Περί παιδείας ο λόγος
Με ενδιαφέρον παρακολούθησα και διάβασα όσα ακούστηκαν στη Βουλή με την αφορμή της συζήτησης του νομοσχεδίου για την ελληνική παιδεία. Η αίσθηση που αποκόμισα, για ακόμη μία φορά, είναι ότι το Υπουργείο παιδείας στην Ελλάδα, δεν έχει κατανοήσει τον εθνικό του ρόλο και κινείται πιθηκίζοντας στα ευρωπαϊκά σχολικά πρότυπα, αγνοώντας όμως την ελληνική πραγματικότητα. Το γεγονός μάλιστα ότι τα περισσότερα μέλη των επιτροπών που νομοθετούν για την παιδεία, παρά την λιπαρή θεωρητική γνώση που διαθέτουν από τις σπουδές τους, δεν έχουν εμπειρία της εκπαίδευσης σ’ ένα ελληνικό σχολείο, τα λέει όλα, αφού νομοθετούν υποθετικά και κυρίως νομίζοντας πως ό,τι πέτυχε στην Ευρώπη, πετυχαίνει και απαραιτήτως στην πατρίδα μας. Σίγουρα η Ευρώπη έχει να μας δώσει πολλά στον τομέα των υποδομών, των κτηρίων, του σχολικού περιβάλλοντος, της τεχνολογίας στο σχολείο, και μακάρι να είχαμε χώρους όπου τα παιδιά θα ήταν χαρούμενα κι ευτυχισμένα μέσα στο σχολείο τους.
Δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από κάθε κυβέρνηση για το θέμα της παιδείας και της εκπαίδευσης, και μάλιστα τόσο μεγάλο που ο κάθε υπουργός μας κάνει και μια νέα μεταρρύθμιση χωρίς προηγουμένως να έχει δοκιμασθεί η προηγούμενη. Για να μη πάμε πολύ μακριά, ας δούμε ότι από την μεταπολίτευση και μετά πέρασαν από του Υπουργείο Παιδείας περίπου 40 υπουργοί και αρκετοί υφυπουργοί. Αυτό σημαίνει ότι η έρμη η Παιδεία μας υπέστη περίπου 40 εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο, λες και η μεταρρύθμιση έμεινε από μίζα!!! Όλοι μιλούν για ένα νέο ξεκίνημα και δυστυχώς παραμένουμε σε στάση σημειωτόν!
Αναρωτιέμαι, οι βουλευτές και οι κυβερνήσεις που έρχονται και παρέρχονται, δεν μπορούν να συστήσουν μια εθνική επιτροπή παιδείας με ανθρώπους που έχουν αποδεδειγμένη πείρα και γνώση όχι μόνο των διεθνών εκπαιδευτικών συστημάτων, αλλά και εμπειρία του ελληνικού σχολείου, τόσο της πόλης όσο και της ακριτικής περιφέρειας;
Πόση γνώση μπορεί ένας υπουργός παιδείας δικηγόρος στο επάγγελμα ή γιατρός, που να μπορεί να τιθασεύσει το μέγα αυτό πρόβλημα; Θυμούμαι περίπτωση υπουργού που ενώ ήταν υπουργός εμπορίου και αποφάσιζε για τις τιμές των βοοειδών και του κρέατος, ξαφνικά ανασχηματίστηκε σε υπουργό παιδείας, λες και τα αντικείμενα ήταν παράλληλα!!! Αυτονόητο είναι ότι οι σύμβουλοι δεν χρειάζεται να πίνουν νερό στο όνομα του αρχηγού του κόμματος για να λύσουν θέματα εκπαίδευσης, αλλά άνθρωποι εγνωσμένου κύρους.
Άκουσα και διάβασα και δηλώσεις και αγορεύσεις από βουλευτές που θέλουν κάτι να πουν για την παιδεία και φυσικά τα φορτώνουν όλα στο σύστημα και στην παραπαιδεία και στα αγράμματα παιδιά που θέλουν να γίνουν φοιτητές!!!
Σίγουρα φταίνε πολλά στη χώρα μας, αλλά δεν φταίνε τα παιδιά! Αναμφίβολα φταίνε οι εκπαιδευτικοί ίσως που δεν τα μορφώνουμε σωστά, αλλά δεν αναρωτήθηκαν όσοι Βουλεύονται, ποιοι καταστρώνουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα, που τόσα χρόνια διαμορφώνουν την παιδεία; Ποιοι ασχολούνται με τις μεταρρυθμίσεις που δεν μεταρρυθμίζουν τελικά ΤΙΠΟΤΑ; Ποιος εκπαιδευτικός μπορεί να δράσει ελεύθερα και έξω από το αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου; Ξεκαθάρισαν τελικά αν η ΑΡΙΣΤΕΙΑ είναι προσόν ή ρετσινιά για ένα νέο παιδί;
Μήπως μπορούν να μας πουν πώς ένας δάσκαλος ή καθηγητής νεοδιόριστος σε νησί ή άλλη ακριτική περιοχή θα δουλέψει απερίσπαστος με 750 ευρώ το μήνα μακριά από το σπίτι και την οικογένειά του;
Έχουν γνώση του τι είναι η Ελληνική παιδεία και πώς εξελίχθηκε ανά τους αιώνες, και πόσους σπουδαίους και τρανούς άνδρες και γυναίκες ανέδειξε η ελληνική παιδεία, ακόμα και σε χρόνια δίσεκτα για το γένος;
Έκαναν μια αναδρομή να μάθουν γιατί ο αρχαίος Έλληνες δίδασκε στα παιδιά του μόνο γλώσσα, φιλοσοφία, μαθηματικά, μουσική και καλλιτεχνία;
Από τα πέντε αυτά μαθήματα των προγόνων τι έμεινε σήμερα;
Η γλώσσα μας τελείωσε εδώ και χρόνια!!! Η μουσική και η καλλιτεχνία ψυχορραγούν στο ελληνικό σχολείο, η φιλοσοφία; Ούτε κατά φαντασία! Μας έμειναν τα μαθηματικά ξεκομμένα όμως από τον έλληνα λόγο που στηρίζεται όμως στη μαθηματική σκέψη.
Ας μη κλαίνε λοιπόν οι βουλευτές μας για το επίπεδο του Ελληνικού σχολείου, διότι αυτοί «έχουν το πεπόνι αυτοί και το μαχαίρι». Ας σταματήσουν επιτέλους τις φαντασιώσεις του ή της κάθε υπουργού, που θέλει δική της τη δόξα του Ευαγγέλου Παπανούτσου ή του Θεοτοκά, (των διαμορφωτών της παιδείας μεταπολεμικά).
Ας δουν επιτέλους το ζήτημα της παιδείας ως θέμα εθνικό αλλά και εθνικής-ιστορικής επιβίωσης. Το αν τα παιδιά μας έχουν σήμερα πρόβλημα κατανόησης ενός κειμένου είναι θέμα παιδείας, αλλά και εκπαίδευσης που την διαμορφώνουν οι εκάστοτε κυβερνώντες!
Ας αναλογιστούν ποιοι ξεπέταξαν τα αρχαία ελληνικά από τα σχολεία! Και ας δουν το περιεχόμενο των διδακτικών βιβλίων που μοιράζονται στα παιδιά. Θα μελαγχολήσουν πραγματικά!!!
Τα αποτελέσματα των φετινών Πανελλαδικών έστειλαν και πάλι ένα μήνυμα. Ο παραλήπτης θα το πάρει; Ή θα το πετάξει στα αχρείαστα, γιατί αυτός ξέρει ;;; Ξέρουμε ότι απώτερος στόχος είναι να κλείσουν σχολές, να γίνουν συμπτύξεις πανεπιστημιακών τμημάτων να εφαρμοστεί ένα νέο σχέδιο ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ !!! Όμως όλα αυτά ποιος τα δημιούργησε και ποιος τα εξέθρεψε ως φαινόμενα που μυρίζουν από μακριά κομματική επαρχιωτίλα; Δεν ήταν άραγε οι εκάστοτε «τριακόσιοι» της Βουλής, που ακολούθησαν την πολιτική της ενίσχυσης του χωριού τους με ένα ΤΕΙ; Ή ΑΕΙ ; Ας σοβαρευτούμε επιτέλους!
Την Παιδεία μας μπορούμε να την δούμε να φωτίζει ξανά τον κόσμο, όταν άνθρωποι φωτισμένοι και πλούσιοι σε γνώση και εμπειρία θα ασχοληθούν σοβαρά με αυτήν.
Τρύφων Τσομπάνης
Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΠΘ
ΥΓ. Η υπουργός φέτος, με τη σύμφωνη γνώμη των βουλευτών, έκλεισε δύο Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες, στη Θεσσαλονίκη και στα Γιάννενα, με ουσιαστική προσφορά στο χώρο τους και στο Πατριαρχείο. Κατά τα άλλα θα βγάλει ίσως και καμιά ανακοίνωση όπου θα απαιτεί από τον ΕΡΝΤΟΓΆΝ να ανοίξει τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης!!!
