Αποψεις και σχόλια

Ο Σωχός, σε τροχιά ανάπτυξης…

Χρονογράφημα:

Ο Σωχός, σε τροχιά ανάπτυξης…

Του Τρύφωνα Τσομπάνη

Την περασμένη Κυριακή(28-8-16) ο Σωχός είχε την ιδιαίτερη χαρά να καταγράψει στην ιστορία του την επίσκεψη ενός Πατριάρχη, του πατριάρχη Αλεξανδρείας κ Θεοδώρου, που ήρθε για συγκεκριμένο λόγο, αλλά πέραν τούτου η επίσκεψή του συνδέθηκε με τον εγκαινιασμό του ΚΕΙΜΗΛΙΟΦΥΛΑΚΕΙΟΥ του ναού του αγ.Γεωργίου, δηλαδή ενός μικρού μουσείου, φτιαγμένο με μεράκι και αίσθηση κάλλους και ως προς το κτίσμα, αλλά και ως προς τα εκθέματα, που αποτελούν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει η πόλις του Σωχού. Αξίζουν δε συγχαρητήρια σ’ αυτούς που κοπίασαν για το έργο. Με την απόκτηση του κειμηλιοφυλακείου, την πολύ καλή συντήρηση του ναού, την ύπαρξη του λαογραφικού μουσείου, την παρουσία στην περιοχή τριών μοναστηριών, το καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον που μπορεί άνετα να ανταγωνιστεί παρόμοια ευρωπαϊκά τοπία ή και της άλλης Ελλάδος, το υπαίθριο ανοικτό θέατρο στο Ράκοβο, τους αγίους Αποστόλους,το πανέμορφο κατασκηνωτικό κέντρο της Μητροπόλεως, το κλειστό θέατρο στο Δημαρχείο, το Μπίλλειο πολιτιστικό κέντρο, θα λέγαμε ότι διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται μια πόλη για να βαδίσει άνετα στην ανάπτυξη και να ελκύσει το ενδιαφέρον τουριστικών πληθυσμών. Άνετα ο Σωχός θα μπορούσε να ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα θρησκευτικού τουρισμού κατ΄αρχάς, και σε δεύτερη ευκαιρία να γίνει προσπάθεια ανάπτυξης του αγροτοτουρισμού, που θα μπορούσε να συνδυασθεί όχι μόνο με τον υπέροχο ορεινό όγκο, αλλά και τα πανέμορφα πέτρινα γεφύρια, τις μικρολιμνούλες της περιοχής, τα όμορφα ξωκλήσια που θα μπορούσαν να αναδειχτούν σε χώρους ανάπαυσης και ξεγνοιασιάς.

Όταν περί το 2008 υπηρετούσα στο Γυμνάσιο του Σωχού, είχε αποφασίσει ο Σύλλογος των καθηγητών να κάνουμε μια πρόταση στο Υπουργείο Παιδείας ώστε να δημιουργηθεί στο Σωχό ένα Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ), το οποίο θα καλύπτει εκπαιδευτικά προγράμματα των σχολείων της Μακεδονίας και όχι μόνο. Την σχετική οργάνωση του φακέλου ανέλαβε ο Διευθυντής κ.Παναγιώτης Αβραάμ, ο καθηγητής των εικαστικών και αρχιτέκτονας κ.Τάσος Τυρίμος και ο υπογράφων. Ο κ.Τυρίμος μάλιστα ανέλαβε ως ειδικός την κατάθεση ειδικής αρχιτεκτονικής μελέτης για τη διαμόρφωση, διαρρύθμιση και ανάδειξη του Μπίλλειου Πολιτιστικού Κέντρου καθώς και αξιοποίηση της προσφοράς της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Σωχό, που ήταν ένας μεγάλος αριθμός παιδικών βιβλίων,μετά από μεσολάβιση της Σωχινής συγγραφέως και διεθνώς καταξιωμένης κ.Ζυράννας Ζατέλη.

Το έργο είχε υποσχεθεί να ενισχύσει και ο αείμνηστος Μανώλης Μπίλλης ο οποίος είχε μάλιστα επισκεφθεί το Σωχό εκείνο το διάστημα. Δυστυχώς έφυγε νωρίς, χωρίς να δει να πραγματοποιείται ένα όραμα. Η αλλαγή σκηνικού στον Δήμο Σωχού και η ένταξή του στον Λαγκαδά, άλλαξε προφανώς και τα σχέδια και τα όνειρα. Πάντως ποτέ δεν είναι αργά.

Σήμερα που όλοι αναζητούν την ανάπτυξη, είναι καιρός να κοιτάξουν δίπλα τους και γύρω τους και να δουν τον θησαυρό που έχουμε στα χέρια μας. Ας αρχίσουμε από τα μικρά και τα εύκολα, απ΄αυτά που θέλουν μόνο μεράκι και όρεξη, γούστο και καλαισθησία και μετά έρχονται και τα άλλα. Η ανάπτυξη δεν έρχεται μόνη της, την αναζητούμε και την κάνουμε καθημερινό όνειρο για τον τόπο μας. Ας ελπίσουμε ότι κάποτε κάτι θα ξεκινήσει. Η ελπίδα βέβαια πάντα πεθαίνει τελευταία, αρκεί να μη τη σκοτώσουμε πρόωρα με την αδιαφορία μας.

ΥΓ. Η μελέτη των Τυρίμου-Τσομπάνη για το ΚΕΠ είναι στα χέρια μου και στο αρχείο του «ΕΝΕΡΓΟΥ ΔΗΜΟΤΗ», προσφέρεται δωρεάν, και αν ποτέ κάποιος ενδιαφερθεί ας την αναζητήσει.

 

 

Ο Σωχός, σε τροχιά ανάπτυξης… Read More »

Χωρούδα, μια ζωγραφιά του παραδείσου!!!!

 

Χωρούδα, μια ζωγραφιά του παραδείσου!!!!

Του Τρύφωνα Τσομπάνη

Είναι κάποιες φορές που κάποιοι τόποι σε κάνουν να αισθάνεσαι μια υποχρέωση απέναντί τους για ό,τι σου προσέφεραν και ό,τι σου προσφέρουν ακόμα με την μαγευτική ομορφιά τους, το φυσικό τους πλούτο και θεωρείς ότι το απλό χωριουδάκι σου, είναι «μια ζωγραφιά του παραδείσου» που δεν θέλεις να το ξεχάσεις ποτέ. Κάπως έτσι πιστεύω αισθάνονται οι κάτοικοι της όμορφης Χωρούδας που την Κυριακή που μας πέρασε μαζεύτηκαν για την τελευταία λειτουργική τους σύναξη στο Ναό του προστάτη τους αγίου Αθανασίου, του αγαπητού σ΄αυτούς «Αη-μπάρμπα-Θανάση» που « μεγάλη χάρη του» κατάφερε μόνος – κατάμονος τόσα χρόνια, μετά τους πολέμους και τους εμφυλίους σπαραγμούς να συντηρήσει τη μνήμη του χωριού τους αλώβητη στο χρόνο.Το μοναδικό κτίσμα που επιβίωσε της πολεμικής λαίλαπας, κατάφερε σιγά-σιγά να ξαναφέρει πίσω τους κατοίκους του και να ξαναζωντανέψει το χωριό. Σήμερα 45 περίπου σπίτια αποτελούν μια καλή αρχή για να γεμίσει το χωριό φωνές, χαρές και γέλια. Ήδη κάποιοι επιλέγουν το χωριό για την τελευταία τους κατοικία, άλλοι εδώ κάνουν τους γάμους του και τις βαπτίσεις τους και λίγοι, αποφασίζουν να παραμείνουν και τον χειμώνα στο χωριό. Θα μπορούσαν ίσως κι άλλοι να το τολμήσουν αν το κράτος φερόταν με δικαιοσύνη και ισονομία απέναντί τους, γιατί η Χωρούδα είναι το μοναδικό χωριό της επαρχίας μας που είναι αποκομμένο από τα άλλα χωριά λόγω του χωματόδρομου που ακόμα υπάρχει και μάλιστα όχι σε καλή κατάσταση, κυρίως μετά από κάθε βροχή. Στη Χωρούδα ζούσαν οι άνθρωποι για 20 αιώνες, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν σήμερα στον 21ο γιατί η κρατική μας μηχανή τους κοροϊδεύει χρόνια τώρα, δίνοντας υποσχέσεις και λέγοντας παχιά λόγια . Πάντως οι κάτοικοι του χωριού δεν το βάζουν κάτω, μόνοι τους έχτισαν τα σπίτια τους, «θεμέλιωσα τα σπίτια μου στη μνήμη μόνος» καθώς λέει ο ποιητής, μόνοι τους πάλεψαν για το νερό, μόνοι τους αναστήλωσαν το παλιό πέτρινο σχολείο που φιλοδοξούν να το κάνουν μουσείο, μόνοι αγωνίζονται να συντηρήσουν την εκκλησία τους που αποτελεί ένα κόσμημα μεταβυζαντινής τέχνης, το μοναδικό της επαρχίας μας με καταπληκτικό τοιχογραφικό διάκοσμο. Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για την ανάπτυξη του τόπου, στερούν από την περιοχή μας τη δυνατότητα αυτή και τη στερούν από τη Χωρούδα και τους ανθρώπους της.Την τελευταία τετραετία ο Μητροπολίτης Λαγκαδά κ.Ιωάννης επανίδρυσε την ενορία με ΦΕΚ και τοποθέτησε στη Χωρούδα ως εφημέριο τον παπα-Θανάση,έναν φωτισμένο παπά, που κατάφερε να ενώσει το χωριό , να συνεννοηθεί με τους κατοίκους και τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο και να κάνουν θαύματα σε ότι αφορά την συντήρηση του ναού τους. Στεγανοποίηση του κτηρίου, καθαρισμός και συντήρηση των τοιχογραφιών, αποκατάσταση της οροφής, καθαρισμός του τέμπλου, αρμολόγηση της τοιχοποιίας, έργα πολυδάπανα. Η νέα υπεύθυνη της αρχαιολογικής υπηρεσίας έμεινε έκπληκτη από την εργασία και την προσφορά των κατοίκων και ενέταξε στις προτεραιότητες της υπηρεσίας της την ολοκλήρωση των εργασιών και συντηρήσεων. Όμως όλα αυτά αχρηστεύονται και χάνουν την αξία τους εφ΄όσον δεν λυθεί το ζήτημα του δρόμου. Τέσσερα χιλιόμετρα δρόμος, με έτοιμη την μελέτη, που πραγματοποιήθηκε μετά από ανάθεση της Περιφέρειας, αλλά που τώρα δεν την παραλαμβάνει γιατί δεν θέλει να πληρώσει τους μελετητές.Ο Δήμος Λαγκαδά που θα μπορούσε να παίξει έναν ρόλο, μένει στις υποσχέσεις κάθε φορά που στα πανηγύρια κάποιοι επισκέπτονται το χωριό και παραπέμπουν το θέμα στις επόμενες εκλογές.Ζήσε Μάη μου….

Οι κάτοικοι είναι έτοιμοι να κάνουν άλματα ανάπτυξης στο χωριό τους εαν υπάρχει η δυνατότητα άνετης πρόσβασης.Το έχουν αποδείξει άλλωστε ως τώρα. Ένα μικρό ξύλινο λυόμενο σπιτάκι απ΄αυτά που ο Δήμος μοίρασε σε πολλούς, θα έλυνε κάποια θέματα λειτουργικότητας.(Το έχουν υποσχεθεί εδώ και δύο χρόνια). Ο επαναχαρακτηρισμός της Χωρούδας ως οικισμού, θα βοηθούσε επίσης στην επίλυση κάποιων προβλημάτων σχετικών με τη χρηματοδότηση εργασιών.Δεν ζητούν πολλά, ζητούν τα χρειώδη για να μπορούν να ζήσουν με σχετική ευκολία και διεκδικούν τον σεβασμό ως πολίτες, δηλαδή όταν στέλνουν κάποια έγγραφα, ή επιστολές, τουλάχιστον ας τους απαντούν, όπως υποχρεούνται από τον νόμο, έστω και αρνητικά. Και μόνο την μικρή λιμνούλα τους να δεί κάποιος που από μια στέρνα ποτίσματος, έφτασε σήμερα να έχει ζωή και ψάρια που ψαρεύουν, χάρις στην επινοητικότητα των ανθρώπων, είναι σημαντικό.

Η Χωρούδα και γενικότερα ο ορεινός όγκος του Βερτίσκου, προσφέρονται για μια ήπιας μορφής ανάπτυξη στον αγροτουρισμό, στον θρησκευτικό τουρισμό σε συνδυασμό με την Όσσα και τον Βερτίσκο, στην υλοτομία, στην εκμετάλλευση των αρωματικών φυτών που αφθονούν στο βουνό, στην κτηνοτροφία ελευθέρας βοσκής, στην εκμετάλλευση της κρανιάς που αυτοφυής κατακλύζει το βουνό. Τώρα συμβαίνει το τραγικό και μοναδικό στην Ελλάδα, οι κάτοικοι και η αρχαιολογική υπηρεσία να ενδιαφέρονται και να ξοδεύουν για την συντήρηση του μοναδικού μνημείου της Επαρχίας μας, και ο κόσμος να μην έχει τη δυνατότητα να το επισκεφθεί και να θαυμάσει την περιοχή, λόγω της παντελούς αδιαφορίας των υπευθύνων, ή μήπως να λέγαμε ανευθύνων;

Ναι είναι λίγοι, δεν υπολογίσιμη εκλογική πελατεία, δεν μπορούν να εκβιάσουν ή να φωνάξουν για να ακουστούν, αλλά και η υπομονή έχει και τα όριά της, λένε καθώς περιμένουν ακόμα!!!

 

Χωρούδα, μια ζωγραφιά του παραδείσου!!!! Read More »

ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ…

 

ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ…

Το ζήτημα της προσφυγιάς είναι παλιό και πικρό, και γι αυτούς που το έζησαν και γι αυτούς που δεν το έζησαν άμεσα αλλά έμμεσα. Η δυσκολία και η πίκρα δυστυχώς είναι ίδια σχεδόν, αν διαθέτεις ελάχιστα ίχνη ανθρωπιάς και κάνεις τον πόνο του άλλου δικό σου πόνο, όπως τουλάχιστον διδάσκει ο Ευαγγελικός λόγος, για όσους θέλουν να πρεσβεύουν χριστιανικές αρχές. Αλλά και δωδεκαθεϊστής να είναι κάποιος ας μη ξεχνά ότι ο «πατέρας των θεών του» ήταν ο «ξένιος Δίας».

Αναμφίβολα στην αντιμετώπιση ενός τόσο δύσκολου προβλήματος, αυτό που πρωτίστως τρομάζει τον πολίτη, είναι η διαχρονική ανικανότητα του κράτους μας να επιλύει προβλήματα που θα έπρεπε να είχε προβλέψει και να σχεδιάσει την αντιμετώπισή τους.

Δεν είναι καιρός να μιλήσουμε για ευθύνες, αυτές σίγουρα υπάρχουν.Τώρα έχουμε το πρόβλημα ενός πολέμου οικονομικού και μας προσφυγιάς που διαλύει το ανθρώπινο πρόσωπο. Ποιος θα σταθεί δίπλα στον άνθρωπο που συνθλίβεται από τους ισχυρούς της γης και θα σφυρίξει αδιάφορα όταν δεν είναι σίγουρος ότι σ’ αυτόν τον κόσμο συχνά οι ρόλοι αλλάζουν; Ο λαός μας το δοκίμασε στο πετσί του, Μικρασία, Πόντος, Ρωσία, Θράκη, Βόρειος Ήπειρος. Και τότε οι ίδιοι φόβοι, οι ίδιες ανησυχίες, η ίδια αντιμετώπιση. Άρνηση, παραπήγματα, λάσπες, αρρώστιες, συσσίτια, βρισίδι περί τουρκόσπορων, βουλγάρων, αλβανών, ρωσοπόντιων, κλεφτών, ανθρώπων με άλλο ηθος κλπ. Θα μου πείτε ότι αυτοί ήταν έλληνες και ήρθαν στην «ΜΗΤΈΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ» η οποία όμως απεδείχθη μητριά για χρόνια… Όμως η προσφυγιά βιώθηκε από τον έλληνα και σε μια άλλη διάσταση, στην διάσταση των οικονομικών μεταναστών, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε εκτός συνόρων έναν ελληνισμό περίπου δέκα εκατομμυρίων συμπατριωτών μας. Οι απόψεις οτι οι έλληνες είμαστε ένα άλλος λαός με διαφορετικές αρχές και πολιτισμό, συγνώμη αλλά μου θυμίζει τις «φιλοσοφικές απόψεις» του Χίτλερ. Τρανή απόδειξη περί της υπεροχής μας και της ανωτερότητάς μας, είναι η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε και είναι αποτέλεσμα του «σημερινού ήθους μας, των αρχών μας και του πολιτισμού μας» που λέει «κλέψε να φάς και πάρε για νάχεις».Καλό είναι λοιπόν να αποφεύγουμε τις συγκρίσεις περί υπεροχής του ήθους μας, που ακούστηκαν προχθές στο Δημοτικό μας συμβούλιο, και μάλιστα από ανθρώπους που έπρεπε για άλλους λόγους να πρωτοστατούν, λόγω σχήματος. Η αλληλεγγύη και η αγάπη είναι παγκόσμιες αρετές και πρωτίστως αρετές του πολιτισμένου κόσμου ανεξάρτητα χρώματος, εθνικότητας ή θρησκείας. Όλα τα άλλα, ότι είμαστε φιλάνθρωποι και αυτό εξαντλείται σε 10 κουτάκια ΝΟΥΝΟΥ για την Ειδομένη, είναι λόγια για εσωτερική κατανάλωση και για να ηρεμήσουμε την συνείδησή μας, που πάντα λειτουργεί ευτυχώς ανεξάρτητα από τα πιστεύω μας. Το να λες «ναι τους συμπονώ αλλά μακριά από μένα» και εκεί μακριά μου θα τους βοηθώ, θα μπορούσαμε να το πούμε αν κοιτούσαμε τα παιδιά μας κατάματα και με καρδιά να τους εξηγήσουμε την απόφασή μας; Προφανώς αντιγράψαμε σαν χριστιανοί από την παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου κυρίως την «αρετή» του δεύτερου, δηλαδή τη υποκρισία.

Όμως δεν μπορείς να λες ότι θα πρωτοστατήσω για να μη μπορέσει η πολιτεία να λύσει ένα πρόβλημα που δεν το δημιούργησε, αλλά που λόγω διεθνών συμβάσεων και νομοθεσίας έχει υποχρέωση να το λύσει, αλλιώς θα καταδικαστεί από διεθνείς οργανισμούς, να αδιαφορείς σαν δημόσιος άνδρας για την επίλυση, επειδή νομίζεις ότι αν απομακρύνεις το πρόβλημα από κοντά σου το λύνεις, και το τραγικότερο…να κουβαλιέσαι την Κυριακή στα μοναστήρια για να προσεύχεσαι «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου…υπέρ πλεόντων,οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, υπέρ ευκρασίας αέρων και καιρών ειρηνικών…» καταλαβαίνουν άραγε γιατί προσεύχονται;

Δεν μπορείς να πετάς κορώνες ως πρόεδρος δημοτικής επιχείρησης ότι «εγώ δεν δίνω νερό» σε κανένα στρατόπεδο, λες και σου ζήτησαν νερό από πηγάδι του παππού σου! Είναι ντροπή και μόνο τα χαμόγελα που είδαμε στα πρόσωπα κάποιων που συμφωνούσαν με τους παληκαρισμούς, γιατί κάποιος λόγος δεν τους επέτρεπε προφανώς να καταλάβουν ότι αυτό αποτελεί ποινικό και πειθαρχικό αδίκημα, δηλαδή το να αρνηθείς νερό σε χώρο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, αλλά αποτελεί και την πλέον αχαρακτήριστη πράξη σε πρόσφυγα, ακόμα και εχθρό σου. Δεν μπορείς να λες «δεν με ρώτησαν» για το τι κάνει το κράτος σε χώρο που δεν σου ανήκει και δεν τον ελέγχεις απόλυτα, ούτε να προτρέπεις το λαό να δημιουργήσει προσκόμματα στην πρόσβαση στο χώρο από τον στρατό, δηλαδή να παρανομήσουν με δική σου προτροπή. Αυτό για τους γνωρίζοντες ελάχιστα νομικά λέγεται «ηθική αυτουργία σε παράνομη ενέργεια».

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας δούμε επίσης σοβαρά το πρόβλημα, το οποίο είναι ήδη στην αυλή μας.Ας σταματήσουμε να ενσπείρουμε φόβους στο κόσμο παίζοντας το παιχνίδι μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής ομάδας, ας δούμε ψύχραιμα τι μπορεί να γίνει χωρίς να πληγωθούμε και χωρίς να πληγώσουμε. Ας προγραμματίσουμε πώς μπορούμε, μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων μας να επιλύσουμε προβλήματα και όχι να δημιουργήσουμε. Ας σκεφτούμε τρόπους και τόπους που θα υποδείξουμε εμείς και που θα μπορούμε να συντρέξουμε το κράτος στην επιτήρησή τους. Οι πρόσφυγες δεν ξεσηκώθηκαν να έρθουν στην Ελλάδα για να χορτάσουν φτώχεια και πείνα. Ας τους διευκολύνουμε με τις κρατικές δομές να κάνουν το όνειρό τους και να γίνουν ευρωπαίοι, όπως προφανώς επιθυμούν. Ένας Δήμος δεν ασκεί ούτε μπορεί να ασκήσει εξωτερική πολιτική. Ας αρκεστεί στο ρόλο του και ας βοηθήσει τους πολίτες του να διώξουν τον φόβο, με την ανάληψη ευθύνης της περιφρούρησης της περιοχής με κάθε πρόσφορο τρόπο και ας δείξουμε ότι η Αντζελίνα Τζολί δεν έχει μεγαλύτερη καρδιά από τις τρεις γριούλες της Λέσβου,με το μπιμπερό θυμάστε…, που έσωσαν την αξιοπρέπεια του Έλληνα.

Το ωραιότερο πάντως κείμενο για τον πρόσφυγα, γράφτηκε στον Λαγκαδά, τον 13ο αιώνα, από τον Γεώργιο Ακροπολίτη που ήρθε σαν πρόσφυγας στην πόλη μας, διωγμένος ουσιαστικά από την αυτοκρατορική αυλή, ενώ ήταν πρωθυπουργός της, και έχει τίτλο « Δος μοι τούτον τον ξένον». Αναφέρεται βέβαια στον μεγάλο πρόσφυγα της ανθρωπότητας τον Χριστό, όμως δεν σημαίνει ότι τα δεδομένα αλλάζουν γιατί και ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού. Αυτό διακηρύξαμε προχτές, Κυριακή της ορθοδοξίας, καθώς σηκώναμε ψηλά τις εικόνες κατά την περιφορά τους στις εκκλησιές μας.

Έχουμε λοιπόν δυο ευκαιρίες. Ή να διακριθούμε για τον ανθρωπισμό μας, ή να εξευτελιστούμε από τις πράξεις μας.

Τρύφων Τσομπάνης

 

ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ… Read More »

Το προσφυγικό ζήτημα και οι προβληματισμοί μας

ΕΝΕΡΓΟΣ ΔΗΜΟΤΗΣ ΛΑΓΚΑΔΑ

Το προσφυγικό ζήτημα και οι προβληματισμοί μας.

Η Ελλάδα για μια ακόμα φορά είναι δυστυχώς στη δύνη μιας ακόμα κρίσης, που δεν φέρει καμιά ευθύνη για τη δημιουργία της, αντίθετα οι «φίλοι και εταίροι μας» εισπράττουν τα επίχειρα των άνομων πρακτικών τους απέναντι σε άλλους λαούς.Το ζήτημα είναι ότι δεν έχουν την αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό να αναλάβουν τα λάθη τους και τα φορτώνουν στην φτωχή πλέον και καθημαγμένη Ελλάδα. Η πόλη μας γνωρίζουμε ότι υφίσταται τη δική της κρίση με όλα τα παρελκόμενα θέματα και αγωνίζεται με πολύ κόπο να σταθεί στα πόδια της. Οι πληροφορίες που θέλουν να εγκαθίστανται χώροι φιλοξενίας μεταναστών στον Δήμο μας, όπου αυτοί επιλεγούν, είναι ένα ζήτημα που μας προβληματίζει έντονα. Κανένας δεν θα ήθελε μέσα στο βάρος της δικής του κρίσης να φορτωθεί και άλλα προβλήματα. Από τη άλλη η μόνη χώρα που στον πολιτισμό της και την κουλτούρα της έχει την έννοια του «Ξένιου Δία» και της φιλανθρωπίας είναι η δική μας και αυτό το έδειξε με πολλούς τρόπους όταν υποχρεώθηκε πολλές φορές στην ιστορία της να δεχτεί προσφυγικούς πληθυσμούς από την Ρωσία, τη Γεωργία, την Ουκρανία, τη Θράκη, τον Πόντο, την Μικρά Ασία, την Αλβανία, τα Βαλκάνια και κατάφερε να αποδείξει στην πράξη ένα αξιοθαύμαστο πολιτισμό και φιλανθρωπία, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που πάντα προκύπτουν. Τώρα όμως έχουμε να αντιμετωπίσουμε λαούς φίλους μεν, αλλά ανθρώπους άγνωστους, που έπεσαν θύματα άνομων συμφερόντων των εταίρων μας. Αυτό που χρειάζεται κυρίως είναι να μη δηλητηριασθεί η ενότητά μας και να μη διαταραχθούν οι σχέσεις μεταξύ μας. Θα είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να μας συμβεί.Πρέπει να δράσουμε με ενότητα, μεθοδικότητα, προγραμματισμό και προτάσεις προς τους αρμοδίους ,αν αποφασίσουν να μας εντάξουν στις φιλοξενούσες περιοχές. Προς το παρόν οι χώροι των στρατοπέδων που διατίθενται συνήθως είναι στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να τα διαθέσει ,γιατί δυστυχώς δεν μας ανήκουν ακόμα. Αυτό που μπορούμε να ζητήσουμε κατ’ αρχήν είναι να διαμορφωθούν χώροι που δεν θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα εγκατάστασης και οι χώροι αυτοί να είναι φυλασσόμενοι για τους εισερχομένους και εξερχομένους. Η πρώτη φροντίδα πρέπει να ανήκει στο κράτος και τις αρμόδιες αρχές, γιατί η κοινωνία του Λαγκαδά πραγματικά αδυνατεί να συνδράμει όσο θα ήθελε μιά και η οικονομική κατάσταση της επαρχίας μας είναι σε τραγική κατάσταση. Αναμφίβολα τα αισθήματα φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης δεν θα λείψουν, αλλά από έναν λαό που ήδη πάσχει είναι δύσκολο να ζητάμε πολλά. Θέλουμε να ελπίζουμε πως δεν θα διασυρθούμε σαν πόλη από την ανευθυνότητα των «υπευθύνων», που απλά μεταφέρουν το πρόβλημα σε άλλον. Απαιτούμε και από τους κρατικούς φορείς να μας σεβαστούν αλλά και από τους φιλοξενουμένους μας, να δείξουν τον ανάλογο σεβασμό στην ιστορία μας και την ζωή μας και θα βοηθήσουμε να υπομένουν το πρόβλημα της προσφυγιάς όσο το δυνατόν πιο λογικά, γιατί η απώλεια της ψυχραιμίας και της λογικής εκτροχιάζει την πορεία τους. Θα προσπαθήσουμε να σταθούμε δίπλα τους όσο είναι δυνατόν κατά τις μέρες που θα γίνουν για λίγο συμπολίτες μας, αλλά καλό θα είναι συνεργαστούν με τους αρμοδίους και να κατανοήσουν ότι η παρουσία τους και η προσφυγιά τους στην χώρα μας, συμβαίνει στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας μας, και αυτό πρέπει να το αντιληφθούν γρήγορα. Αυτά έχουμε χρέος να τα θέσουμε υπ’ όψιν των αρμοδίων αλλά και στους πρόσφυγες εάν έρθουν στην επαρχία μας. Ευχόμαστε να λυθεί γρήγορα το πρόβλημα και κανένας μας να μη βρεθεί στη θέση του πρόσφυγα που κυνηγάει το όνειρο της ζωής.

Για τον ΕΝΕΡΓΟ ΔΗΜΟΤΗ

ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΤΑΥΡΙΔΟΥ

 

Το προσφυγικό ζήτημα και οι προβληματισμοί μας Read More »

Πού πας με ψεύτικα όνειρα ;;;

Πού πας με ψεύτικα όνειρα ;;;

 

Σου είπαν ψέματα πολλά, ψέματα σήμερα σου λένε ξανά.Κι αύριο ψέματα ξανά θα σου πούν, Ψέματα σου λένε οι εχθροί σου, μα κι «φίλοι σου» με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν. Πού πάς με ψεύτικα όνειρα ;;;

Γραμμένο πριν από χρόνια αυτό το τραγούδι, αλλά θαρρείς καμιά φορά ο λόγος των ποιητών είναι προφητικός. Ζώντας σήμερα στον κόσμο της κρίσης των προσώπων, των αξιών, των οικονομικών μεγεθών, αισθάνεσαι πραγματικά το μέγεθος του ψεύδους και της απάτης να σου καίει την καρδιά . Όσα Γιατί κι αν αρθρώσεις , η απάντηση δεν θα έρθει ποτέ, διότι αυτοί που σου έχτισαν αυτόν τον ψεύτικο κόσμο, δεν έχουν καμιά σχέση με την αλήθεια ,δεν έμαθαν ποτέ να δίνουν απαντήσεις, και δεν έχουν τη λεβεντιά να σε κοιτάξουν στα μάτια. Το πολύ-πολύ να σου ψιθυρίσουν στο αυτί, ότι εντάξει δεν χάθηκε τίποτε, στην επόμενη τετραετία που θα «ξαναπάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του» και θα μας ξανατιμήσεις με την ψήφο σου, όλα θα, θα, θα … φτιάξουν…Και πορευόμαστε έτσι 190 χρόνια ελεύθερου βίου, χωρίς το φέσι του Τούρκου, αλλά με εκατοντάδες φέσια ελληνικά . Φέσια που απαξίωσαν την προσωπικότητά μας, φέσια που προσβάλλουν συστηματικά και κατ΄εξακολούθησιν την νοημοσύνη μας, φέσια που δεν σεβάστηκαν ποτέ την ιστορία μας, φέσια που υποθηκεύουν εδώ και χρόνια το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, φέσια που ρούφηξαν ασύστολα τις οικονομίες και την ικμάδα του λαού μας, φέσια που ως άλλοι Εφιάλτες άνοιξαν τις πύλες σε δυνάμεις που πάντα ορέγονταν τον πλούτο της γής και της θάλλασάς μας, πολιτικοί ανίκανοι να μιμηθούν ηρωϊσμούς των προγόνων μας ,διέγραψαν ακόμα και την ιστορική μνήμη για να μη φαίνεται ο ξεδιάντροπος πνευματικός και ηθικός νανισμός τους. Φέσια, φέσια, φέσια…. κόκκινα, μπλέ, πράσινα, πορτοκαλί, λαχανί, μπλέ ρουά , και μαύρα φέσια…Αλλά ας μη μιλήσουμε για την εποχή του Κολοκοτρώνη και τα φέσια της, ας μιλήσουμε για τα δικά μας τελευταία 40 χρόνια, όπου προβάλλεται η ευημερία των αριθμών και η ποσότητα ως στοιχείο της ζωής μας, μήπως όμως είδατε πουθενά να προβάλλεται και η ποιότητα ; Ποιους από αυτούς που εκτιμά ο σύγχρονος μέσος Έλληνας, είδατε να περιλαμβάνεται σε ψηφοδέλτια κομμάτων; Πώς να διαλεχθεί ένας σοβαρός άνθρωπος, που σέβεται τον εαυτό του, με πολιτικάντηδες που εξασκούν τους μυς τους στο χειροκρότημα του ελέω ονόματος και τζακιού, πολιτικού αρχηγού τους ; ακούς για ονόματα πολιτευτών και σου έρχεται να ξεραθείς στα γέλια ,πώς να συζητήσει τα μεγάλα και τα ιερά του έθνους ζητήματα ,με ανθρώπους εκπληκτικής μικρονοητικότητας ; με πρόσωπα που η ευφυϊα τους εξαντλείται στο να απαγγέλουν τις μπροσούρες που τους προωθούν οι κομματικοί φροντιστές, μετά τη σάουνα που απολαμβάνουν στο βουλευτήριο των Αθηνών ; πώς να επικοινωνήσεις με έναν άνθρωπο που ενώ διδάχτηκε στο σχολειό τον ορθό και τον πλάγιο λόγο, αυτός ακολουθεί πάντα τον πλάγιο τρόπο, για την πολιτική του επιβίωση και την εκλογική του πελατεία; Πολιτευτές μελαχρινές και ξανθές υπάρξεις που διαλέγουν με επιμέλεια το φόντο της φωτογραφίας τους ,ξέροντας πως αυτό αξίζει περισσότερο από αυτές ΄.΄.΄. Πώς να εκτιμήσεις έναν πολιτικό, που δέχεται ο ψηφοφόρος του να πεινά και να εξευτελίζεται καθημερινά, κι αυτός νομοθετεί την αύξηση της κομματικής του επιχορήγησης και της βουλευτικής του κατοχύρωσης; Πώς να δεχτείς πολιτικούς βατράχους, που αλλάζουν τη στεριά με τον βούρκο,με πολύ ευκολία, αν αυτό βολεύει την κατάσταση και την επιβίωσή τους;

Μήπως είμαι απόλυτος ; ίσως μου πείτε δεν συμβαίνει με όλους αυτό, αλλά τι κι αν βρεθούν και πέντε πολιτικοί διαφορετικοί; Ποτέ η εξαίρεση δεν αποτελούσε τον κανόνα στη ζωή. Αλλά κι αν είναι διαφορετικοί, ας δείξουν τη διαφορετικότητά τους. Πόσο θα κρατήσει η διαφοροποίηση, σε πόσο καιρό θα τους δούμε εκτός ομάδος; Χάρηκα προχτές που διάβασα ότι ο κ. Κουρουπλής , διαγραμμένος βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, μάζεψε κάποιες υπογραφές για να συζητηθεί στη βουλή το κατοχικό δάνειο των Γερμανών, και σκέφτηκα, μα καλά έπρεπε ένας τυφλός βουλευτής να ανοίξει τα μάτια των άλλων 299 βουλευτών ;

Πώς μέσα σ’ αυτό ο συνονθύλευμα της ανυποληψίας των πολιτικών, που οι ευρωπαίοι εταίροι χλευάζουν για την ανεπάρκειά τους και την ανικανότητά τους και απειλούν να τους θέσουν υπό επιτροπείαν και επιτήρηση, ως να πρόκειται για άτομα επιρρεπή σε αντικοινωνική συμπεριφορά, μπορεί να επιβιώσει ένας μέσος Έλληνας που διαθέτει τις στοιχειώδεις δυνάμεις αντίστασης στην παρακμή ;

Μπορούμε φίλοι μου, ναι μπορούμε να αρχίσουμε από τώρα κι όλας, από τα μικρά και καθημερινά μας, να αντιστεκόμαστε στη λογική τους, να δημιουργούμε εσωτερικές αντιστάσεις, να διδάξουμε στα παιδιά μας την αλήθεια και το μέτρο, να νοικοκυρέψουμε τη ζωή μας και το χωριό μας, να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, να δημιουργήσουμε κινήσεις αντίστασης και αντίδρασης, να οργανωθούνε σε ομάδες προβληματισμού και να απαιτούμε τα αυτονόητα για τη ζωή μας, να τους τρομοκρατήσουμε όπως μας τρομοκρατούν, αλλά με λόγο και επιχειρήματα που θα αποκαλύπτουν το ψέμα τους, να τους δουλέψουμε όπως μας δουλεύουν , να απορρίψουμε την πολιτική του life styl και των περιφερόμενων γυρολόγων που μας πουλάνε πολιτική θεωρία, και μας θυμούνται περιέργως κάθε τέσσερα χρόνια.

Η κρίση πρέπει να μας βρει ενωμένους και δυνατούς , έτοιμους να αντιμετωπίσουμε το κάθε γρυλίζον κομματόσκυλο , που έμαθε να τρώει από το κόκαλο της εξουσίας .

Το κάθε χωριό, η κάθε πόλη, ο κάθε Δήμος ,ας αναπτύξει τέτοιες κινήσεις πολιτών με αγάπη για τον τόπο του, με πάθος για τον άνθρωπο και τη ζωή του, με πνεύμα ενωτικό και φιλικό, να βάλουμε στο τραπέζι τα όνειρά μας κι όχι τα κομματικά μας μαχαίρια, να δείξουμε στα παιδιά μας ότι η κρίση δεν μας αποθηρίωσε αλλά μας έκανε ανθρωπινότερους και καλύτερους πολίτες, με αλληλεγγύη και έτοιμοι να βοηθήσουμε τον τόπο μας, με προτάσεις, με ιδέες ,με όνειρα, με σχεδιασμό, με μεράκι αλλά και με πνεύμα διεκδίκησης αυτών που μας ανήκουν. Κάποτε θα πρέπει κάποιοι να αντιληφθούν, ότι δεν τους αναθέσαμε να κυβερνήσουν τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας, αλλά τους δώσαμε την ευκαιρία και την εντολή να διοικήσουν μια χώρα, μια πόλη, ένα χωριό. Η επιτυχία τους ή η αποτυχία τους θα κριθεί από μας και με άλλα ,πλέον ,κριτήρια. Αξιώνουμε να μας σεβαστούν. Τέρμα οι πρακτικές του πολιτικού κουτσαβακισμού, αυτές παρήλθαν πλέον ανεπιστρεπτί. Ήδη σε όλη τη χώρα δημιουργούνται κινήσεις πολιτών για την αλληλεγγύη των ανθρώπων, για την επίλυση προβλημάτων που άλλοι δημιούργησαν, δικτυώνεται όλη η χώρα για τη στήριξη των ανθρώπων που έχουν ανάγκη, για τα δικαιώματα που μας στέρησαν οι επαγγελματίες διοικούντες ,(χωρίς επαγγελματική κατάρτιση), ο άνθρωπος αισθάνεται πλέον το κράτος ως απειλή και γι αυτό καλείται σε συσπείρωση απέναντι σε ένα κράτος και μια διοίκηση που έκανε δόγμα της το ψέμα, την αφερεγγυότητα, την κλεψιά του ιδρώτα μας. Μαζί μπορούμε και όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα. Τόσα χρόνια οι πολιτικοί μας δίχαζαν, τώρα πρέπει να μάθουν ότι ο διχασμός δεν περνάει άλλο. Ενότητα και επίθεση, γιατί μόνο εμείς μπορούμε ενωμένοι να φέρουμε την ανάπτυξη στον τόπο μας, και μέσα από τέτοια κινήματα θα τους αναγκάσουμε να αλλάξουν ρότα. Δεν θα κοιμηθούμε πλέον με ψεύτικα όνειρα, αλλά θα ζωντανέψει το όνειρο, το όραμα και η ελπίδα. Το χρωστάμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας , στην πόλη μας, στην πατρίδα.

 

Πού πας με ψεύτικα όνειρα ;;; Read More »

Γιατί; Γιατι; Γιατί;

Χρονογραφικά σημειώματα

Του Τρύφωνα Τσομπάνη

Γιατί; Γιατι; Γιατί;

Ενοχλήθηκαν κάποιοι στον Δήμο Λαγκαδά, και το εξέφρασαν στην τελευταία συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου, για την τελευταία αρθρογραφία μου σχετικά με τα παραδοσιακά σπίτια του Δήμου μας και ιδιαίτερα της πόλης μας, αλλά απ’ ότι θυμάμαι η «ευαισθησία» τους φαίνεται μόνο όταν κάποιος ξύνει πληγές ανοιχτές. Τον Φεβρουάριο 2008 είχα ξαναγράψει ένα άρθρο σε τοπική εφημερίδα με τίτλο «ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ», ήταν τότε που είχαν μπει οι πρώτες κόκκινες ταινίες επικινδυνότητας στην οικία Βενιώτη και απ’ότι θυμάμαι και τότε είχαν ενοχληθεί, γιατί κάπου αναγνώριζαν τις ευθύνες που τους αναλογούν σε τούτο το θέμα. Και ένα χρόνο νωρίτερα (2007) με έγγραφό μου στον Δήμο έκανα πάλι προτάσεις για το ίδιο θέμα. Τότε εξέφραζα την αγανάκτησή μου για την πλήρη αδιαφορία γιατί επί υπουργίας ΥΠΕΧΩΔΕ Σουφλιά, η αναστύλωση αυτών των διατηρητέων γινόταν με 100% επιχορήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ιδιοκτήτες της πόλης μας θα μπορούσαν να αναστηλώσουν τα σπίτια τους χωρίς μία δραχμή, αρκεί κάποιος αρμόδιος φορέας να τους ενημέρωνε και να τους καθοδηγούσε. Παράλληλα υπήρχαν και χαμηλότοκα δανειοδοτικά προγράμματα που κάποιοι συμπολίτες μας τα χρησιμοποίησαν επιτυχώς και χαιρόμαστε τα σπίτια αυτά. Το μόνο που μπορούσα να κάνω σαν πολίτης που αγαπά την πόλη του και την αρχιτεκτονική της, ήταν να ενημερώσω τον τότε Δήμαρχο κ.Καραγιάννη και να του δώσω ένα φάκελο με τα ονόματα και τις διευθύνσεις των ιδιοκτητών διατηρητέων σπιτιών για να αναλάβει πρωτοβουλία. Τα στοιχεία του δόθηκαν 3 φορές και τα έχαναν πάντα όταν ρωτούσα τι έγινε με το θέμα.( Δηλαδή κανονικό δούλεμα)! Αυτά πρίν 7 χρόνια. Ας έλθουμε όμως στο σήμερα. Στις 14-12-2014 ενημερώνομαι από φίλο αρχαιολόγο για την προκήρυξη του ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ σχετικά με τα διατηρητέα. Άμεσα ενημερώνω τον κ.Δήμαρχο και του προτείνω να κάνει επαφές με τους ιδιοκτήτες των σπιτιών μια και ήταν ευκαιρία να αγοραστούν τα σπίτια από τον Δήμο, με χρήματα της Ευρώπης.Ο κ.Καραγιάννης μάλιστα με παρακάλεσε να κάνω κάποιες επαφές με μερικούς ιδιοκτήτες που γνώριζα και να δω τις προθέσεις τους, δηλ. αν δέχονται να πουλήσουν τα σπίτια στον Δήμο. Οι ιδιοκτήτες ήταν θετικοί με την προϋπόθεση ότι θα τα πωλούσαν και δεν θα τα χάριζαν έναντι πινακίου φακής! Τελικά ο κ.Δήμαρχος αποφάσισε να ετοιμαστεί φάκελος μόνο για τον μύλο Γεωργιάδη, ενώ τα σπίτια Δόγκα, Ζλατάνου και Κούζου, που επίσης διετίθεντο προς πώληση έμειναν στα αζήτητα. Θα μου πείτε και τι θα γινόταν αν τα έπαιρνε όλα, δεν θα γκρεμιζόταν; Σίγουρα ναι, αλλά το ζήτημα είναι ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ; αφού ότι οι δύο τελευταίοι Δήμαρχοι πολιτεύονται σ΄αυτόν τον τόπο 17 χρόνια σαν σύμβουλοι και Δήμαρχοι, και κάπου οι ευθύνες που τους αναλογούν είναι ακέραιες. Την ιστορία μιας πόλης την γράφει ο λαός, αλλά την συντηρεί ο Δήμος με το μεράκι και το ενδιαφέρον του. Η Ξάνθη, η Αρναία, η Καστοριά, η Βέροια, ο Παλιός Παντελεήμων,τα Πετροκέρασα, και τόσες άλλες πόλεις σώθηκαν από Δημάρχους κι όχι από υπουργούς, όπως διατείνονται κάποιοι. Οι υπουργοί εγκρίνουν προτάσεις και προωθούν προγράμματα σωστά οργανωμένα. Τα σπίτια αυτά είναι χαρακτηρισμένα σαν έργα τέχνης και ιστορικά μνημεία, ποιος θα μπορούσε άραγε να τα διασώσει; Η νομοθεσία σέβεται βέβαια την ιδιοκτησία των πολιτών, αλλά όταν αυτή έχει ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον ή η κατάσταση δημιουργεί πρόβλημα λόγω επικινδυνότητας, τότε παρεμβαίνει ο Δήμος και με τις αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες, επιβάλλουν τα αυτονόητα, δηλαδή ή υποστύλωση ή καθαίρεση των επικίνδυνων στοιχείων και αν ο Δήμος έχει και κάποιες ανησυχίες σχετικά με την εικόνα της πόλης, τότε φροντίζει μετά από συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες για την κατάσταση των κτηρίων.Αυτό έγινε σε όλες τις πόλεις που νοιάστηκαν για τον πολιτισμό τους και πρωτοστάτησαν οι Δήμοι σ’ αυτό, σε μας ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ; Εδώ αν οι γείτονες διαμαρτυρηθούν για την επικινδυνότητα των κτηρίων, ο Δήμος τους παραπέμπει στην αρχαιολογική υπηρεσία και βγάζει την ουρά του έξω, γιατί δεν θέλει να τα χαλάσει με κάποιους. Στην Όσσα εδώ και χρόνια ο τότε Δήμος απέκτησε με ανταλλαγή ένα διατηρητέο. Ε…και;;; όπως το πήρε έτσι το έχει ακόμα περιμένοντας την κατάρρευσή του. Αντίθετα στο Σωχό η αναστύλωση ενός διατηρητέου τους χάρισε ένα μουσείο κόσμημα για τον τόπο, που το χαίρονται όλοι. Θέλει πολλά για μελέτες λένε! Ψέματα.!!!Αν πάνε στο Πολυτεχνείο θα βρούν δεκάδες μελέτες φοιτητών που ασχολήθηκαν με τα σπίτια αυτά σε εργασίες τους ή αν χρηματοδοτήσουν ένα μεταπτυχιακό φοιτητή να ετοιμάσει μια μελέτη θα κάνουν κι ένα καλό… Αλλά και να ήθελε χρήματα, πώς βρίσκονται χρήματα για δεκάδες άλλες δραστηριότητες και δεν βρίσκονται για τον υγιή πολιτισμό;

Αν μετρήσουμε το τι χρήματα δόθηκαν φέτος μόνο για εκδηλώσεις και πανηγυράκια, για φασολάδες, καρναβάλια και παλαιστές, θα τρομάξετε. Ξεπερνούν τις 400 χιλιάδες ευρώ με τους πιο μέτριους υπολογισμούς. Κι όλα αυτά για να απολαύσουμε την Εφη Θώδη που διαφήμιζε ο Δήμος μας με αφίσες της ΔΗΚΕΛ και καμάρωνε!( οι αφίσες είναι ακόμα ανηρτημένες)

Μπορεί να στεναχωρώ μερικούς, αλλά κι εγώ στενοχωρούμαι όταν βλέπω να μας δουλεύουν κανονικά και να μη το αντιλαμβάνονται ότι μας προσβάλλουν με τον τρόπο τους.

Κύριοι του Δήμου μας. Αν νομίζετε ότι αξίζει τον κόπο να ενδιαφερθείτε ουσιαστικά για τον τόπο μας και να συνδέσετε το όνομά σας με την ανάπτυξή του, θα μπορούσατε αν θέλατε, να παρασύρετε αρκετούς δημότες να βοηθήσουν στο έργο αυτό και οι μηχανικοί π.χ και αρχιτέκτονες της πόλης μας θα αναλάμβαναν από κοινού να παραδώσουν κάποιες μελέτες για τα σπίτια αυτά έναντι έστω ενός συμβολικού τιμήματος. Αλλά ποιος να πάει μπροστά;

Πάντως καθώς θα βλέπουμε τα σπίτια αυτά να μας «κοιτούν» με κείνα τα αόρατα μάτια τους(τα σπασμένα παράθυρα) και κείνες τις σπασμένες πόρτες σαν στόματα ανοιχτά που κραυγάζουν ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; Ας σκεφτούμε όλοι μας τι φταίει σ’ αυτόν τον τόπο που η ανάπτυξη έγινε άπιαστο όνειρο;

 

Γιατί; Γιατι; Γιατί; Read More »

«Το τελευταίο της ζωής του ταξίδιον…»

«Το τελευταίο της ζωής του ταξίδιον…»

Ένας τίτλος ποιητικός θα ταίριαζε ίσως στο τελευταίο ταξίδι του αγαπητού σε όλους κ.Στέλιου Βασιλείου, ενός ανθρώπου που έφυγε χθές από κοντά μας σε ηλικία περίπου 88 ετών. Μέχρι πρίν λίγο ακόμα καιρό τον βλέπαμε ζωντανό και ακμαίο, να σχολιάζει, να θυμάται, να συμβουλεύει, να επισκέπτεται 2 φορές τη βδομάδα την δημοτική βιβλιοθήκη για να δανείζεται πέντε-πέντε τα βιβλία, ως φανατικός βιβλιοφάγος, να παραπονιέται βέβαια ότι γέρασε, αλλά με ένα μυαλό κοφτερό και αξεπέραστο στη μνήμη. Ο γράφων συχνά προσέφευγε στις αναμνήσεις του και στις ιστορικές του αναφορές και μνήμες από τον παλιό Λαγκαδά, όπου έζησε και πέρασε όλη τη ζωή του. Μεγαλωμένος σε μια αρχοντική οικογένεια του παλιού Λαγκαδά, με πατέρα τον αλησμόνητο μπαρμπα-Μήττα Νταλόγκο, έμπορο από τους πρώτους της εποχής, συνέχισε το επάγγελμα του πατέρα του και κράτησε το μαγαζί μέχρι την συνταξιοδότησή του. Παρά το επάγγελμά του, που ήταν υποχρεωμένος να ασχολείται με σαπούνια ,χρώματα, μαλλιά και μπογιές,ο κ. Στέλιος ήταν ο πιο ανήσυχος άνθρωπος του τόπου μας, με μια καταπληκτική παιδεία, φοβερή μόρφωση σε θέματα λογοτεχνίας και ποίησης, καθώς χιλιάδες σελίδες πέρασαν από τα χέρια του, φανταστική ενημέρωση για θέματα τέχνης και κυρίως θεάτρου και κινηματογράφου. Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που στάθηκαν στον Νικόλαο Μουλά και υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ». Άνθρωπος προοδευτικός, δραστήριος, και πολυταξιδευμένος, υπήρξε πρωτοστάτης σε κάθε πολιτιστική κίνηση του Λαγκαδά και μέχρι πριν από πέντε χρόνια, οργάνωνε τις ομαδικές μεταβάσεις των Λαγκαδιανών στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος για την παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων. Μετέδωσε έτσι σε πολλούς ανθρώπους την αγάπη του για το θέατρο και τον κινηματογράφο και μετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις των πολιτιστικών φορέων του Λαγκαδά. Πρόσφατα μάλιστα ο Δήμος Λαγκαδά τον τίμησε με αναμνηστική πλακέτα για την παρουσία του και την προσφορά του στον πολιτισμό. Με χαρά δέχτηκε να μετατραπεί το πατρικό και οικογενειακό του σπίτι σε Λαογραφικό Μουσείο και να συνεχίσει με αυτό τον τρόπο να συντηρεί τις μνήμες και τον πολιτισμό. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς.

Σ΄αυτό το τελευταίο ταξίδι του, τον συνοδεύουν η αγάπη ,η εκτίμηση και η αναγνώριση των συμπατριωτών του. Στην γειτονιά τ΄ουρανού θα βρει σίγουρα τη συντροφιά των αγαπημένων του προσώπων και των αγαπημένων του ποιητών.

Καλό σου ταξίδι κ.Στέλιο.

Τρύφων Τσομπάνης

Επίκουρος Καθηγητής του ΑΠΘ

 

«Το τελευταίο της ζωής του ταξίδιον…» Read More »

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ

1 –Αξιοποίηση της Δημοτικής γης .( αντιπαροχή γης σε φορείς ή ιδιώτες που μπορούν να επενδύσουν και να δημιουργήσουν υποδομές ανάπτυξης στο Λαγκαδά , για παράδειγμα, μια πρότυπη οικιστική πρόταση (π.χ παραχωρούμε σε έναν εργολάβο 10 στρέμματα και συμφωνούμε να κατασκευάσει 20 μαιζονέτες παραδοσιακού μακεδονικού στύλ που θα αντιγράφουν παλιά λαγκαδιανά σπίτια-υπάρχει κάτι αντίστοιχο στη Ρουμανία και είναι πανέμορφο-, οι 10 θα ανήκουν στον Δήμο Λαγκαδά και οι δέκα στον κατασκευαστή), ή ένα εκθεσιακό κέντρο ή έναν χώρο επαγγελματικής στέγης- πολυκατάστημα, που θα ενοικιάζονται καταστήματα σε ιδιώτες.

2 .-Αξιοποίηση των Λουτρών. Θερμαλισμός-(πολύ καλή διαφήμηση) , τουριστική ανάπτυξη με νέες εγκαταστάσεις φιλοξενίας, έστω και Μπανκαλόους ( ακόμα και ξύλινες κατοικίες ή ψαροκαλύβες πλήρως επιπλωμένες εσωτερικά, ακόμα και δεντρόσπιτα ), μονάδα εμφιάλωσης νερού, ένταξη στο ΕΣΠΑ καθώς και αντιπαροχή σε ιδιώτη ή σε μια Τράπεζα για επένδυση. ( να γίνει πρόσκληση ενδιαφέροντος και προτάσεων).Θερινός κινηματογράφος , Παιδικές χαρές που να προσφέρουν όχι μόνο αναψυχή αλλά και γνώση. ( π.χ ψαροκαλύβες,και βάρκες, αντίγραφα από την λίμνη, όπου το παιδί θα πληροφορείται για τον λιμναίο οικισμό της Κορώνειας ,χώροι για πικ-νικ και υπαίθριες ψησταριές για τους εκδρομείς των Λουτρών).

3.-Αξιοποίηση πρώην στρατοπέδου. Μπορούμε να ζητήσουμε από την Εφορεία Νεωτέρων μνημείων να αναγνωρίσει κάποια κτήρια ως διατηρητέα και να ενταχθούν σε πρόγραμμα αναπαλαίωσης- αναστήλωσης, με επιδότηση.

Κατόπιν μπορούν να παραχωρηθούν έναντι ενοικίου σε ιδιώτες για επαγγαλματική –τουριστική εκματάλευση, συν τις άλλες υποδομές που θα μπορούμε να δημιουργήσουμε πχ ένα πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, μουσείο φωτογραφικό, μια πινακοθήκη με έργα ζωγραφικής, πρατήριο βιολογικών προϊόντων των συλλόγων, ένα κτήριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ξενώνας αστέγων, ένας μικρός θερινός κινηματογράφος, ένα μικρό ανοιχτό θεατράκι κλπ., εστιατόρια, ουζερί.( πρίν απόν β΄παγκόσμιο πόλεμο η περιοχή του στρατοπέδου ήταν ο κατ΄εξοχήν χώρος αναψυχής των Λαγκαδιανών, με ταβέρνες και ζαχαροπλαστεία κλπ).Κάποιο κτήριο μπορεί να διαμορφωθεί σε ξενώνα φιλοξενίας μαθητικών ομάδων που θα επισκέπτονται την επαρχία μας κατά τη διάρκεια των μαθητικών εκδρομών τους και με πολύ φθηνό τίμημα κατ’ άτομο.

4.-Αξιοποίηση των παραδοσιακών- διατηρητέων σπιτιών του Λαγκαδά΄

Μπορεί σε πρώτη φάση να πάρει ο Δήμος ένα τέτοιο σπίτι σε ανταλαγή με δημοτικό οικόπεδο και να το συντηρήσει μέσω των ειδικών προγραμμάτων, θα περισέψουν και λεφτά στον δημοτικό κορβανά .Μετά πιστεύω πως θα πεισθούν και οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες για μια ανταλλαγή( το έκανε η Όσσα γιατί δεν μπορεί και ο Λαγκαδάς;)Μετά τα σπίτια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε σαν χώροι πολιτισμού, είτε σαν επιχειρήσεις-ξενώνες φιλοξενίας ,για απαιτητικούς τουρίστες. Τα ίδια σπίτια μπορούν να αξιοποιηθούν ως καφέ-εστιατόρια κλπ.

5.-Πρόταση στο ΑΠΘ , στο τμήμα Γεωλογίας,( καθηγήτρια κ.Ευαγ.Τσουκαλά) να τους παραχωρήσουμε την έκταση που χρειάζονται για να δημιουργήσουν το μουσείο φυσικής ιστορίας και παλαιοντολογίας.

( θα πρότεινα κάποιο χώρο κοντά στον κόμβο του Δερβενίου, που είναι εύκολα προσβάσιμος σε πολλούς Νομούς και με την ελπίδα οτι κάποτε θα δημιουργηθεί το αρχαιολογικό πάρκο του Δερβενίου ή στο χώρο του Στρατοπέδου.

6.-Ανάθεση σε ειδικούς Γεωλόγους-Σπηλαιολόγους για να ερευνήσουν τα 2-3 σπήλαια που υπάρχουν στην περιοχή μας. Πιστεύω ότι κρύβουν εκπλήξεις.

Επίσης να βρούμε τρόπο μεσω της Ε.Ε να χρηματοδοτήσουμε ανασκαφές στην περιοχή Τούμπα Περιβολακίου , και Λαγυνών,( οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1936 και σταμάτησαν λόγω του πολέμου), επίσης στον Ευαγγελισμό από τότε που βρέθηκε το καταπληκτικό εκείνο λιοντάρι κανένας δε νοιάστηκε να ερευνήσει ανασκαφικά την περιοχή. Στην περιοχή μεταξύ Γερακαρούς και Λαγκαδικίων ,βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα πολύ ενδιαφέροντα, θα έδινε ανάσα στην περιοχή μια ανάδειξη και αξιοποίησή τους. ( Τα τελευταία ευρύματα που τα ανακάλυψαν αρχαιοκάπηλοι, βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο στην Αθήνα, γιατί;) .Ας γίνει τουλάχιστον μια επαφή και διερεύνηση στην αρχαιολογική υπηρεσία και στο Πανεπιστήμιο, μήπως μπορούσε η περιοχή να ενταχθεί σε ανασκαφικά προγράμματα του Τμήματος Αρχαιολογίας.Η ανασκαφή της Ασσήρου παραμένει αναξιοποίητη αλλά και στα Λουτρά όπου υποτίθεται έχουμε ένα κτηριακό λουτρικό συγκρότημα του 6ου αιώνα, δεν έγινε καμιά προσπάθεια να ερευνηθεί η περιοχή.

Στο Πεντέμισι , έξω από τον Λαγκαδά, υπάρχει η τοποθεσία «ζεστά νερά», όπου τρέχει ζεστό νερό και είναι σκουπιδότοπος !!!!γιατί να μη διερευνηθεί ο χώρος για να αξιοποιηθεί;;;

7.- Αποπεράτωση του ΜΠΙΛΕΙΟΥ πολιτιστικού κέντρου για να αποκτήσει επιτέλους ο Λαγκαδάς έναν χώρο εφάμιλλο των ευρωπαϊκών κέντρων. Ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ .( αυτό που απομένει είναι οι μαρμαροστρώσεις του 50% των χώρων και τα καθίσματα στο θέατρο). Μια μικρή ξενοδοχειακή μονάδα χρειάζεται οπωσδήποτε και ένα εστιατόριο ,για μπορεί το Κέντρο να φιλοξενεί δραστηριότητες συνεδριακού τύπου.

8.- Παραποτάμιες διαδρομές. Ο Λαγκαδάς και η ευρύτερη περιοχή, τώρα δε και ο Καλλικρατικός Δήμος, έχουν καταπληκτικές ομορφιές, άγνωστες στους πολλούς. Αυτές οι ομορφιές πρέπει να αναδειχτούν , να προβληθούν, να γίνουν επισκέψιμες στον κόσμο. Με κάποια περιποίηση των παραποτάμιων διαδρομών,( ποτάμια Κολχικού, Αναλήψεως, Δρακοντίου, Μπογδάνα, Μάρω), μπορούν να τοποθετηθούν κάποια ξύλινα παγκάκια και κάποια τραπέζια ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν εκδρομείς και περιπατητές. Μπορεί επίσης να στηριχθεί μια προσπάθεια δημιουργίας αγροτοτουριστικής μονάδας με άλογα, ζώα κλπ

9.- Έγινε πρόταση για αξιοποίηση του παλαιού Κονσερβοποιείου.

Μια πρώτη κίνηση θα πρέπει να είναι η συντήρηση και διάσωση των παλαιών μηχανημάτων –αν υπάρχουν- και η συντήρηση του φουγάρου(χτίστηκε περί το 1954 από Ιταλούς τεχνίτες) .Θα μπορούσε να ενταχθεί σε πρόγραμμα που υπάρχει ,για την διάσωση και ανάδειξη των παλαιών βιομηχανικών χώρων, και να λειτουργήσει ως βιομηχανικό μουσείο.. Με τα θέματα αυτά ασχολούνται ο κ. Νίκος Σηφουνάκης και ο κ.Σταύρος Μπένος με κάποιους Μη κερδοσκοπικούς Οργανισμούς που έχουν συστήσει. Ας μη ξεχνούμε ότι το Κονσερβοποιείο ΕΓΣΛ , είναι από τα πρώτα εργοστάσια της Ελλάδος.

10.Πράσινη ανάπτυξη, η λύση του ενεργειακού προβλήματος πρέπει πλέον να αντιμετωπιστεί από τις μικρές μας κοινωνίες. Κάθε νέο σχολείο ή δημοτικό κτήριο να συνδέεται με την γεωθερμία. Ή όλα τα σχολεία μπορούν να εγκαταστήσουν στις στέγες τους φωτοβολταϊκά , ώστε να μη εξαρτώνται από ακριβές μορφές ενέργειας,( πετρέλαιο) που και ο Δήμος αδυνατεί να καλύψει.

Έτσι έχουν αυτονομία αλλά και οικονομία.

Σε επιλεγμένες περιοχές εκτός κατοικημένων περιοχών( στα γύρω βουνά ή προς τη Μάρω), μπορούν να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες που μπορούν επίσης να βοηθήσουν σημαντικά την οικονομία μας.

11. Ο ορεινός όγκος του Δήμου μας είναι ένας πραγματικός παράδεισος, όμως παραμένει άγνωστος και τελείως ανεκμετάλλευτος. Βερτίσκος, Χωρούδα, Σοχός, Όσσα, έχουν καταπληκτικές διαδρομές και πανέμορφα πέτρινα γεφύρια που καταρρέουν, μικρές τεχνητές λιμνούλες-για γεωργική χρήση- ομορφαίνουν το περιβάλλον και προσφέρονται για ανάπτυξη δραστηριοτήτων τουριστικού ενδιαφέροντος. Για τον Σοχό υπήρχε έτοιμη μελέτη που έγινε από το Γυμνάσιο, το 2008, για δημιουργία Κέντρου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο Μπίλλειο Πολιτιστικό Κέντρο Σοχού.

12. Λίμνη-Κορώνεια. Δεν πέθανε-κοιμάται!!!! Από μας εξαρτάται η αξιοποίηση του περιβάλλοντος χώρου σε πάρκο λιμναίου οικισμού,(κατά τα πρότυπα του Δισπηλιού –Καστοριάς) στο δε κτήριο του κωπηλατικού ομίλου(που είναι αρκετά μεγάλο) μπορεί να δημιουργηθεί, ένας χώρος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης για τα σχολεία, σε συνεργασία με τον φορέα διαχείρισης των Λιμνών Βόλβης –Κορώνειας. Ακόμη-ακόμη και ένα γυμναστήριο με καφέ-μπαρ όπου θα προπονούνται πολίτες που δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το κλειστό γυμναστήριο του ΕΡΜΗ.

 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ Read More »

Παραμερίστε να περάσουν οι ικανοί

Χρονογραφικά σημειώματα

Του Τρύφωνα Τσομπάνη

Παραμερίστε να περάσουν οι ικανοί

 

Η Κυριακάτικη «εφημεριδομαφαγία» πάντα με προκαλεί σε σκέψεις και προβληματισμούς, γιατί τελικά επιβεβαιώνεις ότι όλη η Ελλάδα ένα μεγάλο χωριό αλλά και το χωριό σου όλη η Ελλάδα. Το μόνιμο θέμα των εφημερίδων, η τακτική των κομμάτων στις Δημοτικές εκλογές και μια εφημερίδα αισθάνεται την ανάγκη να απευθυνθεί απευθείας στους πολίτες υπό μορφήν διαγγέλματος, για να τονίσει ότι

«οι πολίτες δεν θέλουν κομματικούς υποψηφίους και ανθρώπους που να μιλούν ξύλινη γλώσσα για να διοικούν τους Δήμους και τις Περιφέρειες, πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουν αυτό οι πολιτικοί αρχηγοί και τα κόμματα; Ποιους ακούν επιτέλους πριν πάρουν τις αποφάσεις τους;» τον τελευταίο λόγο, επισημαίνει, θα έχει η σιωπηλή θυμωμένη μάζα η οποία θα δώσει τη λύση. Το κακό είναι, με τα κόμματα, ότι κι αν ακόμα έχουν προς προώθηση κάποια σοβαρά πρόσωπα, στην ουσία τα καίνε προωθώντας τα, γιατί πάντα ο Έλληνας θέλει να πηγαίνει κόντρα, στις κεντρικές επιλογές κατά τις Δημοτικές ή Περιφερειακές ακόμα και της Ευρωπαϊκές εκλογές, για να τιμωρήσει κόμματα και πολιτικές καταστροφικές για τον τόπο. Πρέπει κάπου να βγάλει το άχτι του, και τώρα ιδιαίτερα ένα παραπάνω. Ας αφήσουν λοιπόν το λαό να κάνει τις επιλογές του και να είναι σίγουροι ότι και χωρίς κομματικές παρεμβάσεις μπορούμε να ρυθμίσουμε τα του οίκου μας. Αντίθετα όταν παρενέβησαν δυναμικά την τελευταία στιγμή, εξαγοράζοντας συνειδήσεις και πληρώνοντας ψήφους, πολλές φορές έκαναν το λαό να ρίχνει φάσκελα στον καθρέφτη του και να απαξιώνει την πολιτική. Οι τοπικές κοινωνίες έχουν και τη δυνατότητα και τις δυνάμεις να εκφράσουν την αγάπη τους για τον τόπο, καλύτερα από την κάθε κεντρική Αθηναϊκή εξουσία. Σίγουρα όμως χρειάζεται προσοχή στην λογική των επιλογών, γιατί κινδυνεύουμε να βρίζουμε μεν την Αθήνα, αλλά να ενεργούμε και να αποφασίζουμε Αθηναϊκά. Τι εννοώ; Σε κάποια οικονομική εφημερίδα αναφέρεται η περίπτωση μιας Ελληνίδας( της Μαρίας Πάππας στο Σικάγο) που είναι διορισμένη από την Αμερικανική Κυβέρνηση για την είσπραξη των φόρων των ακινήτων. Η διάθεσή της να βοηθήσει τη χώρα με την τεχνογνωσία της και την εμπειρία της, είναι δηλωμένη και γνωστή στους κυβερνώντες. Η Κίνα εκμεταλλεύτηκε τις γνώσεις της, η Ψωροκώσταινα όμως δεν το θεώρησε αναγκαίο να χρησιμοποιήσει μια Ελληνίδα για να κερδίσει τεχνογνωσία και χρήμα, μια και είναι η μόνη υπηρεσία στην Αμερική που δουλεύει με αποτέλεσμα και οικονομικό όφελος.Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις του Δημόσιου βίου μας, όπου ένας δημοσιογράφος γίνεται υπουργός πολιτισμού, ένας γιατρός υπουργός βιομηχανίας, ή ένας απόφοιτος Λυκείου ή ΤΕΙ σύμβουλος υπουργού.

Αυτό το αρρωστημένο πνεύμα στη επιλογή συμβούλων ,συνεργατών, ειδικών επιστημόνων, και γραμματειακού επιτελείου έχει περάσει δυστυχώς και στην αυτοδιοίκηση, όπου ο κάθε Δήμαρχος, επιλέγει με τα δικά του κριτήρια,με το έτσι θέλω,χωρίς καμιά διαφάνεια συμβούλους και συνεργάτες, ακόμα και αποφοίτους του Γυμνασίου-Λυκείου, που θα του κάνουν την δουλειά του, και όχι τη δουλειά του Δήμου. Τα αποτελέσματα γνωστά. Όταν κάτι δεν πάει καλά τα φορτώνει όχι στην επιλογή του αλλά στον κακό συνεργάτη. Όμως το κακό έχει γίνει, κονδύλια χάθηκαν από ανεπαρκείς συνεργάτες, δουλειά δεν έγινε και όταν ανακαλύπτουμε το λάθος είναι αργά. Αλήθεια όταν ένας ηγέτης θέλει 4 χρόνια για να καταλάβει την ανεπάρκεια των συνεργατών που διάλεξε, πόσα χρόνια θέλει να καταλάβει τα προβλήματα του τόπου; Οι όποιες επιλογές λοιπόν ας γίνονται με κριτήρια αξιολόγησης μυαλού, εξειδίκευσης, επιστημοσύνης, μεταπτυχιακών σπουδών, πετυχημένης σταδιοδρομίας, αναγνωρισμένης προσφοράς, ακόμα περισσότερο στην επιλογή Δημοτικών Συμβούλων ανθρώπων που θα έχουν τη δυνατότητα να έχουν άποψη και γνώση και όχι να υποτάσσονται στον κάθε ένα για να τους συντάξει ένα έγγραφο χωρίς λάθη. Κάποιος παλιός πολιτικός έλεγε, πως άμα διαλέγεις συνεργάτες και συμβούλους από την κορυφή, το έργο σου θα είναι κορυφαίο, αν όπως διαλέγεις από τα μπάζα, το έργο σου θα είναι για τα μπάζα. Και δεν είναι που αδικείς τον εαυτό σου, αδικείς και τον τόπο σου. Θέλω να ελπίζω πως και σε τούτες τις εκλογές της αυτοδιοίκησης θα πρυτανεύσει η λογική και το κοινό συμφέρον του τόπου μας.

Οι άξιοι, οι αδιάφθοροι, οι καλύτεροι, οι πετυχημένοι να περάσουν μπροστά και θα τους χειροκροτήσουμε όλοι.

 

Παραμερίστε να περάσουν οι ικανοί Read More »

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ;

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ

του Τρύφωνα Τσομπάνη

 

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ;

Η Κυριακή ήταν πάντα η μέρα της ξεκούρασης και της ενημέρωσης, Ένα πακέτο εφημερίδες περιμένουν υπομονετικά να διαβαστούν, να αποδελτιωθούν, να προβληματίσουν και να μορφώσουν αρκετές φορές. Η θεματολογία ποικίλει όπως πάντα ανάλογα με την εποχή και φυσικά η περίοδος αυτή, ως και τον Μάϊο, θα είναι μια περίοδος που την επικαιρότητα θα απασχολούν οι επερχόμενες εκλογές για την Ευρωβουλή και την Αυτοδιοίκηση. Πάντως αν ρίξει κανείς μια ματιά στους τίτλους μόνο, των σοβαρών αρθρογράφων, θα ψυχοπλακωθεί. Διαβάστε τίτλους : «υποψήφιοι της πλάκας», «μεταξύ Χαϊκάλη και Καρυπίδη», «τι βεβαιώνει η συγκυβέρνηση;», «γιατί τόση ατολμία για δημιουργικές ρήξεις;», « η χαμένη αξιοπιστία της πολιτικής ζωής», «ανακύκλωση φθαρμένου πολιτικού προσωπικού». Βέβαια για όλη αυτή την κατάσταση που περιγράφουν οι εφημερίδες, μερικές έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης γιατί με τη δική τους θέληση ,με το αζημίωτο βέβαια, καθοδήγησαν μάζες, πρόβαλαν στρεβλές πολιτικές, προώθησαν την ανικανότητα, φώτισαν πρόσωπα σκοτεινά, καταξίωσαν αναξίους. Όμως έστω και τώρα, την τελευταία στιγμή, αναζητούν την αλλαγή πλεύσης και την ελπίδα, όπου αυτή υπάρχει. Είναι αλήθεια και πανθομολογούμενο, οτι το μεγάλο πρόβλημα της πολιτικής ζωής στην πατρίδα μας είναι η χαμένη αξιοπιστία της και η αρρωστημένη λογική, να θέλουν τα κόμματα να συνεχίζουν καταδικασμένες μεθόδους του παρελθόντος, να συντηρούν τις ίδιες παλαιοκομματικές αντιλήψεις και ψηφοθηρικές πρακτικές, να ανακυκλώνουν το ίδιο φθαρμένο πολιτικό προσωπικό, ή ακόμη χειρότερα να επενδύουν σε φαιδρούς και ανυπόληπτους υποτακτικούς τους. Παραμένουν δέσμιοι ενός κλειστού κατά κανόνα κυκλώματος , πολιτικών μαριονετών, που μόνος στόχος είναι η διαιώνιση της δικής τους μικρής ή μεγάλης εξουσίας. Η κατά κοινή ομολογία ένδεια του πολιτικού κόσμου, αντί να ευαισθητοποιηθεί από την κρίση και τα προβλήματα του λαού και να ανακρούσει πρύμνα, φιλοδοξεί να ελέγξει και να πατρονάρει τον λαό, ακόμα και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, με ανθρώπους που εν καιρώ θα λειτουργήσουν ως προσωπικά τους φερέφωνα για την δική τους ανάδειξη και πολιτική επιβίωση. Αυτό όμως δείχνει τη δική τους ανεπάρκεια και την εκφυλιστική για τη δημοκρατία λογική, όπου με τις γνωστές πολιτικάντικες ατάκες, που σπούδασαν στην θητεία τους στον λαϊκισμό, θα συγκινήσουν τους τηλεθεατές του Σουλεϊμάν και των πρωϊνάδικων, κερδίζοντας έτσι την περιπόθητη ψήφο.

Όμως αυτή είναι η μοίρα της πατρίδας;

Δεν μπορούν επιτέλους να καταλάβουν ότι με το να μη μπορούν να πάνε κόντρα στο ρεύμα που μας τραβάει στην καταστροφή, γίνονται οι εχθροί της πατρίδας; Πότε θα καταλάβουν ότι με το να προωθούν πρόσωπα και λογικές που στηρίζονται σε ευκαιριακές συμπτώσεις συμφερόντων, θα κόψουν οι ίδιοι το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται κι αυτοί;

Μήπως πρέπει να καταλάβουμε όλοι ,πολίτες και πολιτικές ηγεσίες, ότι όσο επικρατεί αυτός ο πολιτικός αμοραλισμός, όσο κυριαρχεί αυτή η περίεργη συμμαχία των πρόθυμων και των μετρίων, τόσο θα απομακρύνεται η ελπίδα για έξοδο από την κρίση;

Όταν οι πολιτικές θέσεις και κομματικές ταυτότητες αλλάζουν σαν πουκάμισα προκειμένου να προσαρμοστούν χαμαιλεοντικά στο νέο περιβάλλον, όταν ο κόσμος μπούχτισε να τους βλέπει χαριεντιζόμενους μέσα στον πολτό της πολιτικής τους ιδεοληψίας, πως στ’ αλήθεια μπορούν να αρθρώσουν έναν φρέσκο πολιτικό λόγο που θα ανατρέπει τη λογική της ρεμούλας και της λαμογιάς, της συγκάλυψης και της αμετροέπειας;

Είναι προδήλως πολλοί οι πολιτευάμενοι που οσμίζονται σαν τα τσακάλια στον αέρα την οσμή της εξουσίας, και όσων η χαλαρή διαχείρηση…υπόσχεται….

Αυτό όμως δεν είναι πολιτική για την πατρίδα, αυτό είναι μια ακόμη μαχαιριά στην καρδιά της Ελλάδας. Δεν αντέχει η πατρίδα τέτοιες λογικές. Ας το σκεφθούν καλά όσοι θ’ αποφασίσουν την αναμέτρηση με την ιστορία γιατί η ιστορική μνήμη δεν φέρθηκε πάντα φιλόφρονα σε όλους. Κάποιους τους γράφει στα μαύρα κατάστιχά της. Το βλέπουμε άλλωστε καθημερινά στα γραφεία των εισαγγελέων. Μπορεί στην κεντρική πολιτική σκηνή, κάποιοι να κοροϊδεύουν ακόμα τους εαυτούς τους, ότι τους χωρίζουν ιδεολογικές διαφορές και έχουν ταξικές αντιθέσεις, αυτά είναι για να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους. Όμως στο χωριό και στην πόλη δεν μας χωρίζει τίποτα. Αντίθετα μας ενώνει ο κοινός βίος, η κοινή μοίρα, η κοινή ελπίδα για κάτι καλύτερο. Αυτό το καλύτερο δυστυχώς δεν μπορούμε να το δούμε από το κράτος. Μπορούμε όμως να το δούμε από την ενωμένη τοπική κοινωνία, την οργανωμένη σωστά καθημερινότητά μας, τη σωστή διαχείριση των κοινών πόρων, τον καλό προγραμματισμό για το μέλλον μας, την αξιοποίηση των πηγών ανάπτυξης, την ομόνοια των κατοίκων, την ανάδειξη του πολιτισμού μας, τον σεβασμό των πολιτών, την ανάδειξη των αξίων, των ικανών, των καταρτισμένων, των δυναμένων να προσφέρουν έργο, και όχι αυτών που ψάχνουν πώς να περνούν τον καιρό τους αμειβόμενοι από το κοινό ταμείο. Ο τόπος θέλει ενότητα, συνεργασία, ομόνοια, άλματα, που δεν μπορεί να κάνει κάποιος κουρασμένος και φθαρμένος, αλλά και όραμα, σχεδιασμό, νοικοκύρεμα. Όποιος υποσχεθεί ότι αυτά θα τα κάνει μόνος του, ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΗΣ.

Ο τόπος χρειάζεται τρία πράγματα: 1ον ΕΝΟΤΗΤΑ, 2ον ΕΝΟΤΗΤΑ, 3ον ΕΝΟΤΗΤΑ.

Ας αφήσουμε στην άκρη τους έωλους Δονκιχωτισμούς. Μια γροθιά, μια σκέψη, μια βούληση, μια προσπάθεια, ένας αγώνας. Έτσι θα δούμε τον τόπο μας να ξεχωρίζει και να πηγαίνει μπροστά. Συλλογική προσπάθεια και συλλογική ευθύνη.

Όσοι επιχειρήσουν να ξαναδούν το λαό διχασμένο και χωρισμένο στις πλατείες να γαυριά παθιασμένα τον «ηγέτη» του, ας αναλάβουν και την ευθύνη απέναντι στην ιστορία, αλλά και την υστεροφημία τους.

Στο ερώτημα λοιπόν αν υπάρχει ελπίδα, τολμώ να απαντήσω ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ. Αρκεί να την αναζητήσουμε σοβαρά και υπεύθυνα όλοι μαζί.

 

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ; Read More »