Χρονογραφικά σημειώματα: «Και διηγώντας τα…να κλαίς» απ΄τα γέλια!!!
Συνηθίζεται συχνά στη ζωή μας να βάζουμε στόχους και να φροντίζουμε να καλλιεργούμε ένα πνεύμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού καθώς αγωνιζόμαστε στην επιτυχία των στόχων μας. ‘Ετσι οι σοφοί και οι ποιητές θα μπορούσαν να μας ποδηγετήσουν σοβαρά και ασφαλώς στην επιτυχία του στόχου μας, αρκεί αυτός να είναι συμβατός με το μυαλό που κουβαλάμε. «Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα, σε ξένα αναστηλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα δεντράκι, ένα χαμόκλαδο, μα όσο ανεβαίνω, μόνος να ανεβαίνω»,
λέει ο ποιητής και για πολλούς ανθρώπους αυτός ο λόγος γίνεται κανόνας ζωής και αξιοπρέπειας. Όμως στη ζωή μας δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε φυσικά και οι προτεραιότητές μας είναι κοινές, ακόμα περισσότερο η φιλοσοφία της ζωής μας. Λειτουργούν και στους ανθρώπους μερικές φορές οι κανόνες της ζούγκλας, όπου τα βρύα και τα σαπρόφυτα μπορούν να καταστρέψουν μια όμορφη λίμνη, ή ακόμα να λειτουργεί ο νόμος των αδέσποτων ζώων, όπου οριοθετούν τον χώρο της ζωής και της δράσης τους με ένα σήκωμα του ποδιού και νομίζουν ότι έγιναν και ιδιοκτήτες του χώρου αυτού, γαυγίζοντας κάθε φορά που κάποιος απειλεί την «επικράτειά τους», ή αποφασίζουν, με το όποιο ένστικτο διαθέτουν, να γίνουν φύλακες αυτών που τους πετούν ένα κόκαλο, ξεχνώντας όμως τις φόλες που συχνά τους πετούν οι ίδιοι «οι φίλοι τους». Στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας ιδιαίτερα, συχνά αυτά τα φαινόμενα τείνουν να γίνουν λοιμική νόσος, και να μολύνουν επικίνδυνα την ζωή πολλών ανθρώπων ή και πόλεων ακόμα. Κάποιος πρώην πρωθυπουργός είχε μιλήσει για το φαινόμενο των «νταβατζήδων της πολιτικής» και ενώ όλοι το παραδέχτηκαν, τελικά καταλήξαμε ως κοινωνία ότι κάποιος πρέπει να κάνει κουμάντο και σε αυτό το «μαγαζί», χωρίς άλλη δεύτερη σκέψη για αλλαγή πορείας ή πλεύσης!!! Όμως υπάρχουν και οι άνθρωποι που λένε:
«Επιμένω σε έναν άλλον κόσμο.
Τον έχω ονειρευτεί,
τόσο πολύ έχω σεργιανίσει μέσα του,
που πια είναι αδύνατο να μην υπάρχει»!!!
Οι σκέψεις αυτές έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό, καθώς αντιλαμβάνεσαι την λογική που πάει να επικρατήσει στη καθημερινότητα και τη ζωή μας, όπου οι σαλτιμπάγκοι, οι «αδέσποτοι» της πλατείας και «αυτοί…» που είχε πει εκείνος ο πρωθυπουργός, δεν εννοούν να καταλάβουν ότι ο κόσμος ξύπνησε και δεν υπολήπτεται πλέον ανθρώπους που έμαθαν να ζουν ως «κράχτες», «απότακτοι» και «εκβιαστές καταστάσεων» προκειμένου να επιβιώσουν. Η ιστορία λέει πως αυτοί όλοι οι τύποι, μόνο κακό έκαναν και στον κόσμο και στους «φίλους» τους ,γιατί επιβεβαίωσαν την σοφή παροιμία που λέει: «Πέσμου τον φίλο σου να σου ποιος είσαι»!!!
Επειδή κάποιοι θεώρησαν την πολιτική ως μια υπόθεση της αρπαχτής και της πλάκας, και «έβαλαν ρεφενέ» για να την κατακτήσουν, θεωρούν ότι τους χρωστάμε κι όλας τα δανεικά που πρέπει να πάρουν πίσω, ή αδιαφορήσαμε για την «αξία τους» και δεν εκμεταλλευτήκαμε όσο έπρεπε την «φαιά ουσία τους» ! Όμως αγνοούν οι πιο πολλοί, ότι όσο γλύφεις για να ανέβεις αυτά τα σκαλοπάτια, κινδυνεύεις ,αφού δεν διαθέτεις στερεή υποδομή, να γλιστρήσεις στα ίδια σου τα σάλια και να τσακιστείς στα σκαλιά της εξουσίας.
Καλό θα είναι λοιπόν, μια και γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, να μετρήσουν το μπόϊ τους, να δουν ότι τους έχουν πάρει όλοι χαμπάρι, άσχετα αν συναγελάζονται μερικοί μαζί τους-(αυτή άλλωστε είναι η μόνιμη πολιτική αρρώστια)- γιατί πίστεψαν ότι με το σήκωμα του ποδιού τους οριοθέτησαν τον δικό τους χώρο και μπορούν όλοι να μαντρωθούν εκεί. Εμείς οι άλλοι, οι όχι τόσο έξυπνοι όσο αυτοί, θα συνεχίσουμε να πονάμε και να αγωνιούμε για τον τόπο μας, όπως εμείς ξέρουμε και να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο, χωρίς σαπρόφυτα και σαλτιμπάγκους.
ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ
