Ζήτω που καήκαμε!!!
Τελικά για ακόμα μία φορά αποδείχτηκε περίτρανα ότι η χώρα μας είναι ο τόπος «όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα», σύνοψη της γελοιότητας, η χώρα που δεν πρόκειται ποτέ να σοβαρευτεί ακόμα και μπροστά σε μια τραγωδία.Και αυτό γίνεται ακόμα πιο τραγικό, εφιαλτικά τραγικό, όταν έρχονται στο μυαλό σου εκείνα τα παιδικά κορμάκια και τα αγκαλιασμένα ζευγάρια που πυρακτώθηκαν αναζητώντας μια ανάσα δροσιάς, και τη βρήκαν μόνο στο δυνατό σφιχταγκάλιασμα του αγαπημένου προσώπου που το συντρόφευε στον παράλογο και φριχτό θάνατο. Η σιωπή στους αρχαίους και στην παράδοσή μας, ήταν πολλές φορές ο πιο εκκωφαντικός λόγος, γι αυτό στους νεκρούς και τους ήρωες αποτίουμε πάντα αυτόν το φόρο τιμής του «ενός λεπτού σιγή». Αντίθετα τώρα η φλυαρία και γλωσσο-διάρροια καλύπτουν πάντα την κάθε είδους ανοησία αρμοδίων και μη, που ενώ τα τυραννισμένα από τη φωτιά σώματα των ανθρώπων ήταν ακόμα άταφα, και οι φωτιές ακόμα κάπνιζαν στα χαλάσματα, ξεμπροστιάζονταν όλη η «πολιτική γαλαρία» στα κανάλια, προσπαθώντας να αναζητήσουν τις μικρές ή τις μεγάλες ευθύνες τους, προκειμένου να βγάλουν την ουρά τους έξω, όταν κάποτε η φωτιά της δικαιοσύνης πλησιάσει τα κομματικά παλάτια τους. Τι ντροπή!!!
Το 2009 στην Αυστραλία μαίνονταν οι φωτιές για μήνες, κάηκαν μαρτυρικά 170 άνθρωποι, 400 τραυματίες, 2000 σπίτια στάχτη! Τι έγινε; Αγώνας για στήριξη, πρόγραμμα για ανακούφιση, και κυρίως ενότητα, ενότητα και ομόνοια όλων των δυνάμεων μπροστά σε ένα τραγικό φαινόμενο που δεν έφταιγε ούτε ο άθεος πρωθυπουργός, ούτε οι πρώην και οι επόμενοι κυβερνήτες. Άλλωστε γράφτηκε πολύ πετυχημένα ότι «όταν ρίχνεις την ευθύνη του παρόντος στο παρελθόν, στο άμεσο μέλλον θα είσαι ο πρώτος ένοχος»! Ποιός φταίει άραγε; Μα φυσικά όλοι! Όπως στρώνει κάποιος έτσι κοιμάται.Δεν πρόβλεψαν, δεν ετοίμασαν την αντίδραση στα φαινόμενα, δεν δημιούργησαν υποδομές,δεν συντήρησαν τις δομές, δεν οργανώθηκαν καλύτερα. Ποιος να φταίει δηλαδή; Θέλει ερώτημα; Μόλις φέτος οι Σουηδοί βομβάρδισαν τις φωτιές για να τις σταματήσουν, και το πέτυχαν, ενώ εμείς δεν είχαμε καύσιμα για τα αεροπλάνα, ούτε και την δυνατότητα κινητοποίησης μέσω του διεθνούς τηλεφωνικού κέντρου 112!!! Ένα τηλέφωνο αρκούσε για να εκκενώσουν τις περιοχές που πλήττονταν. Αλλά ο χαβάς όλων των αρμοδίων πολιτικών παραγόντων ήταν πού να φορτώσουν τις ευθύνες! Α…ναι ετοιμαζόμασταν για να γιορτάσουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας μας, και την έξοδό μας από τα μνημόνια!!! Πού μυαλό για άλλες προβλέψεις. Άλλωστε οι φωτιές και οι πλημύρες στην χώρα μας είναι σαν να περιμένουμε την γιορτή του δεκαπενταυγούστου ή το πανηγύρι του χωριού μας.Εθιστήκαμε πλέον ή να καιγόμαστε ή να πνιγόμαστε. Τρομάρα μας!!!Την απάντηση βέβαια την είχε δώσει παλαιότερα ο μακαρίτης Λουκιανός Κηλαηδόνης με το : «φταίτε εσείς ,φταίμε κι εμείς, φταίει και ο χατζηπερτής»!!!
Αλλά φίλοι μου, όταν από την οποιαδήποτε διακυβέρνηση λείπουν οι ειδικοί επιστήμονες, λείπει η γνώση και η τεχνολογία, όταν στις κρατικές δομές μπαίνουν άνθρωποι-κομματικοί κράχτες- άσχετοι με την θέση τους, όταν στην αυτοδιοίκηση εκλέγονται τύποι σαν τον Ψινάκη, (φέρνω ένα παράδειγμα μια που ενεπλάκει-και δεν είναι ο μόνος), που η μόνη πρόβλεψη που είχε ήταν να αλλάξει χρώμα στο φουλάρι και να φορέσει μαύρο, ή να βγαίνει φωτογραφίες στις στάχτες κάνοντας δηλώσεις ) επειδή ο λαός έμαθε να ψηφίζει για πλάκα και για να κάνει καζούρα, τότε μην αναρωτιόμαστε για τις ευθύνες! Ζούμε σε μια αγέλη ασυνειδησίας και σε ένα δήθεν κράτος που κάνει τον βίο μας ακόμα πιο τρομακτικό και εφιαλτικό. Μην αναζητάμε τις ευθύνες των παρανομούντων μέσα στις στάχτες,αυτές κάηκαν μαζί τους τραγικά, όμως ας σκεφτούμε ότι όταν η παρανομία γεννιέται, κάποιοι την υιοθετούν και αναλαμβάνουν να την αναθρέψουν και να την μεγαλώσουν ως την αυτοκαταστροφή. Έχει πολλούς πατέρες η παρανομία στην Ελλάδα και μάλιστα την διεκδικούν όλα τα κόμματα και όλοι οι άρχοντες.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το σπίτι μας, από τη γειτονιά μας, από το χωριό μας, την κοινότητά μας, τον Δήμο μας. Τι πρέπει να γίνει για να διώξουμε τον εφιάλτη; Πώς πρέπει να οργανωθούμε για να αποτρέψουμε το κακό; Ποιοι θα αναλάβουν να οργανώσουν τη ζωή και το μέλλον μας σε νέες προοπτικές και σωστές βάσεις; Πώς μπορεί να πάει μπροστά ο τόπος όταν και στις δημοτικές εκλογές πάμε για πλάκα ή για να εκδικηθούμε το αντίπαλο κόμμα ή τον εκάστοτε πρωθυπουργό; Πώς μπορεί ο κάθε γραφικός τύπος να διεκδικεί μερίδιο εξουσίας, επειδή το σόϊ του είναι πιο μεγάλο απ΄το κοπάδι του; Πώς ο κάθε φανφαρόνος θα ρυθμίσει το μέλλον μας όταν η μόνη αγωνία του είναι η καρέκλα και ο μισθός; Πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ένας δημόσιος λειτουργός όταν δεν σέβεται αυτό που κάνει ή κρατά όμηρο και τον θεσμό και τους πολίτες;
Αυτό που μένει λοιπόν είναι να αντισταθούμε στην παρακμή και την τυχαιότητα, να αντισταθούμε στους φτηνιάρικους προεκλογικούς μποναμάδες(όλοι θα φάτε), να απαιτήσουμε σεβασμό στο μέλλον και την αξιοπρέπειά μας, να μαυρίσουμε κάθε επίδοξο σαλτιμπάγκο που έμαθε να κοιμάται δεξιά και να ξυπνάει αριστερά, για να μη φτάσουμε στο σημείο να λέμε αργότερα «ζήτω που καήκαμε»!!!!
Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε και στον Δήμο μας υποδομές που δεν έχουμε, αγροτικούς δρόμους που δύσκολα τους πλησιάζεις, δάση που χρειάζονται τη φροντίδα τους, υπηρεσίες αντιμετώπισης σοβαρών κρίσεων, εθελοντισμό σε μεγαλύτερη βάση, επιστημοσύνη στον προγραμματισμό, εξοπλισμό για κάθε ενδεχόμενο καιρικό φαινόμενο, μηχανική υποστήριξη, καθαρισμούς δασών, μελέτες για διαρκή έλεγχο των δασικών περιοχών. Αυτά πρέπει να γίνουν χθές, όχι αύριο, γιατί θα είναι αργά!!! Δεν μπορεί ο πολίτης να εξαρτάται από λόγια χωρίς αντίκρισμα αντιμέτωπος με το φάσμα μιας επερχόμενης καταστροφής. Δεν θα δαμάσουμε βέβαια τα στοιχεία της φύσης, αλλά μπορούμε να στηρίξουμε τη ζωή των πολιτών με κάθε πρόσφορο μέσο που μας προσφέρει η τεχνολογία και η τεχνογνωσία.Αλλιώς θα λέμε τον σεισμό-σωσμό, και τις φωτιές και τις πλημύρες, αντιμετώπιση της παράνομης οικοπεδοποίησης και ανοικοδόμησης. Δηλαδή, ζήτω που καήκαμε και ζήτω που πνιγήκαμε!!!
ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ
