Χωρούδα, μια ζωγραφιά του παραδείσου!!!!
Του Τρύφωνα Τσομπάνη
Είναι κάποιες φορές που κάποιοι τόποι σε κάνουν να αισθάνεσαι μια υποχρέωση απέναντί τους για ό,τι σου προσέφεραν και ό,τι σου προσφέρουν ακόμα με την μαγευτική ομορφιά τους, το φυσικό τους πλούτο και θεωρείς ότι το απλό χωριουδάκι σου, είναι «μια ζωγραφιά του παραδείσου» που δεν θέλεις να το ξεχάσεις ποτέ. Κάπως έτσι πιστεύω αισθάνονται οι κάτοικοι της όμορφης Χωρούδας που την Κυριακή που μας πέρασε μαζεύτηκαν για την τελευταία λειτουργική τους σύναξη στο Ναό του προστάτη τους αγίου Αθανασίου, του αγαπητού σ΄αυτούς «Αη-μπάρμπα-Θανάση» που « μεγάλη χάρη του» κατάφερε μόνος – κατάμονος τόσα χρόνια, μετά τους πολέμους και τους εμφυλίους σπαραγμούς να συντηρήσει τη μνήμη του χωριού τους αλώβητη στο χρόνο.Το μοναδικό κτίσμα που επιβίωσε της πολεμικής λαίλαπας, κατάφερε σιγά-σιγά να ξαναφέρει πίσω τους κατοίκους του και να ξαναζωντανέψει το χωριό. Σήμερα 45 περίπου σπίτια αποτελούν μια καλή αρχή για να γεμίσει το χωριό φωνές, χαρές και γέλια. Ήδη κάποιοι επιλέγουν το χωριό για την τελευταία τους κατοικία, άλλοι εδώ κάνουν τους γάμους του και τις βαπτίσεις τους και λίγοι, αποφασίζουν να παραμείνουν και τον χειμώνα στο χωριό. Θα μπορούσαν ίσως κι άλλοι να το τολμήσουν αν το κράτος φερόταν με δικαιοσύνη και ισονομία απέναντί τους, γιατί η Χωρούδα είναι το μοναδικό χωριό της επαρχίας μας που είναι αποκομμένο από τα άλλα χωριά λόγω του χωματόδρομου που ακόμα υπάρχει και μάλιστα όχι σε καλή κατάσταση, κυρίως μετά από κάθε βροχή. Στη Χωρούδα ζούσαν οι άνθρωποι για 20 αιώνες, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν σήμερα στον 21ο γιατί η κρατική μας μηχανή τους κοροϊδεύει χρόνια τώρα, δίνοντας υποσχέσεις και λέγοντας παχιά λόγια . Πάντως οι κάτοικοι του χωριού δεν το βάζουν κάτω, μόνοι τους έχτισαν τα σπίτια τους, «θεμέλιωσα τα σπίτια μου στη μνήμη μόνος» καθώς λέει ο ποιητής, μόνοι τους πάλεψαν για το νερό, μόνοι τους αναστήλωσαν το παλιό πέτρινο σχολείο που φιλοδοξούν να το κάνουν μουσείο, μόνοι αγωνίζονται να συντηρήσουν την εκκλησία τους που αποτελεί ένα κόσμημα μεταβυζαντινής τέχνης, το μοναδικό της επαρχίας μας με καταπληκτικό τοιχογραφικό διάκοσμο. Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για την ανάπτυξη του τόπου, στερούν από την περιοχή μας τη δυνατότητα αυτή και τη στερούν από τη Χωρούδα και τους ανθρώπους της.Την τελευταία τετραετία ο Μητροπολίτης Λαγκαδά κ.Ιωάννης επανίδρυσε την ενορία με ΦΕΚ και τοποθέτησε στη Χωρούδα ως εφημέριο τον παπα-Θανάση,έναν φωτισμένο παπά, που κατάφερε να ενώσει το χωριό , να συνεννοηθεί με τους κατοίκους και τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο και να κάνουν θαύματα σε ότι αφορά την συντήρηση του ναού τους. Στεγανοποίηση του κτηρίου, καθαρισμός και συντήρηση των τοιχογραφιών, αποκατάσταση της οροφής, καθαρισμός του τέμπλου, αρμολόγηση της τοιχοποιίας, έργα πολυδάπανα. Η νέα υπεύθυνη της αρχαιολογικής υπηρεσίας έμεινε έκπληκτη από την εργασία και την προσφορά των κατοίκων και ενέταξε στις προτεραιότητες της υπηρεσίας της την ολοκλήρωση των εργασιών και συντηρήσεων. Όμως όλα αυτά αχρηστεύονται και χάνουν την αξία τους εφ΄όσον δεν λυθεί το ζήτημα του δρόμου. Τέσσερα χιλιόμετρα δρόμος, με έτοιμη την μελέτη, που πραγματοποιήθηκε μετά από ανάθεση της Περιφέρειας, αλλά που τώρα δεν την παραλαμβάνει γιατί δεν θέλει να πληρώσει τους μελετητές.Ο Δήμος Λαγκαδά που θα μπορούσε να παίξει έναν ρόλο, μένει στις υποσχέσεις κάθε φορά που στα πανηγύρια κάποιοι επισκέπτονται το χωριό και παραπέμπουν το θέμα στις επόμενες εκλογές.Ζήσε Μάη μου….
Οι κάτοικοι είναι έτοιμοι να κάνουν άλματα ανάπτυξης στο χωριό τους εαν υπάρχει η δυνατότητα άνετης πρόσβασης.Το έχουν αποδείξει άλλωστε ως τώρα. Ένα μικρό ξύλινο λυόμενο σπιτάκι απ΄αυτά που ο Δήμος μοίρασε σε πολλούς, θα έλυνε κάποια θέματα λειτουργικότητας.(Το έχουν υποσχεθεί εδώ και δύο χρόνια). Ο επαναχαρακτηρισμός της Χωρούδας ως οικισμού, θα βοηθούσε επίσης στην επίλυση κάποιων προβλημάτων σχετικών με τη χρηματοδότηση εργασιών.Δεν ζητούν πολλά, ζητούν τα χρειώδη για να μπορούν να ζήσουν με σχετική ευκολία και διεκδικούν τον σεβασμό ως πολίτες, δηλαδή όταν στέλνουν κάποια έγγραφα, ή επιστολές, τουλάχιστον ας τους απαντούν, όπως υποχρεούνται από τον νόμο, έστω και αρνητικά. Και μόνο την μικρή λιμνούλα τους να δεί κάποιος που από μια στέρνα ποτίσματος, έφτασε σήμερα να έχει ζωή και ψάρια που ψαρεύουν, χάρις στην επινοητικότητα των ανθρώπων, είναι σημαντικό.
Η Χωρούδα και γενικότερα ο ορεινός όγκος του Βερτίσκου, προσφέρονται για μια ήπιας μορφής ανάπτυξη στον αγροτουρισμό, στον θρησκευτικό τουρισμό σε συνδυασμό με την Όσσα και τον Βερτίσκο, στην υλοτομία, στην εκμετάλλευση των αρωματικών φυτών που αφθονούν στο βουνό, στην κτηνοτροφία ελευθέρας βοσκής, στην εκμετάλλευση της κρανιάς που αυτοφυής κατακλύζει το βουνό. Τώρα συμβαίνει το τραγικό και μοναδικό στην Ελλάδα, οι κάτοικοι και η αρχαιολογική υπηρεσία να ενδιαφέρονται και να ξοδεύουν για την συντήρηση του μοναδικού μνημείου της Επαρχίας μας, και ο κόσμος να μην έχει τη δυνατότητα να το επισκεφθεί και να θαυμάσει την περιοχή, λόγω της παντελούς αδιαφορίας των υπευθύνων, ή μήπως να λέγαμε ανευθύνων;
Ναι είναι λίγοι, δεν υπολογίσιμη εκλογική πελατεία, δεν μπορούν να εκβιάσουν ή να φωνάξουν για να ακουστούν, αλλά και η υπομονή έχει και τα όριά της, λένε καθώς περιμένουν ακόμα!!!
