Αποψεις και σχόλια

Χρονογραφικά σημειώματα: Του Τρύφωνα Τσομπάνη

Το Διοικητήριο Λαγκαδά…

Τον Αύγουστο του 2015 είχα αρθρογραφήσει και είχα αναφερθεί στις αναμνήσεις από το Διοικητήριο του Λαγκαδά , το επιβλητικό εκείνο κτήριο που δέσποζε δίπλα στο αστυνομικό τμήμα και κοσμούσε την πόλη μας με την αρχιτεκτονική του, καθώς ήταν έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα Παιονίδη, ο οποίος χάρισε στην πόλη μας το υπέροχο κτήριο των Λουτρών, ένα κτήριο που θύμιζε Ευρώπη, επίσης το κτήριο της παλαιάς εθνικής Τράπεζας και το Α΄Δημοτικό σχολείο. Έκτοτε η αρχιτεκτονική γραμμή του Παιονίδη επηρέασε αισθητικά πολλά κτήρια της πόλης μας, που μερικά σώζονται μέχρι σήμερα διατηρώντας κάποια στοιχεία της.Από τον Αύγουστο λοιπόν του 2015 θα περίμενε κανείς να ξανασκεφθεί η τοπική κοινωνία και οι αρχές της την υπόθεση όχι απλά του Διοικητηρίου αλλά τουλάχιστον την υπόθεση του Ειρηνοδικείου Λαγκαδά που στεγάζονταν κι αυτό για μια εκατονταετία στο παλιό Διοικητήριο. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα αγνοείται το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτηρίου που ξεκίνησε κάποτε να χτίζεται για Διοικητήριο μετά τους σεισμούς του 1978, και παραμένει γιαπί, καθώς επίσης παραμένουν αναπάντητα και πολλά ΓΙΑΤΙ, σε ότι αφορά την στασιμότητα του έργου.Τριάντα εφτά χρόνια για την αποπεράτωση ενός δημόσιου κτηρίου, είναι ιστορία που θυμίζει ΜΠΙΛΛΕΙΟ Πολιτιστικό Κέντρο ή Γεφύρι της Άρτας. Κάποτε όσοι διοίκησαν αυτή την πόλη ας αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην ιστορία αλλά και την προσωπική τους ιστορική διαδρομή.Το ζητούμενο όμως σήμερα δεν είναι ο καταλογισμός των ευθυνών σε όσους αναλογούν, αλλά η υπόθεση του Ειρηνοδικείου Λαγκαδά. Σε κάποιο περιοδικό του Δήμου Λαγκαδά επί θητείας Καραγιάννη, δημοσιεύτηκε ότι ο Δήμος διέθεσε τον χώρο αυτό στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για την αποπεράτωσή του και την μετεγκατάσταση του Ειρηνοδικείου. Έκτοτε ΣΙΩΠΗ. Όμως αν κάποιος από σας βρεθεί στη θέση να παραστεί σε δίκη ή να πάει στο Ειρηνοδικείο μας για κάποια υπόθεσή του, δεν ξέρω πόσο περήφανος μπορεί να αισθανθεί με την κατάσταση που θα αντιμετωπίσει. Θα βρεθεί να δικάζεται ή να παρίσταται σε μια ΠΥΛΩΤΗ πολυκατοικίας και ένα ΠΑΤΑΡΙ με μια σιδερένια σκάλα, άκρως επικίνδυνη για ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και αν μεν είναι η σειρά του να καταθέσει μπορεί να είναι μέσα στον χώρο, αν όμως είναι μάρτυρας τότε είναι υποχρεωμένος να βγει εκτός της ΠΥΛΩΤΗΣ και να παραμένει στο πεζοδρόμιο αν είναι καλός ο καιρός, ή αλλιώς να πάει απέναντι στο ΚΑΠΗ μέχρι να έρθει η σειρά του για να καταθέσει!!!! Αυτά δεν μπορεί να είναι σοβαρά πράγματα εν έτει 2017, δεν προσδίδουν κύρος ούτε στον θεσμό της δικαιοσύνης αλλά προσβάλλουν και τον νομικό μας πολιτισμό, όταν αναγκάζεται να στέλνει τους διαδίκους στο πεζοδρόμιο, αφού δεν υπάρχει ούτε καν ο αναγκαίος προθάλαμος για την αναμονή των μαρτύρων. Αφήστε που καμιά φορά στο πεζοδρόμιο μπορεί να συμβούν σκηνές απείρου κάλους με τους αντιμαχομένους στο δικαστήριο. Δόξα τω θεώ που ως τώρα δεν διορίστηκε ως υπάλληλος του Ειρηνοδικείου μας κάποιο άτομο με κινητικά προβλήματα, είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορούσε να αναλάβει υπηρεσία ποτέ, ακόμα αν κάποιος κατηγορούμενος ή μάρτυρας ανήκει στην κατηγορία των ΑΜΕΑ δεν υπάρχει περίπτωση να δικαστεί διότι δεν θα έχει πρόσβαση στον χώρο!!! Με αυτά τα δεδομένα είναι καιρός νομίζω όλοι μαζί ο Δήμος, οι πολίτες και ο νομικός κόσμος της πόλης μας να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Να γίνει ένα ξεκαθάρισμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του υπό ανέγερση Διοικητηρίου και να αναλάβει το Υπουργείο Δικαιοσύνης να συμμαζέψει τα του οίκου του. Τα χρήματα που έχει ξοδέψει το κράτος ως τώρα για ενοίκια θα μπορούσε να χτίσει 2 Ειρηνοδικεία!!! Νομίζω ότι κάπου χάνουμε τη σοβαρότητά μας ως κράτος και ως κοινωνία όταν ένα θεσμό σαν την δικαιοσύνη δεν μπορούμε να του παρέχουμε έναν ευπρεπή χώρο για την απονομή του δικαίου αλλά και να σεβαστούν τους πολίτες και τον νομικό κόσμο της Επαρχίας μας που έρχονται να δικάσουν στην πόλη μας.Για την ιστορία του πράγματος να πω ότι η κατεδάφιση του παλιού νεοκλασικού κτηρίου έγινε με την ευκαιρία των σεισμών του 1978, παρότι τελευταία είχαν γίνει αρκετές εργασίες για το συμμάζεμα του κτηρίου. Άμεσα αποφασίστηκε να γκρεμιστεί και η ΥΑΣΒΕ ανέλαβε την ανοικοδόμηση.Στον χώρο στεγάζονταν το Δημόσιο Ταμείο,η Εφορεία, το ΙΚΑ, και το Ειρηνοδικείο. Στη συνέχεια καθώς τα χρήματα δεν έφταναν ανέλαβε ο τότε βουλευτής και συντοπίτης μας Στέφανος Τσαπάρας να τρέξει για την ανεύρεση χρημάτων και να συντονίσει τις υπηρεσίες για την αποπεράτωση. Τέλειωσε το μισό κτήριο, που σήμερα στεγάζεται η Εφορία και οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου με τη Πολεοδομία, και το άλλο μισό παρέμεινε ακόμα ημιτελές. Πιστεύουμε πως πρέπει ΑΜΕΣΑ να αναζητηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς του «εν ανεγέρσει» διοικητηρίου και να βρεθεί τρόπος ώστε να μετεγκατασταθεί εκεί το Ειρηνοδικείο του Λαγκαδά, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί ως κοινωνία που σεβόμαστε τους θεσμούς και φροντίζουμε για την απονομή της δικαιοσύνης σε χώρους ανάλογους με τον νομικό μας πολιτισμό. Ακόμα θα μπορούσαν να αναζητηθούν χώροι, όπως το κτήριο του ΓΟΕΒ(παλιό ΙΚΑ) που παραμένει κλειστό, ή ακόμα και κάποιο κτήριο στο Μπαρέτη που διαθέτει τουλάχιστον πιο άνετους χώρους από το υπάρχον Ειρηνοδικείο.

 

 

 

 

Χρονογραφικά σημειώματα : του Τρύφωνα Τσομπάνη.

Στη χώρα των Λωτοφάγων!!!!!

Κάποτε λέει σ΄ένα χωριό μακρινό ζούσε μια γενιά ανθρώπων που ενώ είχαν όλου του κόσμου τα καλά, δεν ήταν ικανοποιημένοι με τίποτα. Πάντα έψαχναν για το καλύτερο αλλά δεν ήξεραν ποιο ήταν αυτό, γιατί συνήθως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και εχθρός του καλύτερου το κάλλιστο. Είχαν αφηνιάσει στην κυριολεξία στην αναζήτηση του καλού αλλά όσο περνούσε ο καιρός δεν το ανακάλυπταν. Μέχρι που άκουσαν ότι υπάρχει μια πηγή πέρα μακριά από το χωριό τους που έχει το θαυματουργό νερό! Τώρα πόσο θαυματουργό; κι αυτοί δεν ήξεραν αλλά αποφάσισαν να πάνε να κλέψουν κάμποσο να πιούνε για να αλλάξει η ζωή τους. Μάταια ο σοφός γέροντας του χωριού τους συμβούλεψε να μην αποτολμήσουν τέτοια τρέλα γιατί κανένας δεν ξέρει την πηγή, άσε που μια παλιά ιστορία ήθελε το νερό αυτό να φέρνει τρέλα. Μάταια μιλούσε ο σοφός! Κανένας δεν άκουγε τις συμβουλές του, πήγαν λοιπόν πήραν ,ήπιαν και όντως τρελάθηκε όλο το χωριό εκτός από τον σοφό γέροντα. Από τότε λοιπόν όλη η ζωή τους ήταν μια τρέλα! Καμιά επαφή με την λογική και την πραγματικότητα, ό,τι του ερχόταν του καθενός το έκανε, κι ό,τι ήθελε έλεγε. Ο μόνος «περίεργος» του χωριού ήταν ο σοφός που μια γελούσε και μια έκλαιγε με τις τρέλες τους. Η τέλεια απώλεια του μέτρου και της λογικής! Γιατί τα λέω τώρα αυτά τα παραμύθια; Γιατί μερικές φορές θαρρώ πως και στην πατρίδα μας κάποιοι έχουν πιεί το παλαβό νερό και κάνουν ό,τι θέλουν και λένε ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Αποδείξεις μπορεί να βρει κανείς ανασκαλεύοντας τις ειδήσεις και τα δελτία τύπου, όπου αφού για μέρες ασχολείται όλη η Ελλάδα για το ποιος είναι ο άριστος και ποιος ο κουμπούρας, ποιος έχει δικαίωμα και ποιος δυνατότητα να κρατήσει τη σημαία, κι αποφασίζει η βουλή ότι η δυνατότητα υπερισχύει του δικαιώματος. Ναι, δυνατότητα έχουν όλοι αρκεί να αγωνιστούν, δικαίωμα όμως όχι, γιατί το δικαίωμα καταχτιέται. Η επιβράβευση είναι νομοτελειακή κατάληξη μιας σοβαρής εκπαιδευτικής διαδικασίας και έχει τη βάση της στην ψυχολογία της εκπαίδευσης, την οποία αν ανατρέψουμε τότε τινάξαμε το σύστημα στον αέρα. Βεβαίως κάποιοι άνθρωποι που είχαν απωθημένο το ότι δεν σήκωσαν ποτέ τη σημαία στο σχολείο, άρχισαν κατά καιρούς να σηκώνουν σημαίες και λάβαρα κομματικά, κι έτσι χαλάρωνε ο πόνος τους.Τώρα όμως ήρθε καιρός να πάρουν την εκδίκησή τους και το κατάφεραν.Το «αιέν αριστεύειν» των αρχαίων προγόνων μας, δεν απευθυνόταν σε κάποια ελίτ, αλλά σε όλο το ανθρώπινο γένος. Εδώ σε θέλω κάβουρα! Έτσι λοιπόν οι πρόγονοί μας έκαναν λάθος που ζητούσαν την αριστεία ως στοιχείο του βίου μας!!! Οι νέες ιδέες που μπήκαν στη ζωή μας μετά την πόση του «τρελού νερού» της εξουσίας, θέλουν την ισότητα προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω, έτσι για να αισθανθεί καλά και ο κάθε «Καρανίκας», ο οποίος υποστηρίζει ότι παλάβωσε το ελληνικό κράτος που τον κυνηγάει ως φυγόστρατο γιατί αυτός έχει άλλες απόψεις περί πατρίδας ,στρατού κλπ!!!. Φαίνεται τελικά πως η τρέλα εξαρτάται και από τις ποσότητες «νερού» που πίνει ο καθένας. Ο κ.Υπουργός Παιδείας μάχεται για το δικαίωμα των φαντάρων να σηκώσουν τη σημαία στο πεδίο της μάχης, αλλά το στρατόπεδο δεν το είδε ποτέ στη ζωή του! Τελευταίο χτυπητό παράδειγμα η δήλωση του Προέδρου της Βουλής ότι «η Ελλάδα δεν είναι ορθόδοξο κράτος» επομένως μπορεί ο καθένας να λειτουργεί χωρίς την παραμικρή αναστολή έναντι των άλλων που θρησκεύουν, ακόμα και να βρίζουν την πίστη τους και τις αρχές τους, όπως άλλωστε ψήφισαν πέρυσι και το νόμο για την ατιμωρησία των βλασφήμων και υβριστών. Και βέβαια ο νόμος για την τιμωρία της βλασφημίας προστάτευε όλα τα θρησκεύματα, όχι μόνο την ορθόδοξη εκκλησία. Αναρωτιέμαι τώρα αν μέσα στην τρέλα που δέρνει όσους πίνουν το «τρελό νερό» κάποιος πει ότι η Ελλάδα δεν είναι και δημοκρατικό κράτος θα έχει άδικο; εφ΄όσον στις προϋποθέσεις της δημοκρατίας είναι ο σεβασμός της προσωπικότητας και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών! Γούστο του και καπέλο του! Εγκάλεσε χθές ο ίδιος πρόεδρος της Βουλής κάποιον μητροπολίτη που κακώς ,κάκιστα κατά την άποψή μου, αποκάλεσε τη βουλή «βόθρο», αλλά γιατί δεν εγκάλεσε του δύο συναδέλφους του βουλευτές που έδωσαν αυτή την εικόνα καθώς σε μια τελευταία συνεδρίαση του σώματος ο ένας έλεγε τον άλλον «κουραδομπεμπέ» και ο άλλος «κουραδοκόφτη»!!! (συγνώμη για την αναφορά, αλλά έχουν καταγραφεί και στα πρακτικά της βουλής). Αυτό όμως που είναι το άκρως εξοργιστικό είναι ότι σε λίγες μέρες με την ευκαιρία της γιορτής της Παναγίας θα ξαμοληθούν όλοι οι πολιτικοί, ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας, ακόμα και οι άθεοι, να ανάβουν κεριά και λαμπάδες και να σηκώνουν εικόνες και λάβαρα σε γιορτές και πανηγύρια ανά την Ελλάδα και να στριμώχνονται για μια φωτογραφία με την εικόνα της Παναγιάς, σε μια Πατρίδα που «δεν είναι ορθόδοξη»!!! Αναρωτιέμαι μονάχα γι αυτόν το έρμο τον Πρόεδρο της Βουλής που ορκίστηκε να «φυλλάττει πίστη στην πατρίδα υπακοή στο σύνταγμα και τους νόμους του κράτους» δεν διάβασε το σύνταγμα που υπερασπίζεται τι λέει στο παρακάτω άρθρο κατά λέξη; : Άρθρο 3 του Συντάγματος (αναθεώρηση του 2008: (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας)

1. Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.

Μωρέ μπας και φάγανε λωτούς και ξεχάσανε ιστορία, παράδοση και λογική;

 

Καλημέρα σας Κύριοι!!!!!

Πέρασαν περίπου 6 μήνες από τον «ανασχηματισμό» του Δημοτικού μας Συμβουλίου και όσο καλοπροαίρετος είσαι, αφήνεις ένα διάστημα για δράση, για να δουλέψει επιτέλους η μηχανή βρε αδερφέ, και μετά να μιλήσεις. Όμως μετά από τρία χρόνια εξουσίας στον Δήμο μας, όσο υπομονή και να έχεις, όσο καλή θέληση και να διαθέτεις, όσο κι αν κουράζεσαι κάπου να παρακολουθείς το «σημειωτόν», ε….δεν μπορείς να μη μιλήσεις! Χαρήκαμε είναι αλήθεια όταν είδαμε ότι η Δημοτική ενότητα Λαγκαδά απέκτησε τον Αντιδήμαρχό της και ελπίσαμε ότι επιτέλους κάποια πράγματα της καθημερινότητας θα άλλαζαν ρότα, κάτι θα γινόταν προς το καλύτερο, θα κουνιόταν κάποιο αεράκι ελπίδας για την πόλη μας. Μάταια ως Δημοτικός Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητος περίμενα ο Αντιδήμαρχος της Ενότητάς μας να συγκαλέσει τα τοπικά συμβούλια, ή έστω το Τοπικό Συμβούλιο της Κοινότητος Λαγκαδά, για να ανταλλάξουμε απόψεις, να του θέσουμε προβλήματα, να δεχτεί ερωτήσεις μας για το δικό του πλάνο δράσης, να εκφράσουμε απόψεις, να προτείνουμε λύσεις και να σχεδιάσουμε όλοι μαζί κάτι καλύτερο για την Πόλη μας. Ματαιότης, ματαιοτήτων!!!! Ακόμα περιμένουμε! Αυτοί ξέρουν!!!Είναι βέβαια αλήθεια πως ό,τι ανεβαίνει στο διαδίκτυο και προκαλεί σχόλια αντιμετωπίζεται, έστω και με κάποια καθυστέρηση, π.χ όταν γράψαμε για τις διαρροές της ΔΕΥΑΛ, ή τις τρύπες των δρόμων, έγινε κάποια κινητοποίηση και θεραπεύτηκε εν μέρει το πρόβλημα, αλλά δεν είναι αστείο ο Δήμος και ο Δημότης να επικοινωνούν μέσω facebook για τα προβλήματα της πόλης;

*Και είναι μόνο αυτά; Θα λέγαμε λοιπόν στον Αντιδήμαρχο της Ενότητάς μας για τα προβλήματα στις παιδικές χαρές, που τα χόρτα ξεπερνούν το μισό μέτρο και μερικές φορές τις καθιστούν άχρηστες για τα παιδιά, το χώμα τους έχει να αντικατασταθεί από τότε που δημιουργήθηκαν και είναι εστίες μολύνσεως για τα παιδιά, να μη μιλήσουμε για την αισθητική τους εικόνα! Μια παιδική χαρά δεν φέρνει την άνοιξη! Αλήθεια τι έγινε με τις αδειοδοτήσεις τους;

*Τα πάρκα μας θυμίζουν εγκαταλελειμμένη πόλη που λες και δεν βρίσκεται ένας άνθρωπος να ποτίσει το πράσινο! Τα όποια λουλούδια τοποθετήθηκαν κάποτε με την ευκαιρία γιορτών και επετείων για την ανθοκομία, μαράθηκαν την άλλη μέρα μόλις ο φωτογράφος κατέβασε τον φακό της φιέστας! Απέναντι από τον Μητροπολιτικό Ναό κάποτε είχε γίνει μια προσπάθεια, επί δημαρχίας Κωνσταντινίδη, να ευπρεπιστεί ο χώρος με παρτέρια και πράσινο και είχαν μπει και μηχανισμοί αυτόματου ποτίσματος. Σήμερα τα παρτέρια παραμένουν σε κακή κατάσταση, τα πλακάκια έχουν ξηλωθεί, και γενικά δεν αποτελεί και την καλύτερη εικόνα σε ένα τόπο που συχνά δέχεται επισκέψεις ξένων και επισήμων.

* Να μιλήσουμε για τα Γυμνάσια 1^ο και 2^ο που όταν βρέχει επιστρατεύονται οι κουβάδες; Μια αυτοψία θα σας έδινε την τραγικότητα της εικόνας, αν μάλιστα τα επισκεφθείτε σε μέρα βροχερή ακόμα καλύτερα. Ποιος έφηβος θα μπορούσε να αγαπήσει ένα τέτοιο σχολείο; Πίσω από το Γυμνάσιο τα βρωμόδεντρα έχουν κλείσει τα παράθυρα, ενώ ο πεζόδρομος είναι πάνω από το κράσπεδο με αποτέλεσμα όταν βρέχει να αποκτά η γειτονιά μια μικρή λίμνη και να αποκλείεται η πρόσβαση στην παρακείμενη οικοδομή.

*Το πρόβλημα με τις λακκούβες και τις τρύπες στους δρόμους γενικά παραμένει και αν γυρίσει κανείς και σε άλλες γειτονιές θα διαπιστώσει το επίπεδο των δρόμων μας.Μερικά πεζοδρόμια είναι αδιάβατα από τον κόσμο δεδομένου ότι τα δέντρα έχουν δημιουργήσει πρόβλημα με τις ρίζες τους. Έχουν ξηλώσει πλάκες, έχουν σπάει τα τσιμέντα και δημιουργούν πρόβλημα σε όποιον θέλει να τα διαβεί. Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και στη θεσσαλονίκη μπροστά από την έκθεση, σε δύο ημέρες ήρθαν οι τεχνίτες του Δήμου, ξήλωσαν τα τσιμέντα, περιποιήθηκαν τα δέντρα και αμέσως θεραπεύτηκε το πρόβλημα. Δεν είναι μόνο το πρόβλημα της σωστής λειτουργίας του πεζοδρομίου, ή ότι κινδυνεύει με διάστρεμμα ο περαστικός, είναι και θέμα αισθητικής της πόλης. Ήμουνα τον Ιούνιο στα Ιωάννινα για ένα συνέδριο και περπατώντας στην πόλη θαύμασα και ζήλεψα την αισθητική των διοικούντων. Όλα τα πεζοδρόμια και οι πεζόδρομοι καλυμμένοι με φυσική πέτρα και διακοσμητικά τουβλάκια, και ανάμεσα στις πέτρες ένθετα μαρμάρινα γλυπτά πλακίδια, ή κεραμικά σχέδια. Χάρμα οφθαλμών να τα βλέπεις, έβγαζα φωτογραφίες τα πεζοδρόμια!!!. Δεν ζητάμε πολλά ή γλυπτά στο Λαγκαδά, ζητάμε να μπορούμε να βλέπουμε τον δρόμο της γειτονιάς μας, τις πλατείες μας, τις παιδικές χαρές, χωρίς να ρωτάμε πού πάνε τελικά τα αλμυρά Δημοτικά μας τέλη; Τι κόστος έχει να οριστεί ένας υπάλληλος, από τους υπάρχοντες, να περνάει και να ρυθμίζει το αυτόματο πότισμα των πάρκων, να αποκτήσει η πόλη μας χρώμα επιτέλους και να δούμε τα πάρκα μας καθαρά. Η κεντρική μας πλατεία θα μπορούσε να αποτελεί πόλο έλξης περισσότερων ανθρώπων παρά καρακαξών!!! Η κουτσουλιά πάει σύννεφο, τα πούπουλα πετούν στα κεφάλια μας, η βρωμιά διώχνει τον πολίτη που θα ήθελε να απολαύσει την πλατεία μας και αυτό πλήττει και τους καταστηματάρχες που γειτνιάζουν με την πλατεία. Τα αδέσποτα σε πλήρη νωχελικότητα απολαμβάνουν την ξάπλα τους ή γυρνούν ανάμεσα στους πελάτες. Οι αρρώστιες που μπορούν να διαδοθούν με αυτή την κατάσταση είναι πολλές, τι χρειάζεται για να αγοραστεί ένα «αποδιωκτικό πουλιών» που λειτουργεί με υπέρηχους και δεν ενοχλεί κανέναν, το δε κόστος του δεν ξεπερνά τα 150-300 ευρώ. Για όνομα του θεού!!! Φαντάζεστε να έρχονται πελάτες στο νέο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης μας ή νιόπαντρα ζευγάρια και να ξυπνούν από τα άγρια χαράματα με το κρώξιμο της καρακάξας; Από τη μια μεριά τα πουλιά και οι κουτσουλιές, από την άλλοι οι έξη κάδοι των σκουπιδιών τοποθετημένοι στην κεντρική πλατεία σε κοινή θέα!!! Δεν έχουν την έμπνευση να δημιουργήσουν μια κατασκευή τουλάχιστον που να κρύβει την ασχήμια και τις βρωμιές; Ας ανοίξουν το διαδίκτυο θα βρουν πολλές ιδέες και έξυπνες κατασκευές ή ας τοποθετήσουν επιτέλους του βυθιζόμενους κάδους που αγοράστηκαν με αρκετά ευρώ της Ε.Ε και σαπίζουν στο αμαξοστάσιο του Δήμου μας. Άλλο ακόμη, έβρασαν τις φασολάδες την Καθαρά Δευτέρα, κατέστρεψαν την άσφαλτο, πόσο θέλει να στείλουν ένα υπάλληλο με δυο κουβάδες πίσσα και χαλίκι να περιποιηθεί το μέρος; Είναι η κεντρική μας πλατεία! Είναι η εικόνα μας σε κάθε περαστικό ή τουρίστα! Κάποτε ο Λαγκαδάς τα καλοκαίρια φιλοξενούσε 17.000 κόσμο για Λουτρά, σήμερα μείναμε ΜΟΝΟΙ, αλλά Αξίζει άραγε η πόλη μας αυτή την εικόνα;;; Αυτά θα ήθελα να θέσω και να ρωτήσω στον αγαπητό μου κατά τα άλλα Αντιδήμαρχο της Ενότητας Λαγκαδά, στον Πρόεδρο της Κοινότητάς μας αλλά και στον κ.Δήμαρχο, που δεν είναι άμοιρος ευθυνών, εάν είχαν την καλοσύνη να μας καλέσουν για να δούμε τι προβληματίζει τον κάθε πολίτη αλλά και την πόλη μας. Αφού δεν το έκαναν, κάνω τις σκέψεις και τις ερωτήσεις μου δημοσίως. Θα προτιμούσα αντί άλλης απαντήσεως ,θεραπεία των προβλημάτων. Από λόγια χορτάσαμε!!!.

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

Δημοτικός Σύμβουλος Κοινότητος Λαγκαδά

ΥΓ. Να σημειώσω ότι η Κοινότητα Λαγκαδά προφανώς δεν έχει προβλήματα και δεν συνεδριάζει εδώ και μήνες!!! Τέτοια απαξίωση των θεσμών!!!

 

Χρονογράφημα: του Τρύφωνα Τσομπάνη

Όταν τα σκουπίδια αποκτούν ιδεολογία!!!

Τώρα που κόπασε το πρόβλημα και υπάρχει μια απόσταση από τα πράγματα, ίσως μπορούμε πιο νηφάλια να δούμε το θέμα που προέκυψε πριν λίγο καιρό με το θέμα των σκουπιδιών και των υπαλλήλων καθαριότητας, όπου όλη η χώρα μετετράπη σε μια απέραντη χωματερή με απρόβλεπτες συνέπειες για την υγεία όλων μας. Και γι αυτό βέβαια δεν ευθύνονται απόλυτα οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και την αποκομιδή, αλλά κατά βάσιν οι εκάστοτε κυβερνώντες που πάντα βρίσκουν έναν τρόπο να δημιουργούν καταστάσεις ομηρείας των εργαζομένων, διότι βαδίζουν συνήθως χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο, χωρίς γνώση της λειτουργίας της διοικητικής μηχανής, αφού η πλειοψηφία κινείται ακόμα με τη παλαιοκομματική λογική του αν έχεις «μπάρμπα στην Κορώνη» όλα είναι απλά και μπορεί μια μέρα να ξυπνήσεις μόνιμος δημόσιος υπάλληλος,(το όνειρο του κάθε έλληνα) και τότε μπορείς να ξεκουραστείς!!! Είναι γνωστό άλλωστε το ανέκδοτο όπου μια μάννα λέει :«κουράστηκε το παιδί να μπεί στον Δήμο, αλλά τώρα που μπήκε θα ξεκουραστεί»!!!

Ο καθηγητής Δ.Σπινέλλης, ένας από τους πιο σοβαρούς και ειδικούς επιστήμονες πάνω στα θέματα της Διοικητικής επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, εδώ και καιρό γράφει, αρθρογραφεί, υπενθυμίζει ότι δεν μπορούμε ακόμα και σήμερα που το σύμπαν έχει διαλυθεί να κινούμαστε με ρυθμούς του 1980, αγνοώντας το τι έχει υπογράψει η χώρα με τα 4 μνημόνιά της και τι δεσμεύσεις έχει έναντι των δανειστών. Είναι εύκολο ο κάθε «Μαυρογιαλούρος» να παίζει το παιχνίδι του και να κοροϊδεύει την ίδια την εκλογική του πελατεία, δηλαδή τους δικούς του ανθρώπους, και να τάζει λαγούς με πετραχήλια, αλλά αυτό είναι έλλειψη σοβαρότητας και ανικανότητας να αντιληφθούν την κατάσταση.Είναι κοινό μυστικό ότι οι συμβάσεις καθαριότητας αποτελούν την «κεκρόπορτα» για να διοριστούν στο Δημόσιο διοικητικοί υπάλληλοι που μερικοί δεν ξέρουν κατά πού πέφτει η υπηρεσία αποκομιδής των σκουπιδιών ή δεν πάτησαν το πόδι τους πάνω σε απορριμματοφόρο, ή άλλοι είναι ευαίσθητοι στις μυρωδιές! Το ίδιο και στις ΔΕΥΑ.Είναι γνωστά και τα ζούμε, τα βλέπουμε και μπορεί να γελάμε με τα χάλια αλλά είναι για κλάματα όποιος ασκεί με τέτοιο τρόπο αυτή την επικίνδυνη για τον τόπο πολιτική, μόνο και μόνο για να κρατηθεί στην εξουσία και να εξασφαλίσει την πολυπόθητη σύνταξη του αυτοδιοικητικού άρχοντα!!!(χαρά στη δόξα!) Αν θέλει κάποιος τέτοια δόξα, ας την επιδιώξει με νόμιμο τρόπο και όχι με τα λεφτά του λαού, κι αν θέλει να διορίσει όλο το χωριό του και το σόι του στον Δήμο, ας καταλάβει ότι τα τσιφλίκια καταργήθηκαν εδώ και 100 χρόνια και ο Δήμος δεν είναι τσιφλίκι του.Αναμφίβολα οι αποχωρήσεις προσωπικού και η αύξηση του όγκου των σκουπιδιών απαιτεί νέες προσλήψεις, αλλά γι αυτό υπάρχει νομικό πλαίσιο (ΑΣΕΠ) για να γίνουν οι κατάλληλες και νόμιμες διαδικασίες και βέβαια στον αριθμό που εξυπηρετεί την υπηρεσία και όχι τους φίλους και το παραταξιακό μας συμφέρον.(αφού προσλήφθηκαν οι εκλεγμένοι-αλήθεια δεν υπάρχει ασυμβίβαστο;-οι υποψήφιοι σύμβουλοι, οι οικογένιές τους, τώρα θα ακολουθήσουν οι κουμπάροι!)Ο διπλασιασμός του προσωπικού αναμφίβολα μια μέρα θα αποτελέσει βραχνά και για τους προσληφθέντες και για τους προσλαμβάνοντες, αλλά κυρίως για την τοπική κοινωνία, γιατί ΑΥΤΗ θα κληθεί να πληρώσει , με τις ανάλογες αυξήσεις, την απρονοησία και την ανικανότητα της εκάστοτε διοικήσεως. Έλεος πια !!!! δεν μπορεί πλέον ο Δήμος ή το κράτος να λύσει το πρόβλημα όλων των ελλήνων αν δεν υπάρχει η έρμη η ανάπτυξη που όλοι την αναζητούμε αλλά δεν κάνουμε κάτι για να την αποκτήσουμε. Και η ανάπτυξη δεν έρχεται με το «όλοι στο δημόσιο» αλλά με νοικοκύρεμα των οικονομικών στοιχείων, περιστολή δαπανών και κυρίως δημιουργία θέσεων εργασίας από τους ίδιους τους Δήμους με καινοτόμες δράσεις, με εφευρετικότητα, με προγράμματα της Ε.Ε που τρέχουν, αλλά δεν μπορούμε να τα φτάσουμε λόγω ασχετοσύνης, χωρίς το σύνδρομο ότι 100 προσλήψεις αντιστοιχούν σε 500 ψήφους!!! Αυτό είναι έγκλημα διαρκές κατά του τόπου!

Εξαρτάται βέβαια από το πώς ονειρεύεται κανείς να καταγραφεί το όνομά του στην τοπική μας ιστορία!!!!

Ενώ υπάρχει η δυνατότητα οργάνωσης των δημοσίων και δημοτικών υπηρεσιών με βάση το «μητρώο υπηρεσιών και φορέων» που επιτρέπει να χαρτογραφηθούν όλες οι θέσεις και όλες οι ανάγκες, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, εθελοτυφλεί γιατί δεν μπορεί να ξεπεράσει τον άρρωστο εαυτό του. Προ επτά μηνών η «υπηρεσία ελέγχου της δημόσιας διοίκησης» υπέβαλε ένα οργανόγραμμα για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, η υπουργός κ.Γεροβασίλη το απέρριψε μετά πολλών επαίνων, λέγοντας πως θα το δούμε μετά….( εκλογές μυρίζουνε;) αλλά ούτε και οι αυτοδιοικητηκοί άρχοντες της ΚΕΔΕ έβγαλαν άχνα γιατί αυτή η ασάφεια τους βολεύει όλους. Όμως τα παραμύθι συνεχίζεται, ο κάθε πρόεδρος και Δήμαρχος μπάζει όσους προλάβει στον Δήμο και μετά ψάχνει τρόπο να τους πληρώσει ή δεν έχει το κουράγιο να διώξει κανέναν γιατί φοβάται τις αντιδράσεις της πελατείας του και τους προτρέπει να μηνύσουν τον Δήμο για να πληρωθούν κάποτε με δικαστική απόφαση.Είναι αλήθεια ότι μπροστά στην μπόχα που ταλαιπώρησε για μέρες τις πόλεις μας, η κ.Γεροβασίλη είπε μια κουβέντα, που μάλλον της ξέφυγε, ότι: «Το ζήτημα αυτό είναι μια βαθειά ιδεολογική συζήτηση»!!!!(sic) Έτσι λοιπόν, όταν και τα σκουπίδια αποκτούν ιδεολογία, τότε ζήτω που καήκαμε ως λαός και ως χώρα!!! ΝΑΙ στις προσλήψεις αλλά με κριτήρια και ανάλογα με τις ανάγκες.Ναι στις προσλήψεις αλλά με αξιολήγηση! Δεν μπορεί ο κάθε ψηφοφόρος μας να τρουπώνει στο δημόσιο και να τον πληρώνουμε ως να γεράσει! Η να του στέλνουμε τον μισθό στο σπίτι, ή στο τσιπουράδικο!!Η αργομισθία είναι κακούργημα κατά του κράτους! Η υπόθεση των σκουπιδιών είναι χρυσορυχείο ανεκμετάλλευτο από τους Δήμους και θα μπορούσαν όχι 100 αλλά 300 να απασχολήσουν αν έχουν την εξυπνάδα να το εκμεταλλευτούν, όμως πρέπει να υπάρχουν κανόνες και όρια. Να με συγχωρείτε, αλλά έγινα 60 χρονών και τώρα θα μονιμοποιηθώ ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, μετά από αξιολογήσεις ανά τριετία που αφορούν στο έργο μου, την παραγωγικότητά μου και την επάρκειά μου! Γιατί μερικοί θέλουν να με κάνουν να αισθάνομαι κορόιδο, όταν τους βλέπω στα καφέ εν ώρα εργασίας και μάλιστα να τους πληρώνω και με τα δημοτικά μου τέλη που συνεχώς αυξάνονται; Ε… Λίγη ντροπή και διάκριση δεν βλάπτει. Ναι στην εργασία, αλλά αυτών που την αγαπούν και την ασκούν με υπευθυνότητα απέναντι στην κοινωνία που τους αμείβει.

ΥΓ. Κάποιος μου είπε προχθές ότι συχνά αναφέρομαι σε υπαλλήλους που εν ώρα υπηρεσίας, ή σερφάρουν στο fb ή απολαμβάνουν την πλατεία με τα ωραία της. Βγάλτους μου λέει μια φωτογραφία με το κινητό σου και στείλτες στον αρμόδιο αντιδήμαρχο διοικητικών υπηρεσιών.Του απάντησα ότι ευθύνη μου είναι μιλήσω για ό,τι βλέπω, από κει και πέρα ξεκινάει η ευθύνη άλλων, αλλά μια βόλτα των αρμοδίων του Δήμου μεταξύ 11,30-13,30 στην αγορά θα του έδινε την εικόνα που περιγράφω. Η ευθύνη πλέον είναι δική τους. Αρχίζουν πλέον να αγανακτούν και οι άλλοι εργαζόμενοι με τις συμπεριφορές κάποιων και μου έχουν μιλήσει αρκετοί !!! Αρκεί πάντως μια περιήγηση στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, όπου έχει ενδιαφέρον να δείτε το μπάχαλο των προσλήψεων και της ιδιόμορφης αξιοκρατίας του Δήμου μας!!! Τ.Π.Τ

 

 

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ

Ενδεχόμενος δόλος η ενδεχομένως δόλος;

Προκαλούν οργή, πέρα από τη θλίψη, κάποιες πληροφορίες που θέλουν τους αυτουργούς εγκλημάτων κατά της δημόσιας οικονομίας, έστω και ως ηθικών αυτουργών, που θέλουν να τους «καμαρώνουμε» πλέον αποφυλακισμένους «λόγω ανηκέστου βλάβης» να συνεχίζουν τον κακομαθημένο βίο τους με τους ίδιους ρυθμούς που προκαλούν πραγματικά όχι μόνο το δημόσιο αίσθημα αλλά κυρίως την λογική και τα νεύρα μας.Ο κύριος Άκης τρώει κάθε μέρα σούσι το οποίο του φέρνει ντιλιβεράς στο σπίτι,(έγραφε η εφημερίδα) ο κύριος Παπαγεωργόπουλος κι αυτός με «ανήκεστο βλάβη» κάνει σκί στις χιονισμένες βουνοκορφές, κάποιοι άλλοι μεγαλοπαράγοντες και καναλάρχες που έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουν εκτίσει το μισό της ποινής τους στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, ζουν ζωή χαρισάμενη και δεν χάνουν δεξίωση για δεξίωση από αυτές που μόνο αυτοί και οι πολιτικοί αφέντες μπορούν να παρίστανται, ενώ πρώην υπουργοί με επιβαρυντικά στοιχεία εις βάρος τους για χρηματισμό κάνουν περίπατο προκλητικά και χαμογελαστοί λόγω παραγραφής των αδικημάτων τους, ή δημοτικοί άρχοντες που βούλιαξαν κυριολεκτικά τους Δήμους τους και τις δημοτικές τους επιχειρήσεις απαλλάσσονται «λόγω αμφιβολιών και μη ενδεχόμενου δόλου»!!! Απεκαλύφθη ότι Βουλευτικά και υπουργικά δικηγορικά γραφεία στηρίζουν αυτούς που έχουν ρημάξει τη χώρα! Και αρχίζω να ελέγχω ο έρημος την συνείδησή μου-μήπως γίνομαι κακός- που ελέγχει με τη σειρά της την όλη κατάσταση και αναρωτιέται αλήθεια τελικά «η ανήκεστος βλάβη» είναι στην υγεία των προαναφερομένων πολιτικών ή στην δικαιοσύνη και τους θεσμούς μας ή μήπως στη δική μας αντοχή ; Βλέπουμε στα δικαστήρια πως κι όταν ακόμα πασιφανώς υπάρχει χρηματισμός και άνοιγμα ή έλλειμμα εκατομμυρίων ευρώ, ρωτούν τον τελικό μάρτυρα : «Πιστεύετε ότι υπήρχε ενδεχόμενος δόλος;» και φυσικά ο μάρτυρας που κοιτάζει περιδεή τον κατηγορούμενο λέει δεν ξέρω.Και ας πούμε ότι δεν υπήρχε ο ενδεχόμενος δόλος, με την αθωωτική απόφαση θα ξεκαθαρίσει η υπόθεση; και θα γυρίσουν πίσω τα εκατομμύρια που χάθηκαν και ζημίωσαν το κράτος ή τον Δήμο με ευθύνη των κατηγορουμένων; Μόνο η εμφανής κλοπή και η επ’ αυτοφώρω σύλληψη του κλέφτη μετράει; Η ανικανότητα στη διαχείριση, η ανοησία της εμπλοκής ανίκανων ανθρώπων στα κοινά, η ζημία στο δημόσιο κεφάλαιο, η καταστροφή της δημοτικής επιχειρηματικότητας, δεν αποτελούν αιτία για κολασμό; Πώς θα καλυφθούν τα ανοίγματα και ελλείμματα και πώς θα ξαναγυρίσουν τα λεφτά στα ταμεία; Ποιος θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα; Μήπως πάλι ο «υπερήφανος ελληνικός λαός;» που έμαθε πια να σηκώνει τόσα βάρη όσα δεν σήκωσε ποτέ ολόκληρη η εθνική ομοσπονδία άρσης βαρών!!!

Σε πιάνει απελπισία τελικά όταν συνειδητοποιείς ότι αρκετοί ένοχοι θα βγουν και πάλι λάδι, εξ αιτίας της εμπλοκής και της διαπλοκής.Έχει ήδη νομοθετηθεί να μην εκπίπτουν του αξιώματος οι Δημοτικοί άρχοντες και οι Βουλευτές πριν τελεσιδικίσει η δίκη, ψηφίστηκε επίσης νόμος να πληρώσει ο κρατικός κορβανάς τα χρέη των Δήμων, αυτά δηλαδή που σπατάλησαν ή έφαγαν κάποιοι, γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια ώστε οι δίκες να φτάσουν στα όρια της πενταετίας για να είναι κοντά στην παραγραφή, και σ΄αυτό συμβάλλει ένας φοβερός μηχανισμός που είναι σαν την λερναία ύδρα, κόβεις ένα κεφάλι και πετάγονται όχι άλλο ένα αλλά δέκα. Ευρωπαϊκός ελεγκτικός μηχανισμός σε έκθεσή του , μόλις προχθές, ανέφερε ότι η διαπλοκή ακόμα συνεχίζεται στην χώρα μας, που βιώνει καταστάσεις τραγικές λόγω όλων αυτών των «κυρίων». Έλεος!!! έλλειψε τελείως η ντροπή και η ευθύνη απέναντι στην δικαιοσύνη και την ιστορία; Ποιος θα σεβαστεί μετά αυτούς τους θεσμούς που ποδοπατούν την λογική και το περί δικαίου αίσθημά μας;

Ποιος θα απαντήσει σε όλα αυτά τα αμέτρητα ΓΙΑΤΙ που μας στοιχειώνουν καθημερινά;

«Ενδεχομένως υπάρχει δόλος» ναι υπάρχει δόλος και αυτός δεν εντοπίζεται στην πρόθεση για κλοπή αλλά κυρίως στην πρόθεση, των εκάστοτε διοικούντων, για εξυπηρέτηση κομματικών ή παραταξιακών ωφελημάτων ,στην ανικανότητα διοίκησης για το κοινό συμφέρον, στην αποπληρωμή προεκλογικών δεσμεύσεων και επιταγών, ακόμα και του γαντζώματος στην εξουσία ώσπου να έρθει η πολυπόθητη παραγραφή. Αυτό άραγε δεν είναι δόλος;;;

ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

 

ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Η φιλολογία περί της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι παλιά, δίχως όμως να δικαιολογείται πολλές φορές από τα γεγονότα και την πραγματικότητα. Θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε λίγο φως στο ταλαιπωρημένο αυτό ζήτημα. Παρακάτω, απαντάμε και στο αδαές επιχείρημα περί μισθοδοσίας των Ορθοδόξων κληρικών που έχει άμεση σχέση με την εκκλησιαστική περιουσία. Καταρρίπτεται ο βασικότερος μύθος γύρω από τον οποίο χτίστηκε η επαίσχυντη αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα των ημερών μας.

Μετά την απελευθέρωση και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους (1828), ενώ διατηρείται στη συνείδηση του πληρώματος της εκκλησίας η πίστη στο ιερό και αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής περιουσίας με διάφορα νομοθετήματα επιβάλλεται κατά καιρούς η αναγκαστική απαλλοτρίωση τμημάτων της.

• Η αντιβασιλεία του Όθωνα (αλλοεθνής και προτεσταντική) πιστεύοντας ότι η περιουσία της Εκκλησίας αποτελεί θησαυρό που κληροδοτήθηκε από τους προγόνους στο ελληνικό έθνος και λησμονώντας την ανεκτίμητη προσφορά των ορθοδόξων μοναστηριών στους παλαιότερους και στους ακόμα νωπούς τότε αγώνες της εθνικής παλιγγενεσίας, με τα βασιλικά διατάγματα του 1833 και 1834 απεφάσισε τη διάλυση 416 μοναστηριών και τη διάθεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους με το πρόσχημα να συσταθεί το “Εκκλησιαστικό Ταμείο”. Ήταν όμως τόσο κακή η σύσταση και οργάνωση του ταμείου αυτού, ώστε το μόνο που συνέβη ήταν η διαρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας και η πώληση – εκ μέρους επιτηδείων – ιερών σκευών και κειμηλίων στα παζάρια. Το 1836 η απαλλοτριωτική διάθεση της Αντιβασιλείας επεκτάθηκε και στην περιουσία των Μοναστηριών που διατηρήθηκαν σε λειτουργία “χάριν θεάρεστων έργων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων”. Έτσι απαλλοτριώθηκαν υποχρεωτικά και άλλες μοναστηριακές εκτάσεις, ενώ σε όσεες απέμειναν επιβλήθηκε βαρύτατη έμμεση φορολογία.

 

• Στη διάρκεια της δεύτερης και τρίτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, μετά τους Βαλκανικούς και τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως δε έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), το ελληνικό κράτος επέτεινε την απαλλοτριωτική του επιβολή σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας. Με τους νόμους 1072/1917 και 2050/1920 (“αγροτικός νόμος”) και άλλους μεταγενέστερους απαλοτριώθηκαν αναγκαστικά πολλές μοναστηριακές εκτάσεις για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους “προφανούς ανάγκης και δημόσιας ασφαλείας”. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίοδο 1917 μέχρι 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομυρίου προπολεμικών δραχμών και το Κράτος κατέβαλε στο Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο μόνο το 4% (40 εκατομύρια δραχμές). Τα υπόλοιπα 960 εκατομύρια οφείλονται ακόμα! Τα περισσότερα μοναστήρια καταδικάστηκαν με τον τρόπο αυτό σε μαρασμό και λειψανδρία! Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με υπολογισμούς κατά την πρώτη φάση μόνο, το 50% της γεωργική γης της εκκλησίας δόθηκε σε ακτήμονες, ενώ καη η δεύτερη φάση που ολοκληρώθηκε γύρω στο 1930 ήταν εξίσου μεγάλο το κομμάτι γης της εκκλησίας που απαλλοτριώθηκε.

 

• Με τον κωδ. νόμο 4684/1931 περί “Οργανισμοί Διοικήσεως Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής Περιουσίας” αποφασίσθηκε από την Πολιτεία η ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Μονών παρά τις επιφυλάξεις της Εκκλησίας. Ό,τι εισπράχθηκε από τη ρευστοποίηση σχεδόν στο σύνολό του εξανεμίστηκε εξαιτίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου και της ξενικής κατοχής (1940-44).

 

• Με την από 18/9/1952 “Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων”, η Εκκλησία της Ελλάδος υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργίσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως. Στη σύμβαση του 1952 περιέχεται η διακύρηξη του κράτους ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπάρχει και η δέσμευση ότι η Πολιτεία θα παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε η Εκκλησία να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνουσα περιουσία της. Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η “μισθοδοσία” των κληρικών από τον Κρατικό Προϋπολογισμό – του δε Αρχιεπισκόπου και των Μητροπολιτών από το έτος 1980 – ως υποχρέωσις του Κράτους έναντι των μεγάλων παραχωρήσεων γης στις οποίες είχε προβεί η Εκκλησία της Ελλάδος κατά την δεκαετία 1922-32. Δηλαδή, επειδή το Κράτος αδυνατούσε να καταβάλει οποιοδήποτε αντίτιμο – όπως προέβλεπε ο νόμος του 1932 – συνεφωνήθη να μισθοδοτούνται επ’ άπειρον οι κληρικοί και το Κράτος δεσμεύθηκε επ’ αυτού. Καταρρίπτεται έτσι ο μύθος που προσπαθεί μάταια να διαιωνίσει ο κ. Πάγκαλος με τις αναφορές του σε “δημόσιους υπαλλήλους“. Όταν η άγνοια συναντά τη θρασύτητα, το αποτέλεσμα είναι επικίνδυνο για τους θεσμούς και τη δημοκρατία.

Όταν το 1987 ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος 1700/87 (νόμος Τρίτση) που αποτελεί μία ακόμη προσπάθεια για την οριστική αποψίλωση της εκκλησιαστικής περιουσίας, δόθηκε αφορμή να δημοσιευθούν σημαντικά κείμενα. Μεταξύ αυτών και ένα υπό τον τίτλο “ιδιοκτησιακό καθεστώς και αξιοποίηση της αγροτικής γης στην Ελλάδα” (περιοδικό “Εκκλησία” 1-15/4/1987, σελίδες 254-55). Με αναμφισβήτητα στοιχεία, στηριγμένο σε μελέτη των Θ. Τσούμα και Δ. Τασιούλα που εκδόθηκε επίσημως από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος λίγο αργότερα, το 1988, αποδεικνύεται ότι στο σύνολο της αγροτικής γης της Ελλάδος ανήκουν.

ΔΗΜΟΣΙΟ	43.598.000 στρέμματα
ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ	15.553.200 στρέμματα
ΕΚΚΛΗΣΙΑ	1.282.300 στρέμματα
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ	1.098.400 στρέμματα

Από αυτά τα 1.282.300 στρέμματα ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, τα 367.000 είναι δασικές εκτάσεις, τα 745.400 βοσκότοποι και μόνο τα 169.900 γεωργική καλλιεργίσιμη γη. Δηλαδή οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της αντιστοιχούν μόλις στο 0.48% του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας μας!

Και να ληφθεί υπόψη ότι κατά τη δεκαετία 1974-1983 “εγκαταλείπονται κάθε χρόνο από τους αγρότες και κτηνοτρόφους κατά μέσο όρο 162.400 αγροτικής γης ακαλλιέργητα και ανεκμετάλλευτα”. Το 1983 υπολογίστηκαν ως 4.380.000 στρέμματα οι εγκαταλελειμμένες εκτάσεις γης (σχεδόν 3.5 φορές μεγαλύτερες από το σύνολο της γης που ανήκει στην εκκλησία, ενώ σήμερα θα είναι ασφαλώς πολύ περισσότερο).

Παρά ταύτα, στα μάτια κάποιων και η εναπομείνασα περιουσία φαντάζει μεγάλη. Δε λαμβάνεται όμως υπόψη ότι αυτή δεν ανήκει στην Κεντρική Διοίκηση (Ιερά Σύνοδο), αλλά σε περισσότερα από 10.000 εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα (Μητροπόλεις, Ναούς, Μονές, Προσκυνήματα, Ιδρύματα, Κληροδοτήματα και άλλα) το καθένα από τα οποία αγωνίζεται – μέσα από τον κυκεώνα των νομικών και διοικητικών δεσμέυσεων – να διαφυλάξει την κυριότητα και να αξιοποιήσει τα όσα του ανήκουν περιουσιακά στοιχεία, για το καλό του πληρώματος και της εκκλησίας.

Δηλαδή κάθε Μονή και κάθε Ιερός Ναός που είναι ΝΠΔΔ (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου), μεριμνούν για τη συνήθως μικρή περιουσία που έχουν, φροντίζοντας για την έντιμη διαχείρισή της και τηρώντας τις αυστηρές διατάξεις που ισχύουν για τα νομικά πρόσωπα. Η διαχείριση αυτή υπόκειται σε τακτικό έλεγχο τόσο από την Εκκλησία όσο και από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικής προσφοράς, όχι και το μοναδικό, αποτελεί η Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη (Αθήνα). Έχοντας στην κατοχή της σημαντική περιουσία που την απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο της τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών. Σε δωρηθέντα ακίνητά της έχουν ανεγερθεί:

• η Ριζάρειος Σχολή,
• η Ακαδημία Αθνών,
• το Αιγινήτειο Νοσοκομείο,
• το Μετσόβειο Πολυτεχνείο,
• το Σκοπευτήριο,
• το Πτωχοκομείο,
• η Μαράσλειος Ακαδημία,
• το Θεραπευτήριο “Ευαγγελισμός”,
• το Αρεταίειο νοσοκομείο,
• η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή,
• οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων,
• το Νοσοκομείο Παίδων,
• το Νοσοκομείο Συγγρού,
• το Λαικό Νοσοκομείο “Σωτηρία”,
• το Ασκληπείο Βούλας,
• η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη,
• το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης,
• το ΠΙΠΚΑ Βούλας
• Ιπποκράτειο Νοσοκομείο,
• Γηροκομείο,
• Εθνική Βιβλιοθήκη,
• Πανεπιστήμιο Αθηνών
• 142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής

και πολλά άλλα…

Βεβαίως, κανείς δε φρόντισε να μνημονεύονται αυτά, έστω σε μία επιγραφή επί των ανεγερθέντων κτιρίων.

Το δε Δημόσιο έχει γίνει πολλές φορές αποδέκτης εκτάσεων μεγάλης αξίας, τις οποίες παραχώρησε η Εκκλησία προκειμένου να λειτουργήσουν κατασκηνώσεις, να ανεγερθούν σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα ή να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι για την αναψυχή του λαού. Αυτή, εν συντομία, είναι η αλήθεια.

Η Εκκλησια δικαιούται να έχει περιουσία, όπως δέχθηκαν με πληθώρα αποφάσεών τους όχι μόνο ελληνικά δικαστήρια, αλλά και η Ευρωπαική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία προσέφυγαν Ορθόδοξες Μονές κατά του νόμου 1700/87. Και είναι σε θέση να την αξιοποιήσουν επωφελώς για τον ελληνικό λαό, αρκεί να αφαιρεθούν τα νομικά και διοικητικά δεσμά που της έχουν κατά καιρούς επιβληθεί.

Μετά από όλα αυτά, μπορούμε να αντιληφθούμε το πραγματικό μέγεθος της προσφοράς της Εκκλησίας στην ανάπτυξη της Ελλάδος, όπως επίσης και το πραγματικό μέγεθος της εναπομείνουσας περιουσίας της, το οποίο επαναλαμβάνουμε, ανήκει σε περισσότερο από δέκα χιλιάδες διαφορετικά νομικά πρόσωπα. Όσο για τη μισθοδοσία την κληρικών, αυτή αποτελεί υποχρέωση του κράτους προς την εκκλησία, την οποία αποδέχτηκε και υπέγραψε με δική του πρωτοβουλία το ίδιο το κράτος το 1952, επειδή ακριβώς αδυνατούσε να καταβάλλει το αντίτιμο που είχε συμφωνηθεί 20 χρόνια νωρίτερα και που είχε διογκωθεί πολλαπλάσια και είχε ήδη καταστεί δυσβάσταχτο χρέος ακόμη και για το κράτος.

 

Πάνω στο ψέμα δεν χτίζονται πολιτικές.

Του Τρύφωνα Τσομπάνη

H Δημοτική μας άρχοντες αφού τα «έκαναν μούσκεμα» με την ύδρευση, τώρα στράφηκαν σε άλλα πεδία δόξης λαμπρά!!! Η οικονομική επιτροπή του Δήμου αποφάσισε κατά πλειοψηφία την αύξηση των Δημοτικών τελών κ φόρων για το έτος 2017. Η δικαιολογία για μια τέτοια αύξηση εν μέσω κρίσης άρχισε κι όλας να φαίνεται λογική-εθιστήκαμε άλλωστε- αλλά δυστυχώς δεν είναι, γιατί φαίνεται να θέλει να φορτώσει τις ευθύνες αλλού. Μοιρολατρικά περιμένουμε τα χειρότερα ως λαός, οπότε τι είναι μια αύξηση ακόμα κοντά στις τόσες άλλες !!! Η κυβέρνηση είναι αλήθεια θέλοντας να κάνει παιχνίδι μικροπολιτικής μέσω των Δήμων και να κοροϊδέψει το λαό ,ότι δήθεν λύνει το θέμα της ανεργίας, άνοιξε τις πόρτες για προσλήψεις εργαζομένων ορισμένου χρόνου και αφού ο χρόνος πέρασε, σκέφτηκε να πετάξει ένα μεγάλο μπαλάκι στους Δήμους για παράταση της θητείας αυτής για 12 μήνες, χωρίς ωστόσο να τους λέει πού θα βρούν τα χρήματα της μισθοδοσίας. Οι Δήμοι αρπάζοντας την ευκαιρία να κάνουν το δικό τους μικροπολιτικό –ρουσφετολογικό παιχνίδι, προσέλαβαν όσους μπορούσαν για να έχουν ομήρους στην επόμενη προεκλογική περίοδο, αλλά προσέλαβαν τόσους που άλλοι δεν είχαν αντικείμενο εργασίας και άλλοι κόντεψαν να σπάσουν τα στομάχια τους από τους καφέδες και να κουράζουν τα πόδια τους στις βόλτες στην αγορά. Έτσι τώρα ο Δήμος μας ψάχνει πάνω από 1.000.000 ευρώ για μισθοδοσία. Κουβεντιάζοντας με κάποιους φίλους το πρόβλημα όλοι έκαναν την ίδια σκέψη : Ποιος τους προσέλαβε; Ο Δήμος; Ε… τότε ο Δήμος πρέπει να τους πληρώσει. Διότι κατά την κοινή λογική θεωρείται αστείο άλλος να προσλαμβάνει, με απώτερο στόχο το πολιτικό όφελος, και άλλος να πληρώνει. Θα μου πείτε και οι κυβερνήσεις το ίδιο κάνουν! Ναι αλλά όλοι μας από το πρωί βρίζουμε τις κυβερνήσεις μας γιατί μας έφτασαν στο χάλι, να πράττουν αυτοί, και να πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα. Και εν πάση περιπτώσει η πολιτική οξυδέρκεια κάποιων αρχόντων θα έπρεπε να είναι οξυμένη όταν άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα πράττουν μετεκλογικά! Ποιος θα τους ψήφιζε στ’ αλήθεια όταν θα έλεγαν προεκλογικά ότι θα αυξήσουν τα Δημοτικά τέλη ή το νερό!!! Τότε όλοι μιλούσαν για μειώσεις και εξορθολογισμό.Το βέβαιο είναι ότι πάνω στο ψέμα δεν χτίζονται πολιτικές ούτε φυσικά χτίζονται οι ζωές των ανθρώπων και των Δημοτών . Αφού ανέλαβαν την υποχρέωση των προσλήψεων, έχουν και την υποχρέωση των πληρωμών.

Πώς; Από πού; Δικό τους το πρόβλημα και δικό τους θέμα.

Με ποια λογική καλείται ο Δημότης να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά;

Σε μια εποχή που ο κόσμος παραμιλάει από αυξήσεις και χαράτσια και όλοι οι Δημόσιοι οργανισμοί ανακοινώνουν μειώσεις- έστω μικρές- ή και μπόνους στους καλοπληρωτές με έκπτωση 15%, ο Δήμος μας απειλεί με διακοπή της ύδρευσης και αποφασίζει αυξήσεις δημοτικών τελών. Σκέφτηκαν άραγε να κάνουν ό,τι κάνουν και άλλοι οργανισμοί; Να δώσουν μια γενναία έκπτωση ή μπόνους σε όσους καταβάλλουν το χρέος τους σε 5-6 πχ δόσεις; Ερεύνησαν να δουν τις δυνατότητες είσπραξης των τελών με άλλους τρόπους; Ή απλά βρήκαμε την ΔΕΗ να εισπράξει για λογαριασμό του Δήμου τα Δημοτικά τέλη, όπως παλιά τα χαράτσια των σπιτιών, θυμάστε τότε που βρίζαμε όλοι, έτσι και λεφτά μαζεύουμε, για τις απρογραμμάτιστες και χωρίς λογική προσλήψεις, και ο λαός ακόμα μια φορά τιμωρείται γιατί ψήφισε τους άρχοντές του που διοικούν χωρίς πυξίδα και χωρίς μέτρο;

Ευχόμαστε άλλο κακό να μη μας βρεί!!!

 

Περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, σκέψεις και σχόλια.

Ακούστηκαν πολλά και γράφτηκαν ακόμα περισσότερα για το θέμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, που συνήλθε στην Κρήτη.Το ζήτημα είναι ότι αυτοί που μιλούν και γράφουν δικαιώνουν εν πολλοίς τον Αρχιεπίσκοπο κ.Ιερώνυμο που δήλωσε πρόσφατα ότι «στις μέρες μας παρατηρείται ακατάσχετη φλυαρία και ατεκμηρίωτη πολυλογία» και βέβαια στόχος αυτών των σκέψεων δεν είναι να σχολιάσουν την ακατάσχετη φλυαρία, αλλά την ατεκμηρίωτη πολυλογία, που δυστυχώς τους εκθέτει ανεπανόρθωτα. Κάποιοι προφανώς δεν έχουν καταλάβει ακόμα τον ρόλο τους στην εκκλησία και παρ’ όλου ότι επικαλούνται συχνά τις Γραφές και τα κείμενα, δυστυχώς πολλές φορές, αν δεν τα απαξιώνουν, φαίνεται πως τα αγνοούν συστηματικά ή και με μια προτεσταντίζουσα ηθική τα απομονώνουν τραβώντας τα από τα μαλλιά για να εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα.Στην εκκλησία λοιπόν το επικρατούν σύστημα είναι το Συνοδικό και επομένως η Εκκλησία μας διοικείται και εκφράζεται πάντοτε μέσα από τα Συνοδικά της όργανα και πάντοτε κατά την παράδοση «η ψήφος των πλειόνων κρατείτω», λειτουργεί δηλαδή δημοκρατικά με την συλλογική και όχι την ατομική απόφαση, για να κερδίσει η Εκκλησία την ειρήνη και τον σύνδεσμο της αγάπης των μελών της και τούτο γιατί από πολύ νωρίς ο Απόστολος Παύλος έγραψε στους πάντοτε αναστατωμένους Κορινθίους ότι « ου γαρ ακαταστασίας ο Θεός, αλλ’ ειρήνης» και «μέσα στην εκκλησία ο Θεός έχει κάνει διάφορα μέλη» (Α΄.Κορ. ιβ΄12)τα οποία οφείλουν να έχουν συναίσθηση της θέσης τους, του ρόλου τους και της αποστολής τους.

Γράφει δε ακόμα προς τους Κορινθίους «αυτή την τάξη να σέβεστε και να κρατάτε αδελφοί μου.Άλλος ορίστηκε από τον Θεό να είναι η ακοή του σώματος της εκκλησίας, άλλος η γλώσσα, άλλος το χέρι, άλλος το πόδι.Ας μη γίνεστε όλοι γλώσσες , το ποιο εύκολο, δεν μπορείτε όλοι να είστε προφήτες, ούτε Απόστολοι,ούτε δάσκαλοι ερμηνείας των γραφών…Γιατί κάνεις τον εαυτό σου ποιμένα, αφού είσαι πλασμένος για πρόβατο; Γιατί προσπαθείς να γίνεις κεφάλι, ενώ είσαι πόδι; Γιατί προσπαθείς να γίνεις στρατηγός ενώ είσαι στην τάξη των στρατιωτών; Μη γίνεσαι εύκολος και γρήγορος στα λόγια, και μη συνερίζεσαι, ενώ είσαι φτωχός, τους πλουσίους.Μήτε να ζητάς να φαίνεσαι σοφότερος των σοφών» και παρακάτω τονίζει εμφαντικά: «Έκαστος εν ή τάξει εκλήθη ,εν ταύτη μενέτω»(Α΄.Κορ.ζ,20) δηλαδή ο καθένας να μείνει στη θέση και στον ρόλο που του έθεσε ο Θεός. Αυτό που επίσης φαίνεται να αγνοούν μερικοί είναι ότι : «Το άγιο πνεύμα έθεσε στην Εκκλησία τους Επισκόπους να ποιμαίνουν αυτήν» (Πραξ. Κ΄,28). Όσοι λοιπόν δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτή την κατάσταση και επιμένουν στο δικό τους ατομικό δρόμο, το ίδιο το Ευαγγέλιο τους συμβουλεύει ότι : «η πεισμονή ουκ εστί από Θεού» δηλαδή αυτό το πείσμα δεν από τον θεό, αλλά από κάποιον «άλλον» προφανώς.

Όσοι ακόμα θεωρούν, μέσα στον οίστρο τους και στην «βεβαιότητα» της σωστής τους δήθεν γνώμης,και φτάνουν σε σημείο να λοιδωρούν, να υβρίζουν και να χαρακτηρίζουν ,όσους δεν συμφωνούν μαζί τους, ως «προδότες», «πουλημένους», «μισθωτούς ποιμένες», «αιρετικούς-οικουμενιστές», «ανθρώπους που λένε φληναφήματα εν Συνόδω», μάλλον θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν ακόμα μια φορά την Αγία Γραφή και τον Απόστολο Παύλο, μήπως και πεισθούν ότι δεν μπορεί μια σύνοδος που συνέρχεται στο όνομα του Χριστού, και μετέχουν σ’ αυτή 350 ορθόδοξοι επίσκοποι και όλοι ,πλήν του Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας, οι Πατριάρχες και Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, του διαμετρήματος του Αναστασίου Αλβανίας αλλά και των άλλων Πατριαρχών με πρώτο τον Κωνσταντινουπόλεως, να κάνουν λάθος και να έχουν δίκιο μόνο όσοι φωνασκούν αφελώς και ατάκτως, σκανδαλίζοντας τους πιστούς και ξεσχίζοντας τον χιτώνα της εκκλησίας, και οι οποίοι αγνοούν προφανώς και την ιστορία ότι οι αιρέσεις και τα σχίσματα δεν προήλθαν από τις πλειοψηφίες Επισκόπων και Συνόδων αλλά από μικρές και φωνασκούσες μειοψηφίες, τόσο στην Ανατολή, όσο και στη Δύση με τη γνωστή Διαμαρτύρηση.Αυτό που κάνει τρομερή εντύπωση στον αναγνώστη των κειμένων των «ορθοδόξων διαμαρτυρομένων», είναι η τραγική κακοποίηση των κειμένων και των αγίων που επικαλούνται για να στηρίξουν τάχα τον δικό τους λόγο, έτσι δεν διστάζουν να επικαλούνται μεν τον άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη για όσα λέει περί των αιρέσεων αλλά να παραλείπουν όλα τα παρακάτω που λέει ο άγιος γι αυτούς τους ίδιους τους υποτίθεται «ομολογητές» της πίστεως και αυθεντικούς ερμηνευτές, δικηγόρους του Θεού και της πίστης που συμβουλεύουν στην απείθεια και στο σχίσμα. Λέει λοιπόν ο π.Παϊσιος γι αυτούς : «Είναι αδελφοί που παραμένουν μεν πιστά τέκνα της εκκλησίας, δεν έχουν όμως συμφωνίαν πνευματικήν αναμεταξύ τους.Ασχολούνται με την κριτικήν ο ένας του άλλου εις το τι θα πεί ή τι τα γράψει για να τον κτυπήσει κατόπιν αλύπητα….Το κακό που γίνεται είναι πολύ μεγάλο, διότι αφ΄ενός αδικεί τον πλησίον του, αφ΄ετέρου τον γκρεμίζει στα μάτια των άλλων.Πολλές φορές σπέρνει την απιστία στις ψυχές των αδυνάτων διότι τους σκανδαλίζει.Αν κάποιος δεν συμφωνεί με τον χαρακτήρα μας, αμέσως βγάζουμε συμπεράσματα ότι δεν είναι πνευματικός άνθρωπος» και στην ίδια επιστολή γράφει ακόμα ο π.Παίσιος: «Το να διακόψει το μνημόσυνο του Πατριάρχη …και να ομιλεί υβρίζοντας τον Πατριάρχη, αυτό νομίζω είναι παράλογο».Και μια και επικαλούνται πολύ τον Μέγα Φώτιο, ο ίδιος ο άγιος συμβουλεύει «να μη κρίνεις κάποιον από ένα μόνο μέρος των συγγραμμάτων του ούτε από κάποιο σπάραγμα των λόγων του. Αλοίμονο σ΄αυτούς που θέλουν να γίνονται προφήτες από δική τους άποψη αλλά δεν βλέπουν το όλον». Έχει ενδιαφέρον ακόμη να δούν όσοι κόπτονται υπέρ της αληθείας, τα πρακτικά της Συνόδου της Φερράρας για να διαβάσουν τον λόγο του αγίου Μάρκου του Ευγενικού και να διαπιστώσουν με πόση διάκριση και αγάπη μιλούσαν οι άγιοι για τους σχισματικούς τους οποίους τους συμπονούσαν και τους αποκαλούσαν αδελφούς.Η άγνοια όλων αυτών των πηγών και των Πατερικών κειμένων είναι ο χειρότερος σύμβουλος των «μαχητών της πίστεως».Η ορθόδοξη εκκλησία διαλεγόμενη με τα άλλα χριστιανικά δόγματα δεν χάνει την αυτοσυνειδησία της αλλά θα λέγαμε ότι αγωνίζεται να τηρήσει την εντολή του Χριστού «ίνα πάντες εν ώσιν» ,δηλ. όλοι να γίνουν ένα και αυτό δεν το κάνει μόνο με τους διαλόγους αλλά σε κάθε θεία λειτουργία προσεύχεται με όλη τη θέρμη της «υπέρ ευσταθείας του θεού εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως». Αν αυτό δεν το έχουμε κατανοήσει τότε μάλλον δεν ξέρουμε για τι προσευχόμαστε σε κάθε θεία λειτουργία. Φαίνεται λοιπόν πως όσο ανυψώνεται ο ατεκμηρίωτος και ανεπίγνωστος ζηλωτισμός, τόσο παρακμάζει η δυναμικότητα του ορθόδοξου λόγου και οδηγούμαστε γρηγορότερα στη φθορά την οποία πολεμά η εκκλησία.Δεν μπορούμε αβίαστα και ανεπίγνωστα να απαξιώνουμε την Συνοδικότητα της εκκλησίας σε μια εποχή που χρειάζεται η ενότητα όλων των ορθοδόξων εκκλησιών.

Πρέπει να πάσχει από ηθελημένη μυωπία κάποιος που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα θεολογικά επιχειρήματα από τα πολιτικά τερτίπια των Ρώσων των Γεωργιανών, των Αντιοχειανών και των Βουλγάρων που πολέμησαν την Σύνοδο, δηλ. ουσιαστικά τη συνοδικότητα της Ορθοδοξίας.Αυτοί έχασαν, γιατί απομονώθηκαν από το μυστήριο της ευχαριστίας, αρνήθηκαν με μετάσχουν ακόμα και στην θεία λειτουργία της Πεντηκοστής και έμειναν τραγικά μόνοι. Είναι πραγματικά αφελής η προσέγγιση και η στήριξη των επιχειρημάτων τους και φανερώνει και άγνοια της ιστορίας και των βλέψεών τους και είναι λυπηρό να βρίσκουν συμμάχους στην ελληνόφωνη εκκλησία. Πόσα ραπίσματα ακόμα θα δώσουν στη Μητέρα Εκκλησία; Αυτός ο νεοφανής νεοζηλωτισμός , οι εκφραστές του οποίου έχουν στην καρδιά τους όχι την μονολόγιστη ευχή, αλλά την εμμονή στην ιδιογνωμοσύνη τους, ότι δήθεν τάχθηκαν να φυλάγουν θερμοπύλες, από ποιόν άραγε; οδηγεί σε σκέψεις για τη σκοπιμότητά τους.Το να σχίσεις και να διαιρέσεις είναι πολύ εύκολο και απλό, έλεγε ο π.Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, η σύνθεση, η ενότητα και η υπακοή είναι δύσκολη, γι αυτό άλλωστε η εκκλησία μας αιώνες τώρα περιμένει την «επιστροφή των πεπλανημένων» με πολύ αγάπη, πολύ προσευχή αλλά και πολύ διάκριση που είναι η μητέρα των αρετών.

Αναγνωρίζουν στ’ αλήθεια οι αδελφοί «ομολογητές και ζηλωτές» ότι ο επίσκοπος είναι εις τύπον και τόπον Χριστού στην εκκλησία μας και ότι χωρίς αναφορά σ’ αυτόν δεν μπορεί να υπάρξει εκκλησιαστική κοινότητα, θεία λειτουργία και κοινωνία; Αν ναι, τότε ας αποφασίσουν ότι είναι ποίμνιο μιας εκκλησιαστικής κοινότητας που πρέπει να δείχνει τον ανάλογο σεβασμό στους θεσμούς της εκκλησίας και να μη προσπαθεί να ανατρέψει την τάξη που καθόρισε ο Χριστός και Απόστολοι αλλά και σεβάστηκαν όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας. Ο μόνος που χαίρεται για τις διαιρέσεις μας, τις ταραχές και τις αποσχίσεις μας είναι ο γνωστός διαβολεύς. Όσοι νομίζουν στ’ αλήθεια ο Πατριάρχης και οι άλλοι Προκαθήμενοι είναι μίσθαρνα όργανα των αιρετικών, θα τους συνιστούσα να πάνε να μείνουν για ένα μικρό διάστημα την Κωνσταντινούπολη, στην Αλεξάνδρεια, στα Ιεροσόλυμα, στην Αλβανία και όπου υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία, για να γνωρίσουν από κοντά τον αγώνα, την αγωνία, τον πόνο, τα βάσανα, το δάκρυ των Πατριαρχών και των επισκόπων που ομολογούν τον Χριστό όχι στην μακαριότητα της ελλαδίτσας μας, αλλά σε καθεστώτα εχθρικά και αντίχριστα και ας δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στην ομολογία της πίστεως. Γιατί στ’ αλήθεια κάποιοι χριστιανοί νομίζουν ότι την Εκκλησία την σώζει ο ζηλωτισμός τους ή η πίστη τους; Γιατί πιστεύουν ότι τους έχει ανάγκη; Ή οτι χωρίς τη δική τους άποψη η εκκλησία χάνει το άρωμά της; Αγνοούν ότι ούτε οι επίσκοποι, ούτε οι Πατριάρχες, ούτε οι «δικηγόροι» του Θεού, μπορούν να κάνουν κάτι περισσότερο για τον λαό απ’ ότι κάνει ο Χριστός να δίνει δηλαδή καθημερινά το σώμα του και το αίμα του και να τροφοδοτεί τον λαό, ακόμα κι όταν κλήρος και λαός χάνουμε την περπατησιά μας και τον δρόμο μας; Ας αφήσουν λοιπόν και κάτι να κάνει ο Θεός για την εκκλησία του και ας μη σκανδαλίζουν το λαό με σχίσματα και διαιρέσεις γιατί ο λόγος του Θεού είναι πολύ βαρύς γι αυτούς που σκανδαλίζουν «έναν των μικρών τούτων των ελαχίστων», τους συνιστά να βάλουν μια πέτρα στο λαιμό τους και να πέσουν στη θάλασσα. Μέσα στην εκκλησία τα πάντα λειτουργούν με τάξη, λέει ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, και αυτός που καθόρισε την τάξη είναι ο Λόγος του Θεού. Αυτή λοιπόν την τάξη , λέει ο άγιος, πρέπει να σεβόμαστε και να φυλάττουμε γιατί ο θεός είναι θεός τάξεως και ειρήνης και όχι ακαταστασίας. Ας σταματήσουν λοιπόν κάποιοι να δημιουργούν «μετασυνοδικούς κραδασμούς» γιατί τότε όντως θα ευθύνονται για την απώλεια ψυχών.

Τρύφων Τσομπάνης

Επίκουρος Καθηγητής

Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

 

Χρονογραφικά σημειώματα

«Τα στερνά τιμούν τα πρώτα» 1973-2016, 43 χρόνια μετά.

«Τα στερνά τιμούν τα πρώτα» λέει ο σοφός λαός μας θέλοντας να δείξει ότι κάθε μας πράξη κρίνεται εκ του αποτελέσματος, ή όπως έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, αυτοί που θαυμάζονται απ’ όλους εκτός από εμάς: «προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται», δηλαδή νεοελληνιστί αυτά που έκανες θα κριθούν στο τέλος των έργων σου και της ζωής σου.

17 Νοεμβρίου σήμερα και στη μνήμη των περισσοτέρων έρχονται μνήμες από τα παλιά τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν πριν από 43 χρόνια στο Πολυτεχνείο. Η νεολαία και κυρίως η φοιτητική με την συμπαράσταση μέρους του λαού, γιατί οι περισσότεροι είχαν βολευτεί στην τότε πραγματικότητα, κατάφεραν να αποτινάξουν ένα καθεστώς που δεν τιμούσε την Ελληνική ιστορία, παρά το ότι εκφράστηκε από στελέχη του στρατού που υποτίθεται είναι πάντα ο εγγυητής του συντάγματος και της Δημοκρατίας. Ξαναφέρνοντας στη μνήμη μας αυτά τα γεγονότα, έρχονται ταυτόχρονα μορφές και πρόσωπα εκείνου του αγώνα, άλλες μορφές ντυμένες με τον χιτώνα και τη σημαία του ηρωϊσμού, όπως ο Σπύρος Μουστακλής, ο Αλέκος Παναγούλης, ο στρατηγός Οπρόπουλος, ο Καθηγητής Σάκης Καράγιωργας, που έφεραν στα σώματά τους τα ίχνη του αγώνα τους έντονα, αλλά έρχονται και μορφές που επιβεβαιώνουν για ακόμα μια φορά την κατάρα της ελληνικής ιστορίας, δηλαδή την απαίτηση εξαγοράς των αγώνων με θέσεις και οφίτσια που δεν τους ταιριάζουν απόλυτα. «Των συγχρόνων περίγελοι και των ευρωπαίων παλιάτσοι» κατά πώς λέει ο Κωστής Παλαμάς.

Οι πραγματικοί αγωνιστές, πάλεψαν σεμνά, αγωνίστηκαν σεμνά και έφυγαν σεμνά, όπως πρέπει σε ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ανθρώπινη τιμή και την αξιοπρέπεια. Έφυγαν αξιοπρεπώς! Οι άλλοι….οι παλιάτσοι της ιστορίας ,παρέμειναν για να πληγώνουν τη μνήμη και να στρεβλώνουν την ιστορία κατά το δοκούν και να περιφέρονται στα πολιτικά σαλόνια όπου τους σπρώχνει ο άνεμος. Ο σταθμός των «Ελεύθερων αγωνιζόμενων ελλήνων, των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών…» σιώπησε και μαζί σιώπησε και η αλήθεια και η αξιοπρέπεια του αληθινού αγωνιστή. Όσοι σήμερα μιλούν για τους προσωπικούς τους αγώνες και διαφημίζονται σαν οδοντόκρεμες της σειράς ,καλό θα είναι να είναι να θυμηθούν λίγο τα τραγούδια που τραγουδούσαν τότε και να σκεφτούν αν τουλάχιστον κατάλαβαν τότε τι τραγουδούσαν και τι έκαναν μετά: «Λίγο ακόμα να ιδούμε τις αμυγδαλιές να ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, την θάλασσα να κυματίζει, λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα…» ή το άλλο «Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα…».

Σήμερα 43 χρόνια μετά αναζητούμε την ενότητα, τον αγώνα, και το… «λίγο ψηλότερα…», καθώς τα μάρμαρα θα λάμπουν, οι αμυγδαλιές θα ανθίζουν και η θάλασσα θα κυματίζει.

Τρύφων Τσομπάνης

 

Το μάθημα των θρησκευτικών, ή «η ώρα του παιδιού»

Αναμνήσεις ενός δασκάλου

Μεσημέρι, περιμένω το αστικό αρκετή ώρα και ο ήλιος χτυπά κατακέφαλα. Κάνω να βρω μια γωνιά σκιερή, επιτέλους τη βρίσκω στην είσοδο παρακείμενης πολυκατοικίας. Σε μια στιγμή αντιλαμβάνομαι να με παρακολουθούν δυο νεανικά μάτια και να με πλησιάζουν προτείνοντάς μου το χέρι για χειραψία. «Κύριε γειά σας, ίσως δε με θυμάστε, ήμουνα μαθητής σας, βέβαια δεν παρακολουθούσα το μάθημά σας, γιατί… αλλά σας θυμάμαι πάντα».

Ξαφνιάστηκα γιατί απ’ όταν υπηρετούσα στο γυμνάσιο έχουν περάσει ήδη δώδεκα-δεκατρία χρόνια, και το παλληκάρι που έβλεπα μπροστά μου θα ήταν περίπου 24-25 χρονών. Τον κοίταξα βαθειά μέσα στα μάτια και γνώρισα τον Δημήτρη. Σε θυμάμαι Δημήτρη , του είπα και είδα τότε αυτόν να ξαφνιάζεται. «Αλήθεια; Δεν το πιστεύω! Δεν το περίμενα γιατί ξέρετε εγώ δεν καθόμουν στο μάθημά σας γιατί…» , «θυμάμαι παλληκάρι μου, του λέω, ήσουν Μάρτυς του Ιεχωβά, είχες απαλλαγή από το μάθημα, και καλά έκανες αφού είχες άλλες θρησκευτικές επιλογές, όμως εγώ θυμούμαι ένα ευγενικό ντροπαλό παιδί που μόλις έμπαινα εγώ στην τάξη έβγαινε αυτό χωρίς να με κοιτά στα μάτια…και πάντα του έλεγα καλό διάλλειμα…και να προσέχεις». Γέλασε και είπε πως τις περισσότερες φορές του έριχνα και μια φιλική φάπα, που του άρεσε κι όλας, γιατί ήταν η μόνη μας επαφή.Πάντως του λέω στη Γεωγραφία που σας έκανα για λίγο διάστημα παρακολουθούσες κανονικά, «ναι λέει,αλλά και εκεί μιλούσατε σαν θεολόγος και μου άρεσε αυτό, θέλω να πω πως ήσασταν πάντα διακριτικός μαζί μου».Ρώτησα για τα άλλα του αδέρφια, τον πατέρα του εάν έχει ακόμα το ξυλουργείο και εάν έχει δουλειά.

« Ξαφνιάζομαι, λέει, που τα θυμάστε όλα», «αυτό σημαίνει πως το αλστχάιμερ δεν με θυμήθηκε ακόμα» είπα και γελάσαμε. Με ενημέρωσε σχετικά με τις απορίες μου, έμαθα τα δικά του και χαιρετώντας με πάλι ευγενέστατα πήρε το αστικό που περίμενε.

Μπήκα επιτέλους στο αστικό και βρήκα και θέση παρ΄όλου που ήταν το αστικό που πήγαινε στα ΙΕΚ και είχε αρκετό μαθητόκοσμο. Στο μυαλό μου όμως τριγύριζε ακόμα η εικόνα και η συνάντησή μου με τον Δημήτρη. Πόσα παιδιά δεν πέρασαν άραγε από τα χέρια μου που τα συναντώ στο δρόμο και θυμόμαστε τα παλιά αλλά αυτή η συνάντηση μου έδωσε χαρά. Έτσι χάρηκα και για τον Εσρέμ, ένα μουσουλμανάκι που είχα στη β΄τάξη και ενώ του είπα ότι μπορεί να βγαίνει έξω την ώρα του μαθήματος με παρακάλεσε να μένει για να ακούει τις όμορφες ιστορίες για το Χριστό και τα θαύματα, αλλά και γιατί το μάθημα των θρησκευτικών ήταν «πραγματικά η ώρα του παιδιού» αφού όταν τα παιδιά ήταν κουρασμένα από το προηγούμενο διαγώνισμα, είχα όλη τη διάθεση να μην εξετάσω, αλλά να λύσω μόνο απορίες, να συζητήσουμε ό,τι τους προβλημάτιζε ή να τους παίξω φυσαρμόνικα και να ακούσουμε μουσική.

Όταν το Εσρέμ τον συνάντησα αργότερα στο ΕΠΑΛ μου είπε πόσο ωραία πέρασε στο Γυμνάσιο και το θυμάται ακόμα.

Να με συγχωρήσει ο υπουργός και το πρόγραμμά του, αλλά ποτέ δεν με απασχόλησε. Ήξερα απλά τι έπρεπε να δώσω στα παιδιά ως ύλη ή τι ήθελαν τα παιδιά από μένα και ήμουν βασιλιάς στην τάξη μου, επεκτείνοντας το μάθημά μου ακόμα και σε εκδηλώσεις μουσικής και ποίησης, να τους δείξω πώς γίνεται μια εικόνα ή μια ζωγραφιά, ακόμα και βαψίματος του σχολείου με την βοήθεια του καθηγητή των εικαστικών, το κρέμασμα των κουρτινών από τα κορίτσια και ο σεβασμός στο σχολείο που ήταν το δεύτερο σπίτι μας.

Κατεβαίνοντας στη στάση μου άκουσα μια αγριοφωνάρα να με φωνάζει «κύριε»!!!! Γύρισα και είδα τον Γιάννη, τον απίθανο ντράμερ του σχολείου, δεν είχε ποτέ όρεξη για μάθημα αλλά όταν του έλεγα Γιάννη αύριο η σειρά σου να μας πεις το μάθημα, μας το διηγιόταν με τον δικό του καταπληκτικό τρόπο « κι απου λες δάσκαλε…» που το φχαριστιότανε όλη η τάξη και χειροκροτούσε. Σήκωσε το χέρι του ψηλά και μου λέει «κόλατο ρε δάσκαλε, είσαι καλά;». Τον ευχαρίστησα για την αγάπη του και του είπα πόσο χάρηκα που τον είδα. «Α …ρε δάσκαλε, τι καλά που είμασταν μικροί στο γυμνάσιο, τώρα δουλειά, αρραβώνα, βάσανα….αστα να πάνε…».

Δεν ξέρω αν πέτυχα ή απέτυχα σα δάσκαλος, αυτό που με κάνει ευτυχή είναι πως οι μαθητές μου-τα παιδιά μου, δεν αλλάζουν δρόμο όταν με βλέπουν και θυμούνται ευχάριστα εκείνα τα χρόνια.

Αυτό που μένει από το σχολειό είναι η παιδεία,οι γνώσεις και οι καλές αναμνήσεις, απλά υπάρχουν πολλοί τρόποι να μεταδώσεις παιδεία και γνώση και άλλοι τόσοι να μετατρέψουν το σχολείο σε παράδεισο.