλέπουμε λοιπόν στις μέρες μας στην πόλη μας, είναι αυτοί οι χιλιάδες αναζητητές, που ψάχνουν της αλήθεια που είναι ΑΓΑΠΗ και γιατί όχι και το θαύμα στη ζωή τους. Πάντα μια σχέση με κάποιον είναι υπέροχη! Αλλά μια σχέση με τον Θεό, είναι θαύμα!!! Το γεγονός ότι αυτοί οι χιλιάδες προσκυνητές ήρθαν στην πόλη μας για να μας κοινωνήσουν το πρόβλημά τους, τον πόνο τους, την αγωνία τους, τον καημό τους, μοιράστηκαν την πίκρα τους μαζί μας και ξαφνικά όλοι μας ασυναίσθητα με μάτια υγρά πολλές φορές, χωρίς να καταλαβαίνουμε το γιατί, προσευχόμασταν για την υγεία τους, χωρίς καν να τους ξέρουμε! Είναι όντως το πρώτο θαύμα που γίνεται στην ζωή μας ,που μαλακώνει τις καρδιές και μοιράζεται τον πόνο του άλλου, κλαίμε μετά των κλαιόντων και χαιρόμαστε μετά των χαιρόντων. Βρίσκουμε την ανθρωπιά μας μέσα στην εκκλησιά. Το άλλο που βιώσαμε όλοι, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι δίπλα μας, που σηκώνουν μόνοι τους έναν βαρύτατο σταυρό και παλεύουν με την υπομονή, που είναι μεν πικρή εμπειρία, αλλά γι αυτούς που το παλεύουν καρτερικά και που ξέρουν να περιμένουν «μετά την δυσκολία του χειμώνα, ανατέλλει πάντα η άνοιξη» όπως λέει ο αγ.Γρηγόριος Παλαμάς. Είδαμε ανθρώπους με φοβερά προβλήματα υγείας, καθηλωμένοι στα αναπηρικά αμαξίδια, ώρες ολόκληρες να καρτερούν το θαύμα, ή ένα απλό άγγιγμα του Σταυρού και τίποτα άλλο, μια προσκύνηση, ένα φίλημα και μια προσευχή με αγάπη και ελπίδα στην ανταπόκριση της αγάπης τους, από τον Θεό. θυμηθείτε τη υπομονή του παραλύτου στο Ευαγγέλιο, χρόνια περίμενε κάποιος να τον βοηθήσει να μπει στο νερό για να γίνει καλά, «δεν έχω άνθρωπο» έλεγε για να με σπρώξει μέσα στο νερό, και αυτή η υπομονή του είλκυσε το ενδιαφέρον του Χριστού, που του είπε δεν έχεις άνθρωπο; Ε…λοιπόν, έχεις τώρα Θεάνθρωπο, και βρήκε την υγεία του. Όλοι στη ζωή μας αναζητούμε και περιμένουμε ένα θαύμα, μικρό ή μεγάλο, συχνά δε, τα βάζουμε με τον Θεό, για τον εφησυχασμό του. Πρέπει να γνωρίζουμε όμως ότι πάντα μας απαντά, με τον δικό Του τρόπο και όχι όπως και όποτε θέλουμε εμείς. Όταν ένας γιατρός στο χειρουργείο ενεργεί όπως θέλει και όπως ξέρεις αυτός, ένας Θεός, που είναι και Πατέρας μας, να είμαστε βέβαιοι ότι ενεργεί πάντα για το καλύτερο, γιατί έχει άλλα μέτρα για την αποτελεσματικότητα του θαύματος.Πάντως πάντα απαντά, αρκεί να του το ζητάμε διαρκώς και φορτικά άμα χρειαστεί, όπως ένα παιδί ζητά επίμονα κάτι από τον πατέρα του και τελικά το καταφέρνει. Ένας Πατέρας,όπως Αυτός, δεν κουράζεται ποτέ με τα παιδιά Του. Άλλωστε ξέρει από πόνο, ξέρει και από σταυρό, ξέρει και από την πίκρα του θανάτου, ξέρει όμως και από τη χαρά της ανάστασης.Πόσες φορές δεν δακρύσαμε από χαρά βλέποντας προσκυνητές να σηκώνονται από τα αμαξίδια και να περπατούν, ή άλλοι να ελευθερώνονται από κάθε είδους πρόβλημα και την επήρεια του κακού.Το θαύμα είναι αυτό, το ότι γίναμε ευαίσθητοι στον πόνο του άλλου, κλάψαμε για τον πόνο του, χαρήκαμε με την χαρά του,δοξάσαμε τον Θεό για την ίαση και προσευχηθήκαμε ίσως για πρώτη φορά να τους δίνει κουράγιο και υπομονή μέχρι τέλους. Ο δρόμος μας είναι μια πορεία γεμάτη σταυρούς και ανηφοριές, αλλά οδηγεί στην ανάσταση και στο ΦΩΣ. Να γιατί λέμε κάθε φορά :«δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω». Την ευχόμαστε σε όλους από καρδιάς.

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

Επικ. Καθηγητής ΑΠΘ

 

ΥΓ. Για όσους είναι επιφυλακτικοί στο θαύμα και κρατούν μικρό καλάθι, δεν πειράζει, πάντα έτσι γινόταν στην εκκλησία. Ο Σταυρός για άλλους ήταν σκάνδαλο και για άλλους μωρία, για άλλους όμως είναι δύναμη Θεού και ελπίδα ζωής και σωτηρίας. Το «έρχου και είδε» του Χριστού στους πρώτους μαθητές, ισχύει και για τους σημερινούς ανθρώπους.